Bij The Rolling Stones schaadt overdaad nooit, zo bewijst deze boxset met vier cd’s en een blu-ray
Nooit eerder werden audities zo openbaar gemaakt als toen The Rolling Stones op zoek moest gaan naar een gitarist die de plaats van Mick Taylor kon opvullen. Op Black And Blue (1976) deden de voornaamste kandidaten dus gewoon mee: Wayne Perkins, Harvey Mandel, Ron Wood. Laatstgenoemde was al te horen geweest in het titelnummer van de voorganger It’s Only Rock ‘n Roll en trok aan het langste eind. Hey Negrita leverde hem hier zelfs een credit voor ‘inspiration’ op.
Black And Blue telt slechts acht nummers, maar de groep weet daarin een licht verbijsterende diversiteit aan te brengen. Naast de onverdunde Stones-roll van Hand Of Fate en Crazy Mama horen we reggae (een cover van Eric Donaldsons Cherry Oh Baby, verderop een hit voor UB40), funk (Hot Stuff), een mengvorm van beide plus Latin-smaakstofjes (Hey Negrita), blues (Melody, waarvoor Bill Wyman jaren later aan gastspeler Billy Preston de eigenlijke compositiecredit toekende) en twee door elektrische piano gedragen ballads (Fool To Cry, het bloedmooie Memory Motel).
Jeff Beck
Zoals bijna altijd bij luxe uitgaven van Stones-albums valt er ook dit keer weer veel te genieten waar het om bonusmateriaal gaat. Wat te denken van Shirley & Company’s Shame Shame Shame, een cover van nota bene de grootste discohit uit 1975. Of de combi Stones/Jeff Beck in onder andere Freeway Jam, een instrumental van Becks Blow By Blow waarvan je nooit verwacht zou hebben dat Richards en de zijnen zich daar aan zouden wagen. Maar ook Beck was destijds dus in de running om Taylor op te volgen. Voorts jams uit Rotterdam met nóg een eindfinalist (Robert A. Johnson), complete concerten opgenomen in Parijs en Londen, een hardcover boek en nog veel meer fraais. Bij de Stones schaadt overdaad nooit.
Bekijk hier meer cd-recensies van Lust For Life. Meer lezen over The Rolling Stones? In de aankomende editie van Lust For Life (vanaf 21 november verkrijgbaar in de winkel en onze webshop) vind je een uitgebreid verhaal over Black And Blue.
1 Reactie
Heb de dubbele marbled blue LP versie vanmorgen ontvangen en ik was vooral benieuwd hoe die nieuwe Steve Wilson remix zou klinken. Eerste, snelle indruk en vergelijk tussen de nieuwe en originele mix van ‘Hot Stuff’ is de rare EQ die Wilson heeft gebruikt en daarmee een beetje de ziel van het nummer om zeep heeft geholpen. De hi-hats klinken gedempt en de vocalen van Jagger zijn opeens minder dominant. De originele versie is veel meer in your face. De rest ga ik dit weekend eens beluisteren. Ben dan ook zeer benieuwd hoe de rest is gedaan. Overigens nog steeds een prima album, alhoewel de meningen daarover nog immer verdeeld zijn.