Recensie Epica – Omega

Epische nummers vol verrassingen

Wanneer de zeskoppige metalformatie Epica met een nieuwe plaat komt, weet je als luisteraar dat je overspoeld gaat worden door complexe riffs, pakkende melodieën en de prachtige zang van frontvrouw Simone Simons. Afwisselen kan ze als de beste: van klassieke sopraanzang tot poppy sound, van hoog naar laag en zelfs nagenoeg fluisterend in de onheilspellende track The Skeleton Key. Tel daar de krachtige grunts van bandoprichter Mark Jansen bij op en je hebt al twee belangrijke ingrediënten voor een uitstekende metalplaat.

Maar zoals het Epica betaamt, is ook de instrumentatie weer van een kolossaal kaliber. Vooral in het voortreffelijke Kingdom Of Heaven, Part 3, dat direct een visioen oproept van een klein, vredig elfjesbos dat zich ontpopt tot een enorme, schitterende kasteeltuin. Epica-fans krijgen dus precies wat ze verwachten: epische nummers vol verrassingen. Een slimme paradox, net als de plaat zelf. Omega symboliseert namelijk zowel het einde (omega is de laatste letter van het Griekse alfabet) als de oneindigheid: dit is de achtste studioplaat van de band en het nummer 8 op z’n kant staat voor oneindigheid, een onderwerp dat daarnaast veelvuldig terugkomt in de teksten. Een plaat om oneindig vaak op repeat te zetten!

 

Wil je meer recensies lezen? Neem een abonnement op Lust For Life Magazine, met de dikste recensierubriek van de Benelux!

5 / 5 stars     

0 Reacties

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *