Toestemmingsvoorkeuren aanpassen

We gebruiken cookies om u te helpen efficiënt te navigeren en bepaalde functies uit te voeren. U vindt gedetailleerde informatie over alle cookies onder de relevante toestemmingscategorie hieronder.

De cookies die zijn gecategoriseerd als ‘Noodzakelijk’ worden in uw browser opgeslagen omdat ze essentieel zijn voor het inschakelen van de basisfuncties van de site.... 

Altijd actief

Noodzakelijke cookies zijn cruciaal voor de basisfuncties van de website en zonder deze werkt de website niet op de beoogde manier.Deze cookies slaan geen persoonlijk identificeerbare gegevens op.

Functionele cookies helpen bepaalde functionaliteiten uit te voeren, zoals het delen van de inhoud van de website op sociale mediaplatforms, het verzamelen van feedback en andere functies van derden.

Analytische cookies worden gebruikt om te begrijpen hoe bezoekers omgaan met de website. Deze cookies helpen informatie te verstrekken over de statistieken van het aantal bezoekers, het bouncepercentage, de verkeersbron, enz.

Prestatiecookies worden gebruikt om de belangrijkste prestatie-indexen van de website te begrijpen en te analyseren, wat helpt bij het leveren van een betere gebruikerservaring voor de bezoekers.

Advertentiecookies worden gebruikt om bezoekers gepersonaliseerde advertenties te bezorgen op basis van de eerder bezochte pagina's en om de effectiviteit van de advertentiecampagne te analyseren.

Cindy Blackman Santana – Give The Drummer Some

Voor het rockpubliek speelde de in jazz gemarineerde Cindy Blackman zich vooral in de kijker als de drummer van Lenny Kravitz. Vervolgens trad ze toe tot de tourband van Carlos Santana, die haar in 2010 publiekelijk na een drumsolo ten huwelijk vroeg. Blackman is een ongelooflijke slagwerker die de katachtige souplesse van mentor Art Blakey paart aan de stuwende virtuositeit van Narada Michael Walden, die hier toepasselijk als producer optreedt. Haar echtgenoot is in maar liefst acht van de zeventien nummers op Give The Drummer Some te horen – en hoe! Voorts zijn er gastbijdragen van Waldens oude werkgever John McLaughlin, Metallica’s Kirk Hammett en Living Colours Vernon Reid. Allen spelen alsof leven en reputatie er nog steeds van af kunnen hangen. Het waarlijk caleidoscopische menu omvat onder veel meer funky fusion, pure jazz en onbezorgde dansvloervullertjes. Ik kan zonder feestnummers als Everybody’s Dancin’, maar Blackman wilde per se een staalkaart van ál haar invloeden presenteren.

4 / 5 stars     

0 Reacties

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *