Drie jaar na het eerste MoonKings-album is er de opvolger die volledig in het verlengde ervan ligt. Opnieuw een portie hypermelodieuze hardrock die verankerd is in het bluesy beton uit de jaren zeventig, andermaal een bevestiging dat Jan Hoving een van de beste hardrockzangers is die ons land heeft voortgebracht. De productie is heel open en transparant gehouden, wars van overbodige opsmuk en franje. Ad zelf speelt meer ontspannen dan ooit tevoren. Hij heeft duidelijk niet de behoefte om in ieder nummer te bewijzen dat hij de meest vingervlugge snarensliep in polderland is. Sympathiek ook dat hij in de uitloper van het dik zeven minuten durende The Fire niet zichzelf maar de ritmesectie laat vlammen. Opvallend zijn verder het bijna Creedence-achtige intro van Ready For The Taking en een verbreding van de tekstuele thematiek in What Doesn’t Kill You, een lied over het huidige socio-politieke tijdsgewricht.
1 Reactie
Ik heb de cd een aantal malen beluisterd.
En ik moet zeggen dat het een lekker rock album is met een paar prachtige ballad’s.
Zeker de moeite waard om te hebben.
Ik hoop dat de Nederlandse zenders eens het nummer What doesn’t kill you oppakken echt een nummer van hoge kwaliteit.