Met een nieuw album en een optreden op het Crossing Border-festival keerde Gavin Friday in 2011 voor het eerst sinds vijftien jaar weer terug in de popmuziek. Lust For Life praat met de Ier over zijn inspiratiebronnen, liveoptredens en de onderdrukking door de katholieke kerk in Ierland: “De Virgin Prunes zijn daar een resultaat van. Ik hoefde niet aan de heroïne, ik had de Prunes.”
De naam van de nieuwe plaat is ‘catholic’, dat bewust met een kleine c geschreven moet worden. “Iedereen zei: dit kun je niet doen. Maar het album is niet religieus, het is alleen religieus in zijn sound. Het is als een mis. Weet je, ik heb nog meegemaakt dat mensen in Ierland echt onderdrukt werden door de katholieke kerk. Wij zaten van de vroege jaren dertig tot de jaren negentig gewoon in een dictatuur; de kerk was eigenlijk subliminaal de regering. Maar ik ben wel wie ik ben door die achtergrond. Dus toen ik de val van de katholieke kerk in de laatste tien jaar zag dacht ik: in plaats van slachtoffer te zijn, neem ik het woord terug. Het woord ‘katholiek’ betekent oorspronkelijk: ‘voor iedereen’ en ‘onbevooroordeeld’.”
David Bowie
Een aantal foto’s in het boekje van catholic vormt een verwijzing naar David Bowie’s Diamond Dogs. “Ik heb de afgelopen jaren veel te maken gekregen met verlies, dat is ook een belangrijk thema op de plaat. Vooral de dood van mijn vader had veel impact op me. Een foto van hem in het boekje vond ik te sentimenteel, dus wilde ik een hond, want mijn vader fokte honden. Zo ontstond langzaam het idee om te verwijzen naar Diamond Dogs.”
Bowie is sowieso een invloedrijk persoon voor Friday. “De eerste muziek die mij echt wakker schudde was van David Bowie. En vervolgens, door zijn woorden, artwork, optredens en nummers begon ik me ineens af te vragen: Wie is William Burroughs? Wie is Allen Ginsberg? Wie is Andy Warhol? Wie is Jacques Brel? Er kwam op die manier allerlei informatie binnen. De jongeren van tegenwoordig hebben dankzij internet veel makkelijker toegang tot al die informatie, en toch interesseren ze zich alleen voor voetbal, Playstation en X-factor. Ik generaliseer nu, maar toch…”
Patriottisch
De coverfoto, waarop Friday opgebaard onder een Ierse vlag ligt, is een verwijzing naar het schilderij Love Of Ireland van Michael Collins. “Ik was er op een bepaalde manier nerveus over, maar toen hingen platenzaken er ineens grote plakkaten van op. Mensen vonden het daadwerkelijk mooi en patriottisch; het gaf een Ierse identiteit weer. Ik deed het niet om controversieel te zijn, ik deed het uit emotie. En ik vond de arrogantie van dood op de cover staan ook wel iets moois. Mijn vriend Bono zei tegen me: ‘Gav, denk hier nou over na. Je gaat je carrière opnieuw lanceren en dan sta je dood op de cover’, haha. Maar hij vond me wel dapper.”
Paradiso
Na het Crossing Border-optreden van vorig jaar brengt 2012 Gavin Friday naar Paradiso, waar hij op 19 februari zal optreden. “Paradiso is altijd goed voor me geweest. Ik heb er vaak opgetreden, volgens mij zelfs nog met de Virgin Prunes. Al voelen de kleedkamers aan alsof je gevangene van de SS bent, haha. Maar ik heb er erg veel zin in. Ik heb me altijd verbonden gevoeld met Nederland.”
De reden waarom Friday hier en in België zo populair is, daar heeft hij zelf wel een theorie over: “Ierse artiesten zijn over het algemeen sterke, gepassioneerde mensen. Je houdt van ze of je haat ze. Kijk maar naar Van Morrison, Sinéad O’Connor en Bono. We zijn een beetje vreemd. Jacques Brel had een grote invloed op mij. Niet alleen qua muziek, maar ook zijn fysieke presentatie. Het maakte hem niet uit als hij kwijlde. Ik denk dat dat het Nederlandse en Belgische publiek aanspreekt: zweet. Dat hebben de Ieren ook. Terwijl bijvoorbeeld de Engelsen zich meer zorgen maken of hun haar nog goed zit.”
Meer over
0 Reacties