Als je van iemand een vlijmscherp stuk muzikale satire over Donald Trump zou verwachten, is het natuurlijk wel van Randy Newman. Te makkelijk, vond de veelvuldig onderscheiden singer-songwriter zelf. Wel wijdt hij op Dark Matter een geestig lied aan Vladimir Poetin (‘Putin puttin’ his hat on/Hat size number nine/You say Putin’s getting big headed?/Putin’s head’s just fine’), brengt hij in een soort mini-musical gelovigen en wetenschappers bij elkaar om eindelijk eens definitieve antwoorden te vinden op prangende vragen over onder meer de opwarming van de aarde en de evolutietheorie (The Great Debate) en laat hij een fictieve dialoog tussen John en Robert Kennedy in Brothers uitmonden in een liefdesverklaring aan de Cubaanse zangeres Celia Cruz. Hoewel hij regelmatig voor de zoveelste keer akkoorden van eerdere composities uit zijn eigen songbook lijkt te recyclen – een vaak aangehaald punt van kritiek op zijn werk – vindt Newman hier precies de juiste balans tussen cynisme en breekbaarheid die een album als Bad Love (1999) zo meesterlijk maakte. Lijnrecht tegenover alle satire staat bijvoorbeeld het even simpele als hartveroverende She Chose Me, dat hoop geeft aan eenieder die de verwachtingen op liefdesgebied inmiddels al flink naar beneden heeft bijgesteld. Classic Newman.
0 Reacties