Randy Bachman is een van de absolute helden van de Canadese rock. In 1970 scoorde hij als leider van The Guess Who een wereldhit met American Woman, dat later met veel succes gecoverd werd door Lenny Kravitz. Enkele jaren later dook hij op in Bachman Turner Overdrive, waarmee hij ruwe diamantjes als Takin’ Care Of Business en You Ain’t Seen Nothin’ Yet afleverde. Terwijl de herfst van zijn loopbaan zich ingezet heeft, formeerde de robuuste zanger/gitarist een powertrio naar voorbeeld van Cream. Het album is ook bedoeld als een eerbetoon aan de (blues)rock zoals die vooral in het Engeland van de late jaren zestig razend populair was. Vrijwel elk nummer levert direct allerlei associaties op: The Who bij de openingssong The Edge, Ton Of Bricks (met een gastbijdrage van Scott Holliday van Rival Sons) verwijst naar Led Zeppelin. De geest van Cream waart rond in Bad Child, waarin we Joe Bonamassa tegenkomen. Enzovoort. Elders op het album stuiten we ook nog op o.a. Neil Young, Peter Frampton en Jeff Healey. De gastbijdragen zijn sterk en onderstrepen het belang van Randy Bachman. Heavy Blues is echter vooral een liefdevolle ode van een gigant aan zijn grote voorbeelden. Een goed en sympathiek album.
0 Reacties