Rammstein – Rammstein

Het is onze Duitse vrienden wel toevertrouwd om een relatieve stilte van tien jaar aan flarden te scheuren. Vanuit het niets lanceerde Rammstein de single Deutschland, waarvan vooral de video veel stof deed opwaaien. In de geschiedenis van Duitsland die er in razend tempo voorbij schiet, refereert de band onder meer aan de Joodse genocide. Volgens de critici had de band zich hier verre van moeten houden. De vraag die zich dan natuurlijk opdringt is: had Rammstein die zwarte bladzijde moeten overslaan? En was de commotie dan niet nog groter geweest? Hoe dan ook, Rammstein is weer terug en niemand die het ontgaan is. Deutschland is ook het eerste nummer van het nieuwe titelloze album. Verrassend is het niet, maar wel bijzonder sterk en echt Rammstein. Het zet ook de toon voor de rest van de plaat. Radio is een net zo pakkend nummer, dat vanwege de vervormde stemmen even naar de krautrockpioniers Kraftwerk lijkt te verwijzen. Zeig Dich vangt aan met een kerkkoor, waarmee ook de vertrouwde bombast weer afgevinkt kan worden. Ook tekstueel wordt vooral bekend terrein bewandeld. Sex gaat over, inderdaad, seks. Om Was Ich Liebe hangt een duister soort melancholie (‘Was ich liebe, muss sterben/Was ich liebe, wird verderben’.), een nummer dat naar verluidt overigens overgeschoten is van een sessies voor de vorige plaat Liebe Ist Für Alle Da (2009). Op de tweede helft van het album staan wat meer ingetogen nummers. Zoals Diamant, dat begint met een akoestische gitaar. Tattoo en Hallomann vormen de klinkende slotakkoorden van een album van een band die geen nieuwe weg ingeslagen is. Het is hoogstens wat melodieuzer, maar dat is een nuance. Wat Rammstein vooral biedt, is vertrouwde kwaliteit. Sterke songs, een overrompelend geluid en teksten die vaak een tikje verontrustend zijn. Er is door de band zelf wel eens gesuggereerd dat dit de zwanenzang kan zijn. Mocht dat kloppen, dan is het een waardige afronding van een indrukwekkend oeuvre.