Een fijn, sfeervol haardvuurtje. Een glas goede whisky, eventueel met ijs. Flakkerende kaarsen, de deur op slot. Ziehier de ideale setting om van de muziek van de Noorse bard Thomas Dybdahl te genieten. “Melancholie is belangrijk.”
Wat Dybdahl op zijn derde cd, het mooi getitelde One Day You’ll Dance For Me, New York City laat horen, laat zich wellicht nog het best omschrijven als een subtiele kruising tussen Jeff Buckley en de Engelse rock-jazz-popformatie Tindersticks. ‘s Mans verstilde, bewust klein gehouden liedjes grijpen de luisteraar met fluwele handschoenen bij de strot, elke luisterbeurt opnieuw. Reden genoeg voor Revolver om de vraag te stellen: wie is deze Thomas Dybdahl?
Dybdahl, gezegend met een rustige, warme stem, wil die vraag best beantwoorden. “Ik ben een 27-jarige singer/songwriter uit Noorwegen, en mijn derde plaat is net hier in Nederland verschenen. Het is het derde deel van een trilogie die allemaal ongeveer dezelfde sfeer uitstralen. Melancholie is een erg belangrijk element van mijn muziek, hoewel ik echt geen klaaglijk, depressief type ben.”
Het lijkt typisch voor Scandinavië: veel muziek uit Noord-Europa klinkt melancholiek of duister. Een paar simpele voorbeelden? Gothicrockbands The Rasmus en HIM, singer/songwriter Ane Brun, popgroep Saybia, metalbands Opeth en Nightwish, de complete Noorse black metal-scene. En zo ook Thomas Dybdahl. Wat is er mis in het noorden?
“Tsja, ik weet niet of er iets mis is. Ik denk dat de korte dagen en lange nachten wellicht een rol spelen. We hebben allemaal de Nordic blues. En die heeft zeker invloed op de muziek die ik maak, zowel muzikaal als tekstueel.”
Ondanks het feit dat zijn muziek nogal zwaar op de hand is, is Dybdahl in thuisland Noorwegen inmiddels een ster van formaat. Zijn drie albums, …That Great October Sound (2002), Stray Dogs (2003) en One Day You’ll Dance For Me, New York City (2004), zijn er allemaal goud of platina geworden. Een niet gering succes, dus.
“Inderdaad, maar het is niet zo dat het allemaal heel plotseling is gekomen. Het eerste album was weliswaar een succes, maar alles ging heel geleidelijk. Het duurde ruim drie jaar voordat …That Great October Sound platina was. Maar dat wil niet zeggen dat ik er niet nog steeds versteld van sta dat veel mensen van mijn liedjes houden. Ik maak niet bepaald het soort muziek dat normaliter hoog in de hitlijsten staat. Maar het klimaat is momenteel erg gunstig voor singer/songwriters en ik heb geluk gehad met mijn timing.”
Het heeft twee jaar geduurd voordat One Day You’ll Dance For Me, New York City hier in Nederland werd uitgebracht. Da’s best een flinke vertraging…
“Ja, maar ik weet hoe moeilijk het is voor een label om mijn muziek aan de man te brengen en het succes in Noorwegen is natuurlijk geen garantie dat de albums in de rest van de wereld ook aanslaan. Ik heb er ook echt geen moeite mee om nu, jaren nadat ik de plaat heb gemaakt, promotie te moeten doen. Op een bepaalde manier is het zelfs eenvoudiger om nu over het album te praten. Je bent toch wat minder emotioneel verbonden met werk dat je een paar jaar eerder hebt gemaakt, je kunt iets meer objectief oordelen. Als je net uit de studio komt, dan heb je als het ware de voorgaande maanden samengeleefd met die muziek en dan komt elk stukje kritiek verdomd hard aan.”
Die laatste woorden spreekt Dybdahl op een licht spottende toon uit. Voor het eerst tijdens dit interview krult een semi-lachje zijn mond. Ja, onze Noorse vriend heeft de Nordic blues, maar die helpt hem wel met het maken van prachtige muziek.
Wil je Thomas Dybdahl een keer live aan het werk zien? Dat komt dan mooi uit, want de beste man geeft deze week maar liefst vier concerten in Nederland. Data en plaatsen van handeling:
Dinsdag 24 oktober: Doornroosje – Nijmegen
Woensdag 25 oktober: Vera – Groningen
Donderdag 26 oktober: Rotown – Rotterdam
Vrijdag 27 oktober: Paradiso – Amsterdam
0 Reacties