In Lust For Life vind je maandelijks de rubriek De Playlist, waarin bekende muzikanten een afspeellijst met tien songs van hun favoriete artiest maken. Op lflmagazine.nl stellen medewerkers van LFL wekelijks hun tien favoriete songs van een artiest/band of genre samen. Vandaag: redacteur Dominique van der Geld over Toto.
Verklaren dat je Toto-fan bent in het bijzijn van een groep muzieksnobs is ongeveer als uit de kast komen bij een homofobe vader, stel ik me zo voor. Nee, de Amerikaanse AOR-band werd nooit op handen gedragen door ‘serieuze’ critici. Met een liefde voor genregelijken als Boston en Foreigner kom je doorgaans nog weg, waardering voor REO Speedwagon en Styx brengt al gefronste wenkbrauwen teweeg, maar openlijk Toto goed vinden? Ik moet er vaak verantwoording voor afleggen, zelfs bij sommige van mijn verder fijne Lust For Life-collega’s.
“De generatie die een hekel aan ons had, is nu negentig jaar”, vertelde gitarist Steve Lukather me in 2012 met iets wat leek op een grijns van overwinning. “Ik heb de felle kritiek op Toto nooit begrepen. Ik las eens dat onze ouders gesteriliseerd hadden moeten worden, zodat wij geen shit zouden maken. Dat gaat gewoon te ver! Maar onze songs worden nog steeds gedraaid en ze betekenen veel voor anderen. Soms hoor ik van mensen dat ze trouwden op onze muziek, of dat ze er hun eerste pijpbeurt bij kregen. De kritiek op ons is saai geworden.”
Van dat laatste merk ik zelf echter weinig: de Amerikaanse hitmachine wordt door sommigen nog steeds beschouwd als een soort Nickelback van de jaren zeventig en tachtig. Die mensen ga ik nooit overtuigen met mijn playlist, maar naar mijn mening zitten de tien songs hieronder fantastisch in elkaar en zijn ze virtuoos gespeeld. Dat laatste valt bijna niet te ontkennen, zeker als je bedenkt dat de heren op duizenden albums van andere al dan niet bekende muzikanten te horen zijn, inclusief klassiekers als Steely Dans Pretzel Logic, Boz Scaggs’ Silk Degrees en Michael Jacksons Thriller. Dikke kans dus dat ook Toto-haters toch stiekem een klein beetje Toto in hun platenkast hebben staan. Ha!
10. Pamela (The Seventh One, 1988)
Wat is dat toch met Toto en de vele meisjesnamen in hun songtitels? In ieder geval leverde het bijna in alle gevallen een goed nummer op. Zo ook in 1988, toen Pamela verscheen op het in Nederland erg succesvolle album The Seventh One. Het lied, met een refrein dat je de rest van de dag onmogelijk uit je hoofd krijgt, werd geschreven door toetsenist David Paich en zanger Joseph Williams. De dame uit de titel was overigens het toenmalige vriendinnetje van die laatste.
9. Burn (Toto XIV, 2015)
Toto bracht vorig jaar voor het eerst in bijna tien jaar weer eens een plaat uit, waarvoor de oorspronkelijke bassist David Hungate zelfs weer even op het oude nest terugkeerde. Toto XIV bleek een prima album met minstens één van de beste nummers die de band ooit opnam. Burn klinkt dankzij het krachtige refrein als een heuse anthem en zanger Joseph Williams laat horen nog altijd over een fantastische strot te beschikken.
8. Dune (Desert Theme) (Dune, 1984)
Deze soundtrack voor de tamelijk beroerde sciencefictionfilm Dune van de doorgaans briljante regisseur David Lynch wordt vaak over het hoofd gezien, zelfs door de mannen van Toto zelf. Ze rekenden deze plaat bijvoorbeeld niet mee toen ze hun achtste album The Seventh One (1988) noemden. Toch is de fraaie score het enige lichtpunt van de geflopte rolprent en het bewijs dat de leden, naast uitstekende muzikanten, ook goede componisten zijn.
7. 99 (Hydra, 1979)
We blijven in de sciencefictionsfeer met deze redelijk succesvolle single van het tweede Toto-album Hydra. Voor dit lied liet toetsenist David Paich zich namelijk inspireren door de uitstekende debuutfilm van George ‘Star Wars’ Lucas: THX-1138 (1970). Net als Robert Duvall in de meest memorabele scènes uit die productie zit de band in de videoclip van 99 gevangen in een volledig witte ruimte. Had gerust een veel grotere hit mogen worden.
6. I Won’t Hold You Back (Toto IV, 1982)
Het met ’Grammy Awards overladen Toto IV is een album vol met krakers en maar liefst vier van de tien songs werden hitsingles. Gitarist Steve Lukather schreef en zong de haardvuurballad I Won’t Hold You Back, waaraan ook Eagles-bassist Timothy B. Schmit een vocale bijdrage leverde. Snotglad, maar ook ongelooflijk catchy.
5. Red House (live) (Live At Montreux 1991, 2016)
Steve Lukather behoort tot de beste rockgitaristen aller tijden en dat wordt misschien nergens zo duidelijk als tijdens de Hendrix-covers die hij zo nu en dan live speelt, met of zonder de rest van Toto. Op een recente dvd met een optreden – zonder frontman – op het Montreux Jazz Festival in 1991 staat bijvoorbeeld een spectaculaire uitvoering van Red House, waarin de man helemaal op tilt slaat tijdens zijn solo. Helaas niet te vinden op YouTube, maar deze versie met Edgar Winter mag er ook best wezen:
4. Africa (Toto IV, 1982)
Hét nummer waar de meeste mensen Toto om zullen herinneren, in positieve of negatieve zin. Een collega wees me er onlangs op dat de tekst van Africa nergens op slaat – een observatie die Steve Lukather later overigens zelf ook maakte. Los van het feit dat er wel degelijk een idee achter het lied zat, kun je wel meer bands betrappen op vage teksten in bekende songs. Het refrein van Africa blijft naar mijn onbescheiden mening een van de sterkste uit de popgeschiedenis.
3. Hold The Line (Toto, 1978)
Met de eerste Toto-single was het in 1978 direct raak. Dankzij een knaller van een gitaarriff, een ultracatchy refrein en een sterke, soulvolle zangpartij van Bobby Kimball werd Hold The Line de doorbraakhit van de band. Nog altijd niet weg te slaan van (classic rock-)radiozenders.
2. Mushanga (The Seventh One, 1988)
Terwijl het succes in thuisland Amerika afnam, bleef Nederland hondstrouw aan Toto. Het album The Seventh One stond wekenlang op nummer 1 en maar liefst drie singles haalden de Top 40. Een daarvan was Mushanga, een prachtnummer dat eigenlijk een wereldhit van het formaat Africa had moeten worden. De tekst gaat over ‘a poet, a magazine writer, sent to report on political views’, die verliefd wordt op ‘a Capetown girl with no shoes’. Naast het uitbarstende refrein is ook het instrumentale tussenstuk werkelijk schitterend.
1. Rosanna (Toto IV, 1982)
Ik kan wel kiezen voor een obscuurdere albumtrack als beste Toto-nummer, maar de band was zo goed in het maken van sterke singles dat ik niet onder een van die hits uit kan komen. Toetsenist en – kennelijk – womanizer David Paich schreef dit briljante poplied, dat door de Grammy Award-jury terecht boven Africa werd verkozen als ‘Record Of The Year’. Naast de onvergetelijke melodie zit het allemaal verbluffend in elkaar en de gitaarsolo van Steve Lukather aan het einde verdient daarbij een speciale vermelding. Als je hier als niet-liefhebber niet van onder de indruk bent, vrees ik dat het wellicht nooit goed gaat komen tussen jou en Toto.
0 Reacties