Redemption is in de eerste plaats een vertrouwd klinkend album, dat dan ook moeiteloos zijn weg zal vinden naar het grote publiek dat de Amerikaanse zanger/gitarist Joe Bonamassa in de loop van de jaren opgebouwd heeft. Leunde hij ooit deels op covers, dit is al weer zijn derde plaat met louter zelfgeschreven werk. Zijn stem en spel zijn herkenbaar als altijd, maar binnen de kaders van het genre weet hij soms toch weer verrassend voor de dag te komen. King Bee Shakedown is een nummer dat door een rockabilly-achtig tempo voortgejaagd wordt. Pick Up The Pieces is een van wijn en whiskey doordrenkte stamper die aan de toog van de stamkroeg lijkt te zijn ontstaan. Her en der zorgen koortjes en blazers voor mooie accenten. In een aantal songs laat Bonamassa zich bijstaan door twee extra gitaristen, wat een paar mooie duels oplevert. Ook dat zorgt ervoor dat Redemption bepaald geen herhaling van zetten is. De toon van veel teksten is introvert en somber, wat het beste in hem als zanger naar boven haalt. Het album heeft dus in meerdere opzichten veel te bieden. Het blijft daarnaast bewonderenswaardig hoe hoog de lat blijft liggen bij een artiest die zo immens productief is als Joe Bonamassa.
0 Reacties