Als dit album en het ergens volgend jaar verschijnende Day For Night commercieel niet succesvol blijken, dan is de kans groot dat Smashing Pumpkins-frontman Billy Corgan de stekker uit de band trekt, zo meldde hij in een interview. En hoeveel pijn het me ook doet om het te moeten zeggen: ik vrees het ergste. Niet dat Monuments To An Elegy een slechte plaat is, maar iets toevoegen aan de imposante catalogus van de Amerikaanse rockband doet ‘ie niet echt. In iets meer dan een half uur komen negen liedjes voorbij die variëren van niet bijster boeiend (de slap voortkeutelende eerste single Being Beige) tot stevig rockend, zoals het lekker venijnige One And All (We Are). Kwalitatief is het songmateriaal ‘gewoon’ dik in orde en het is tof om Corgan na het behoorlijk zware Oceania uit 2012 weer eens van zijn meer poppy kant te horen. Maar toch mist het gros van de liedjes het soortelijk gewicht dat nodig is om echt lang te blijven hangen. Fingers crossed voor Day For Night dan maar…
Meer over
0 Reacties