Manfred Mann’s Earth Band: “Wij spelen de hits nog steeds met veel liefde”

Mick Rogers (helemaal links op de foto) speelt het grootste gedeelte van zijn muzikale carrière al bij Manfred Mann’s Earth Band. Het debuutalbum van deze progressieve rockgroep met jazzinvloeden stamt uit 1972, waarna klassiekers als The Roaring Silence (1976) en Watch (1978) volgden. De band toert nog steeds en zal op 13 september te bewonderen zijn in de Boerderij te Zoetermeer. Ook staat er een nieuw album op stapel met de titel Lone Arranger, dat vanaf 17 oktober verkrijgbaar is. Genoeg gespreksstof dus voor een interview met Rogers, de altijd keurige, beleefde Engelse gitarist en zanger van de huidige bezetting.

Vorig jaar heb je je tweede soloalbum Sharabang uitgebracht. Was je daar tevreden over en hoe waren de reacties?
“De kritiek was af en toe niet zo mals, maar toch heeft het album redelijk verkocht. Veel fans hebben het gelukkig niet links laten liggen. Inmiddels ben ik al weer met een nieuw soloproject bezig. Dat wordt echter iets totaal anders, namelijk een rockabillyalbum, maar dan aangepast aan de moderne tijd. Denk aan rockabillymuziek uit de jaren vijftig met een supermodern muzikaal jasje. Ik zou de sound omschrijven als psychobilly met veel gitaarsolo’s, want ik ben tenslotte een gitarist en de fans willen dat dan ook graag horen. Sinds ik het debuut van The Winery Dogs gehoord heb, weet ik wat rock & roll is en die sound wil ik ook graag op mijn nieuwe soloplaat. Ik zal waarschijnlijk Greg en Matt Bissonette vragen om erop mee te spelen en hopelijk kunnen we dan ook als trio in 2015 dat nieuwe album live gaan promoten.”

Er komt ook een nieuwe plaat van Manfred Mann’s Earth Band, klop dat? Dat mag trouwens ook wel eens, want het laatste album is al weer tien jaar oud!
“Ja, je hebt gelijk. Het werd tijd. De fans willen en kunnen niet langer wachten en dus komt er een album met de titel Lone Arranger. De sound zal weer doen denken aan de glorietijd van Manfred Mann’s Earth Band en verder is er nog plaats voor een paar verrassingen. Zo zal de Duitse trompettist Till Brönner een gastbijdrage leveren en staan er natuurlijk weer covers op, onder meer van I Heard It Through The Grapevine en All Right Now.”

Met covers scoorden jullie ook de grootste hits, zoals Mighty Quinn, Spirits In The Night en Blinded By The Light.
“Ook daar heb je helemaal gelijk in. Manfred weet altijd nog wel een of andere ‘oude’ song om te toveren tot een prachtige cover. Hitsingles zijn extreem belangrijk voor de band, zeker tegenwoordig met al die concurrentie. Blinded By The Light is gelukkig nog zeer regelmatig op de radio te horen en is daarom ook nog steeds een ijkpunt voor ons en de fans. Het nummer is ook altijd een must voor de setlist. Het is een van onze diamanten en die moet je koesteren.”

Verandert jullie setlist eigenlijk nog wel eens, of is het gewoon een avondje The Best Of Manfred Mann’s Earth Band?
“Als het aan mij ligt, is dat niet het geval, Ik hou wel van wat afwisseling en ik wil ook graag andere songs spelen. Maar meestal staat de setlist inderdaad vast en doen we – lees: ik – daar niet zo moeilijk over. Songs als Mighty Quinn, Blinded By The Light, Father Of Day, Father Of Night en Davy’s On The Road Again zijn echter een must. Het publiek wil die nummers gewoon horen en wij spelen ze nog steeds met veel liefde.”

Heb je nog steeds niet genoeg van het toeren? Je bent tenslotte ook niet meer de jongste…
“Haha, nee. Ik ben nu 67, maar ik heb er nog steeds veel plezier in. Ik heb net drie weken vakantie gehad, dus ik kan er weer tegenaan. Ik ben er klaar voor, let the show begin!”

In 1976, na het zesde album, verliet je de band, weet je nog waarom?
“Jazeker, ik weet het nog precies. Ik was gewoon een ‘pain in  the ass’, een vervelend ventje dus, haha! Ik wilde muzikaal gezien een heel andere richting op en dus verliet ik de band, eigenlijk uit pure frustratie omdat de rest niet mijn muzikale ideeën ondersteunde. Ik ging naar Amerika, kwam echter snel weer terug naar Engeland en richtte toen Aviator op. Maar in 1986 was ik als toeschouwer bij een concert van de Earth Band en de drummer vroeg mij na de show of ik geen zin had om weer deel uit te maken van de groep. En zo geschiedde. Ik was blij dat ik weer met Manfred speelde want hij is altijd een hele goede vriend geweest en dat is hij nog steeds. We hadden alleen soms muzikale onenigheden, maar dat is volgens mij alleen maar gezond voor de band.”

Wat is na al die jaren je lievelingsalbum van de band?
“Solar Fire en Nightingales & Bombers vind ik nog steeds heel erg goed. Een zeer onderschat album is Somewhere In Africa, maar die plaat werd helaas overklast door Graceland van Paul Simon.”

En wat is volgens jou de beste bandbezetting?
“Toen we met vier man waren, helemaal in het begin van de band, dat vond ik super. Maar de huidige line-up met Manfred, Steve Kinch (basgitaar), Peter Cox (zang) en Jimmy Copley (drums) is ook prima. We zijn een hechte band en we zijn onderhand echt vrienden van elkaar. En het werkt.”

Manfred Mann’s Earth Band speelt op 13 september in de Boerderij, Zoetermeer