Robin Trower biedt op zijn nieuwe album net wat meer variatie dan op sommige voorgangers
Een paar platen geleden leek Robin Trower zich er wel bij neergelegd te hebben: voor deze gitaarheld zijn er ‘no more worlds to conquer’. Ondanks die albumtitel bevindt de tachtiger zich in zijn meest productieve fase sinds de seventies, toen hij zijn meesterwerk Bridge Of Sighs (1974) opnam. Ga maar na: volgend op zijn samenwerking met wijlen Jack Bruce op het voortreffelijke Seven Moons (2008) verschenen nog elf Trower-platen, waarvan er meerdere door de man zelf ingezongen werden. Niet per se onverdienstelijk, maar de ex-Procol Harum-gitarist schakelt tegenwoordig wijselijk de hulp in van Richard Watts, wiens superieure stemgeluid veel wegheeft van dat van Bryan Adams.
Het deels nogal somber getoonzette Come And Find Me – Trower maakt zich net als ieder ander mens met een beetje gezond verstand zorgen om de huidige staat van de wereld – biedt mede dankzij de bijdrage van zangeres Jess Hayes in Tangled Love net wat meer variatie dan sommige voorgangers. Het hevig door Hendrix beïnvloede gitaarspel is tintelend en dromerig in de ballads en houdt ook de gebruikelijke bluesrock-exercities voldoende spannend. Niets waarvan je steil achterover slaat, met uitzondering van het ronduit schitterende Take This Hurt Away, dat zelfs op Trowers albumklassiekers van weleer had uitgeblonken. En dat van de man die naar eigen zeggen niets meer te bewijzen heeft.
Bekijk hier meer cd-recensies van muziekblad Lust For Life.
0 Reacties