Het werk van Penguin Cafe is nog even speels als het altijd was
Het is alweer meer dan een halve eeuw geleden dat de Engelsman Simon Jeffes zijn ‘moderne semi-akoestische kamerensemble’ Penguin Cafe Orchestra oprichtte. Speels georkestreerde pop met vaak een exotisch randje, die wel wat aan de arrangementen van Van Dyke Parks herinnerde. Muziek die destijds zo excentriek werd bevonden, dat Brian Eno het wel op zijn legendarische Obscure-label wilde uitbrengen. Simon Jeffes overleed in 1997, na een zevental Penguin-albums te hebben gemaakt.
Ruim tien jaar later stelde zijn zoon Arthur Jeffes een nieuw Penguin Cafe samen – nu zonder ‘Orchestra’ – om in eerste instantie de muziek van zijn vader uit te voeren. Maar hij bleek zelf ook mooie stukken te schrijven en zo zijn we nu ook alweer aan zijn vijfde album toe. Nog even speels als het altijd was, al klinkt het in onze eenentwintigste-eeuwse verwende oren niet meer zo excentriek als destijds. Filmloze filmmuziek die de verbeelding prikkelt.
Deze recensie is afkomstig uit LFL132. Bekijk hier meer cd-recensies van muziekblad Lust For Life.
0 Reacties