Op 27 november treedt de Duitse hardrockband Scorpions op in het Rotterdamse sportpaleis Ahoy. Terwijl ik dat in mijn agenda noteerde, schoot door mij heen dat ik er in geen jaren een optreden had gezien. Sinds in Amsterdam-Zuidoost eerst de Heineken Music Hall en later de Ziggo Dome verrezen, heeft de hal in Rotterdam-Zuid afgedaan als concertzaal. Toen ik de site nog even checkte, zag ik op de agenda vooral beurzen en sportevenementen staan.
Dat is jammer, want ik was er altijd graag. Volgens hardnekkige verhalen was het geluid er altijd slecht, maar wat mij betreft was die reputatie onterecht. Ik ben in elk geval bij genoeg optredens geweest waar het zaalgeluid een ruime voldoende scoorde. De Groenoordhal in Leiden en de IJsselhal in Zwolle, dat waren de echte galmbakken.
Omdat ik er mijn weg zo goed wist, wist ik ook precies waar ik moest staan zodat ik genoeg ruimte om mij heen had, zelfs als het concert stijf uitverkocht was. De andere Ahoy-veteranen zullen het ook nog wel weten: rechts voor het podium, hemelsbreed zo ver mogelijk weg van de ingang. Een eerste-rang-plaats die te bereiken was via een donkere omweg onder de tribunes door.
Claustrofobische sluis
Over de in- en uitgang gesproken: ik had ook zo’n zwak voor de zaal omdat de indeling wat onbeholpen was. Ahoy wilde zo graag een volwaardige concertzaal zijn, maar zelfs na de ingrijpende renovatie bleef het dringen en duwen. Letterlijk. Ik maakte er bijvoorbeeld een gewoonte van om halverwege de toegift alvast mijn jas op te halen, anders was het risico groot dat ik hopeloos vast kwam te zitten in die claustrofobische sluis naar buiten.
En nog iets: terwijl andere, nieuwe zalen mij hun irritante muntjes en kaarten opdrongen, kon ik in heerlijk gewoon gebleven Ahoy nog altijd met contant geld betalen. Een paar biertjes afrekenen en dan zo’n doorweekt briefje van vijf in de handen gedrukt krijgen – het hoorde bij die typisch Rotterdamse concertervaring.
Onvergetelijke concerten
Ik heb in de Ahoy natuurlijk vooral veel concerten beleefd die om heel uiteenlopende redenen onvergetelijk waren. Een tamelijk willekeurige greep uit de rommella van mijn geheugen: Een bevlogen U2 in 1984, met The Alarm in het voorprogramma. De dubbelklapper van Deep Purple en Bad Company in 1987. In datzelfde jaar Roy Orbison, kort voor zijn comeback en dood. De terugkeer van Paul McCartney op het concertpodium in 1989. Metallica vanuit de snakepit in 1992. Een spijkerharde Machine Head en Slayer in 1994. De klassieke bezetting van KISS in 1996, met schmink, in een zaal vol jeugdsentiment. Datzelfde jaar een schaamteloos ongeïnspireerd Soundgarden. En Puff Daddy, ergens eind jaren negentig, die zich in Zwitserland waande – de eikel. In 2003 The Rolling Stones en een paar maanden later David Bowie. De glorieuze terugkeer van Rush in Nederland in 2004, gevierd met een show van ruim drie uur. En verder o.a. Eagles, ZZ Top, Prince, Rammstein, Genesis, Aerosmith, Pearl Jam, Golden Earring… de lijst is eindeloos.
Het spreekt voor zich dat ik uitkijk naar het Ahoy-optreden van Scorpions, de band die maar niet met pensioen wil gaan. Volgens de laatste berichten verkeert de groep nog altijd in blakende vorm. Het concert staat dan ook met grote letters in mijn agenda.
En ik verheug me ook al een beetje op dat natte briefje van vijf.
11 Reacties
Zo herkenbaar voor mij. Waanzinnig veel concerten gezien daar van abominabel tot onvergetelijke goede optredens en altijd rechts achterin de zaal. Ik mis AHOY
Het was bijna mijn tweede thuis,wat heb ik hier veel genoten van alles wat ik daar gezien heb![ook toen de wielerbaan er nog lag]
Heel vroeg in de morgen naar Rotterdam om bij Ahoy kaartjes te kopen voor Neil Young en een waar tentenkamp te ontwaren van pallets van fans die er de nacht doorgebracht hadden om zeker van tickets te zijn.Een te gekke ervaring met fans onder elkaar.Those were the days!
Ja ik mis de Ahoy ook wel.
Het geluid was daar vele malen beter dan nu in het Ziggodome.
Gouden herinneringen: Pumpkins (Geluid? Fluitende oren!) en Björk (pastel neon op het podium kon blijkbaar ook).
Plus een tribune achteraan de vloer vond ik ook fenomenaal. En vergeet het patatje van Bram Ladage niet.
Ahoy: Waar is die goeie ouwe tijd gebleven?
De concert beleving in Ahoy was zoveel beter dan nu in die gepolijste concertbak in Zuid-Oost.
U2, Tina Tuner, Lou Reed, Stones,Iggy Pop, Bruce Springsteen, Bowie, Anderson,Bruford, Wakeman en Howe (concert met het mooiste geluid ever) alle grote artiesten heb ik er gezien.
Ik kwam soms zo vaak dat de dames van de garderobe in onvervalst Rotterdams vroegen jij was hier toch gisteren ook?
Gelukkig komen de Scorpions, zodat oude tijden we kunnen herleven.
Ahoy I Still loving you.
Dank voor dit mooie, hartverwarmende artikel, we hebben het intern rondgestuurd. Tot ziens bij de Scorpions!
Amen, mooi eerbetoon. Ik mis de concerten er ook. En het natte wisselgeld. Al is het Ahoy-gevoel wel verminderd sinds de verbouwing en de daarmee verdwenen tribune achter in de arena. De zaal is er een stuk meer klinisch door geworden.
Mijn 1e concert in Ahoy was Depeche mode en heb ze daarna nog 4x gezien in dit almachtige waarna in 2013 ook Depeche Mode koos voor de Ziggodome.
Heb in totaal zo’n 31 concerten mogen zien (met dank aan mijn agendainfo) hier op Zuid.
Hopelijk komt er een einde aan het monopolie van Mojo concerts zodat we niet alleen naar A’dam hoeven af te reizen.
Morgen naar Kasabian in HmH…..
Mijn eerste was Slade 14 april 1973; 2e ring en nog houten stoetjes. Meest memorabele was toch wel Rainbow in 1979. Zittend op rij 2 vlogen stukken gitaar van Blackmore ons om de oren. Ook U2 met BB King en Tony Joe White was geweldig. Peter Gabriel tijdens Secret World tour; onvergetelijk.
In Ahoy in de jaren 80 U2 en Springsteen meegemaakt. Geweldig.
Meest indrukwekkend en nog steeds blij dat ik erbij was; Roxy Music.