De studioplaten, concertregistraties en samenwerkingen met anderen mogen ons in duizelingwekkende vaart om de rood aangelopen oren vliegen, de muziek van de Amerikaanse zanger/gitarist Joe Bonamassa lijdt kwalitatief niet onder zijn moordende werktempo. Blues Of Desperation heeft weer alles te bieden wat zijn platen zo onweerstaanbaar maakt – en meer. Het wederom met zijn rechterhand Kevin Shirley opgenomen album bevat net als de vorige louter eigen materiaal, songs die Bonamassa deels schreef met professionals uit de muziekwereld van Nashville. En opnieuw is de variatie groot. Het album gaat van start met This Train, een voortvarende rocker. The Valley Runs Low heeft mede dankzij een zalig dameskoortje een gospelachtige allure. De plaat wordt afgesloten met What I’ve Known For A Very Long Time, een smartelijk ballade die de superieure treurnis van Claptons Derek And The Dominos in herinnering roept. Shirley lokte de gitarist verder uit zijn comfortzone door een extra drummer aan de studioband toe te voegen – een prima zet. Joe Bonamassa, die zijn tijd verdeelt tussen het podium en de studio, klinkt op Blues Of Desperation zo fris als een debutant.
0 Reacties