Father John Misty klinkt gelikter en eleganter dan ooit
Toen ik Father John Misty in 2015 sprak in Amsterdam, kreeg ik een constante stroom van met sarcasme doordrenkte teksten op me afgevuurd. Dezelfde ietwat bittere attitude die ook vaak in zijn muziek doorschijnt. Zelf kan ik deze ‘humor’ wel waarderen, maar ik vraag me tegelijkertijd af: is zijn muziek wél serieus, of steekt hij stiekem ook de draak met het type ‘gevoelige singer-songwriter’ dat hij net zo goed is (of speelt)? Josh Tillman, zoals Misty echt heet, schrijft namelijk prachtige liedjes. I Love You, Honeybear (2015) stond er bijvoorbeeld vol mee, een nagenoeg volmaakt album. De man geeft je dus in meerdere opzichten reden nieuwsgierig te blijven naar volgend werk.
Op Chloë And The Next 20th Century doet de nu veertigjarige songwriter dat ook met een opvallende hervorming van sound. Die is mede dankzij topproducer en goede vriend Jonathan Wilson gelikter en eleganter dan ooit en werpt je vele decennia terug in de tijd. Rijke arrangementen brengen zijn poëtische sarcasme en agavezoete vocalen in een setting van traditionele pop, van vóór de rock & roll. Misty speelt dus meer dan ooit een rol als het hoofdpersonage in een film geënsceneerd in de jaren dertig. Gelukkig weerde hij niet alle invloeden van na die tijd uit de muziek; de blik blijft open ondanks de duidelijke thematische omkadering. Dat is wat Chloë steeds interessant houdt, ook al etaleert FJM hier niet eens zijn allerbeste songwriting.
Deze recensie is afkomstig uit LFL119. Bekijk hier meer cd-recensies van muziekblad Lust For Life.
0 Reacties