Something From Nothing, de eerste single van Sonic Highways, vat dit achtste Foo Fighters-album prima samen. Spijkerhard, onverwachte tempo- en stijlwisselingen (ik heb zelden een nummer zo soepel van Beatlesque pop via funk naar hardrock horen overgaan), maar nooit zijn de pakkende melodieën of fijne gitaarriffs ver weg. Frontman Dave Grohl brult er weer fijn op los in de acht vrij lange songs, die allemaal op een verschillende plaats zijn opgenomen. Dat had een plaat kunnen opleveren die als los zand aan elkaar hangt, maar dankzij de overdonderende, glasheldere productie van Butch Vig (Nirvana, The Smashing Pumpkins), het retestrakke drumwerk van Taylor Hawkins en Grohls herkenbare stemgeluid valt dat alleszins mee. Echt nieuwe wegen slaat de band niet in, ondanks de complexere songstructuren en gastrollen voor o.a. Joan Jett, Joe Walsh en Gary Clark, Jr, maar dat hoeft ook niet. Dit is ‘gewoon’ weer een beresterk album van Grohl en co. En laten we eerlijk zijn: Foo Fighters is zo’n band die op het podium beter tot z’n recht komt dan op plaat. Sonic Highways bevat weer genoeg nieuwe klassesongs (met The Feast And The Famine en de ruim zeven minuten klokkende afsluiter I Am A River als hoogtepunten) om het (festival)-publiek over de hele wereld genadeloos van de sokken te blazen.
Meer over
0 Reacties