Voor de mainstream is Shane MacGowan vooral bekend als die altijd bezopen voortandloze Ierse frontman van Celtic folkpunkband The Pogues. Aan dat beeld maakt Crock Of Gold niet bepaald een einde.
Deze documentaire windt er namelijk geen doekjes om: van jongs af aan speelde alcohol (en later ook drugs) een grote rol in het leven van de spraakmakende MacGowan. Dat weet hij zelf ook wel, meldt Shane bijna aan het einde van de film: “Ik ben waarschijnlijk wel een alcoholist ja. Ik drink verdomme al sinds mijn zesde!” Maar tegelijkertijd doe je de artiest MacGowan met die simpele constatering enorm tekort. En hoewel ‘s mans drank- en drugsescapades hier dus niet verstopt of vergoelijkt worden, wordt zijn status als getroebleerde poëet van het Ierse volk ook duidelijk uiteengezet.
Ierse antiheld
Het is het verhaal van een enorm getalenteerde liedjesschrijver en een glaszuivere idealist in een voor de Ieren bijzonder zware tijd. Of, zoals hij het zelf prachtig omschrijft: “Mijn ultieme doel was om Ierse muziek weer hip te maken. En vanuit daar de taal en de literatuur, om op die manier het Ierse zelfvertrouwen op te bouwen.” Dat lukte met The Pogues meer dan aardig. De band was halverwege de jaren tachtig gigantisch populair en invloedrijk. Totdat de klad erin kwam, volgens Shane vooral doordat – door invloeden van buitenaf – de muziek veranderde. “We waren een rockband geworden. We waren geworden wat we haatten, waar we tegen rebelleerden.” MacGowan trok het niet en zakte steeds verder weg in drank en drugs, totdat hij in 1991 tot z’n eigen opluchting de groep uitgesmeten werd.
Julien Temple (o.a. Absolute Beginners) brengt het verhaal van deze Ierse antiheld prachtig tot leven. Crock Of Gold is een mix van stukjes liveoptredens, Temple’s kenmerkende handgetekende animaties, sfeervolle reconstructies van Shane’s jonge jaren (waar hebben ze dat kind van zes vandaan gehaald dat een glas Guinness naar binnen giet?!), archiefinterviews en nieuwe gesprekken met o.a. zus Siobhan en vader Maurice – en, met frisse tegenzin, Shane zelf, die door goede vrienden Johnny Depp, Bobby Gillespie (Primal Scream) en voormalig Sinn Féin-leider Gerry Adams zachtjes aan de tand (sorry) gevoeld wordt.
Must-see
Heel eerlijk: het is geen lichte zit, deze film. MacGowan is geen schim meer van de enorm charismatische en getalenteerde artiest van vroeger. En de mix van pijn, verbetenheid en trots waarmee hij zijn verhaal doet, raakte me regelmatig diep. Dat, gekoppeld aan de eerdergenoemde prachtige beelden en uitgekiende regie, maakt Crock Of Gold een absolute must-see.
Regie: Julien Temple
Crock Of Gold: A Few Rounds With Shane MacGowan is te zien tijdens het muziekdocumentairefestival In-Edit (16-20 juni 2021, Amsterdam)
Meer recensies van films en documentaires lezen? Bekijk onze rubriek Muziek Op Beeld.
1 Reactie