Kensington – Control

Alles aan de vierde cd van Kensington wekt de indruk dat het nu echt menens is. Niet dat men voorheen maar wat aanklooide, maar de songs kennen ditmaal een aanmerkelijk hogere graad van urgentie. In de teksten van zanger Eloi Youssef is ook geen tijd voor frivoliteiten. Hoewel zeker niet opgezet als een conceptalbum, zou het er toch eentje kunnen zijn – over een wereld die op een ‘heart-shaped grave’ afstevent (Fiji) en waarin ‘soon all ends go dead’ (Slicer). In de ronduit overrompelende ballad Sorry neemt de hoofdpersoon alvast een voorschot op alles wat hij níet zal doen, verwachtingen waar hij níet aan zal beantwoorden, de liefde die hij níet te bieden heeft. In combinatie met de andere nummers, waarin men zich gereed lijkt te maken voor calamiteiten van persoonlijke of mondiale aard, verleent dat Control de teneur van een album over een soort limbo in een onvoltooid toekomstige tijd. De als vanouds weidse, omarmende refreinen en bijkans Wagneriaanse 3D-arrangementen suggereren een strijdbaar optimisme, terwijl de thematiek toch doordrenkt is van fatalisme. Verdomd intrigerend.