Amy Macdonald scoorde met This Is The Life van haar debuut met dezelfde titel een megahit en sindsdien is de Schotse singer-songwriter een graag geziene gast in concertzalen en op festivalweides. Dit jaar speelt ze op Bospop, waar ze onder andere songs van haar meest recente album The Human Demands (2020) laat horen. “Dat de songs hoopvol klinken, komt doordat ze een weerspiegeling zijn van mijn persoonlijkheid.”
The Human Demands was een persoonlijke plaat voor je. Je keek op het album terug op je leven tot nu toe, toch?
“Ja, ik werk mijn hele leven al in deze rare business. Mijn eerste album kwam al meer dan vijftien jaar geleden uit. Er was dus veel om op terug te kijken, haha! Het voelt niet alsof ik diepe persoonlijke teksten heb, maar waarschijnlijk is dat toch zo. De dingen waarover ik zing, gebeuren bij iedereen, of het kan iedereen gebeuren. Ups en downs, highs en lows en alles ertussenin – dat is nou eenmaal het leven. Maar normaal gesproken cijfer ik mezelf weg als ik songs schrijf en zie ik mezelf meer als een waarnemer, ook al schrijf ik over dingen waar ik zelf aan denk. Ik probeer mezelf in een andere situatie te zetten. Niets voelt bijzonder persoonlijk voor me.”
Je nieuwste album is ook erg hoopvol. Het lijkt alsof je de luisteraar op het hart wil drukken dat het allemaal goedkomt, ook al lijkt dat nu niet zo.
“Dat is een weerspiegeling van mijn persoonlijkheid. Ik hoop altijd op een goede afloop. Ik denk dat het al helpt als je je aan iets vast kunt klampen. Hoe slecht het ook gaat: er is licht aan het einde van de tunnel. Dat komt denk ik ook terug op het album. Er komen moeilijke onderwerpen aan bod, maar er is ook altijd een stukje hoop.”
Het album kwam uit tijdens een moeilijke periode, middenin de pandemie. Hoe kijk je nu terug op die tijd?
“Nou, het lijkt alsof we van de ene moeilijke periode in de volgende zijn gestapt, met de oorlog in Oekraïne en de inflatie! Het voelt gek. Het was geen normale albumrelease. Wanneer ik de afgelopen vijftien jaar een album uitbracht, ging ik op reis om promo, shows en festivals te doen. Dat kon niet echt. Het voelde alsof het album een beetje langs me heen zweefde. Het was geen goede tijd om een plaat uit te brengen, maar dat is het nu nog steeds niet en dat zal nog wel zo blijven. We hebben gedaan wat we konden.”
Je bent ook voor het eerst in je carrière veranderd van label. Had je die verandering nodig?
“Ik was al mijn hele carrière bij Universal. Er was een optie om er te blijven, maar ik had een soort opfrissing nodig. Als je vijftien jaar met dezelfde groep mensen werkt, kan het een beetje te comfortabel worden. De frisse nieuwe ideeën en stemmen blijven dan uit. Het was heel fijn om een hoop nieuwe mensen te hebben om mee samen te werken. Zij hadden er ook veel zin in. Ik ben blij dat ik de switch heb gemaakt, want ik voelde me heel erg gesteund. Die verandering kwam op precies het juiste moment.”
Een van die nieuwe mensen was producer Jim Abbiss, die eerder samenwerkte met Arctic Monkeys en Kasabian, bands waar jij van houdt.
“Ja, dat is precies een voorbeeld van iemand die goede, frisse ideeën meebracht. Ik kon het heel goed met hem vinden. Ik heb het nog nooit zo leuk gevonden om een album te maken! We hebben zo veel gelachen en er kwam zo veel goede muziek uit. Het was gek: we moesten halverwege stoppen vanwege de eerste lockdown en ik heb toen vier maanden eigenlijk helemaal niks gedaan en thuisgezeten. Toen we eindelijk weer de studio in konden, voelde ik me zo veel beter. Ik kon eindelijk weer wat doen! Ook al bleek het nog achttien maanden te duren voordat we er een beetje uitkwamen, maar dat wisten we toen nog niet, haha! De hotels en dergelijke waren toen gesloten, dus we boekten een studio waar je ook kon slapen. Het voelde nog steeds gek, omdat alle winkels ook nog dicht waren.”
Voelt het nu alsof je een inhaalslag aan het maken bent?
“Ja. Deze zomer heb ik voor het eerst iedere week weer optredens gepland. Dan zijn we pas echt terug! Maar normaal voelt het niet, nee.”
Je zet hoe dan ook een fantastische show neer, heb ik een paar keer ondervonden! Vooral op festivals is het altijd een groot feest. Het lijkt wel of jij en je band daarvoor gemaakt zijn.
“Dat denk ik ook, ik hou ervan om op festivals te spelen. Je moet jezelf daar altijd bewijzen; mensen zijn er niet per se om jou te zien optreden. Er zijn veel mensen die me in een bepaalde hoek hebben gestopt, die me nooit live hebben zien optreden, maar toch alles over me denken te weten. Ik vind het geweldig om op een festivalpodium te gaan staan en ze omver te blazen met mijn show, haha!”
Het is ook een kans voor een jonger publiek om jou te zien optreden. Zij konden er nog niet bij zijn toen je debuut uitkwam.
“Yeah. Het is heel gek. Je kunt niet aan mijn muziek ontsnappen op TikTok! Niet alleen video’s van mij, maar er zijn ontzettend veel mensen die covers zingen van mijn songs. Het cirkeltje is weer rond. Een paar maanden geleden deed ik een show in Glasgow, helemaal uitverkocht. 14.000 mensen! Maar wat me het meest choqueerde: hoe jong het publiek was. Er stonden jongens en meisjes vooraan waarvan ik dacht: jeetje, die waren nog niet eens geboren toen This Is The Life uitkwam. Dat komt door TikTok, het brengt alles terug. Het is fantastisch voor een artiest zoals ik: je muziek wordt gewoon herontdekt.”
Amy Macdonald speelt op zaterdag 9 juli tijdens Bospop in Weert
Meer lezen over Amy? In Lust For Life 122 vind je een artikel over haar klassieker This Is The Life
0 Reacties