Van Bennie Jolink die op een crossmotor de Gelredome in zweeft tot de betraande koppen in de zaal bij het laatste liedje Ballade Van Een Muzikant, Ajuu De Mazzel is een sfeervolle registratie van een heel memorabele avond. Op 19 december 2015 geeft Normaal in Arnhem een afscheidsoptreden voor 33.000 fans – ‘anhangers’, op z’n Achterhoeks. Alles is dan ook uit de kast getrokken om er iets moois van te maken. Confetti, projecties en verschillende gasten, waaronder een stel jachthoornblazers. Toch draait alles vooral om de band en z’n liedjes. Er wordt afgetrapt met een elektrische set, met beproefde knallers als Wi-j Doet’t Samen en Hiekikkowokan. Vermoedelijk omdat Jolink even – letterlijk – op adem moet komen, worden Net Als Gisteren en Oh Deerne gezongen door respectievelijk toetsenist Roel Spanjers en gitarist Jan Wilm Tolkamp. Na de onderbreking volgt een akoestische set, waarna de gashendel weer opengedraaid wordt met Motorcross Is O.H.I.O., Deurdonderen en het onvermijdelijke Oerend Hard. Het is een uitputtingsslag waarin alle kanten van de band aan bod komen: de ronkende rock, de teksten vol bier, motoren en deernen. Vooral de akoestische set laat horen dat de band muzikaal interessanter is dan vaak verondersteld werd. En Dan Kan Ik Niks, een nummer opgedragen aan dierbaren van de band die aan kanker zijn bezweken, laat ook een heel emotionele kant van Normaal zien. Alles is uitstekend in beeld gebracht, met terecht veel aandacht voor de emoties in de zaal, van de euforie tot het verdriet. Ajuu de Mazzel is daarmee een mooi slotakkoord van een band die de afgelopen veertig jaar veel betekende voor de popmuziek in Nederland.
0 Reacties