Year Of The Cat en On The Border zijn songs waar veel mensen Al Stewart van kennen, een kleinere groep liefhebbers weet daarnaast het rijke oeuvre van de Brit te waarderen. Velen van hen waren deze avond aanwezig in Koninklijk Theater Carré in Amsterdam. Zij hoorden deze ‘gouwe ouwen’ langskomen en nog veel meer. En wat misschien niet iedereen van tevoren had verwacht: er kon ook wat geleerd en flink gelachen worden.
Met The Empty Pockets hebben we vanavond ‘twee voor één geld’: deze band uit Chicago verzorgt niet alleen het voorprogramma, maar fungeert ook als begeleidingsband van Stewart, aangevuld met een flamboyante saxofonist. Zanger Josh Solomon noemt Al ‘onze oom’ en dat vat de situatie aardig samen: als een uiterst onderhoudende oudere en geliefde oom vermaakt Stewart (80) ons deze avond uitstekend, ondersteund door zijn ‘neefjes’.
We trappen af met You Should Have Listened To Al uit 1969. Stewarts muziek noemden we toen folkrock, een decennium later maakte hij meer softrock, maar de folkinvloeden bleven altijd aanwezig. In spanning kijken we uit naar het moment waarop Al begint te zingen: zijn stem, een heldere en enigszins nasale tenor, was altijd kenmerkend voor zijn werk. Een geruststelling: die stem is na al die jaren nog redelijk intact.
Woud van telefoons
Dat Stewart het vooral moest hebben van zijn dictie en zijn werk maar een beperkt bereik vraagt, is nog een extra voordeel. En die keren dat een nummer wat hogere noten vereist, wordt de melodie een beetje aangepast (bijvoorbeeld in Year Of The Cat) of helpt zangeres Erika Brett een handje. Hoe dat precies klonk, kunnen zelfs onze achterkleinkinderen later horen, want bij de bekendere nummers gaat een woud van telefoons omhoog, om content te maken die ongetwijfeld as we speak op YouTube is beland.
Antarctica is niet zo heel bekend, maar het geeft Stewart de gelegenheid te laten zien hoe grappig hij kan vertellen. Nee, het lied gaat niet over Scott of Amundsen, maar over een ijskoude vrouw. (We kennen deze beeldspraak ook van Lou Reeds Berlin.) In The Palace Of Versailles zien we een ander kenmerk van veel van het werk van Stewart: historische verwijzingen. Er zullen er deze avond nog veel langskomen. Time Passages was vooral een hit in de Verenigde Staten en Canada, maar de meeste aanwezigen kennen het nummer ook. Stewart richt zich tot hen die vanavond gedwongen aanwezig zijn, als partner van een fan. Deze bekendere nummers zijn er speciaal voor hen.
Aangepaste melodieën
On The Border, een van de echte hits, volgt en inderdaad: daar gaan de telefoons omhoog. Het is ook zo’n nummer met historische verwijzingen, naar Baskenland en naar Rhodesië. En het is het eerste nummer waarbij de melodie een beetje moet worden aangepast aan de actualiteit van Stewarts stem: ‘In the village where I grew up’ gaat nu vervaarlijk naar beneden. Begrijpelijk en ook mooi.
Al Stewart kreeg als jongetje gitaarles van ene Robert Fripp. De jazz-akkoorden die deze hem probeerde bij te brengen gebruikt Stewart nooit, maar bij Midas Shadow komt hij het meest in de buurt. Stewart en Fripp zijn trouwens nog steeds vrienden, volgens Al omdat ze elkaar geenszins beconcurreren. Bij The Dark And The Rolling Sea neemt Erika Brett enige passages voor haar rekening. Joe The Georgian gaat over Stalin (wie anders?) en zijn ontvangst in de hel.
Dylan-cover
Bij deze tour vanwege de tachtigste geboortedag van Stewart speelt hij gewoonlijk een redelijk vaste setlist. Vanavond krijgen we de kortere versie. Misschien dat de mensen die helemaal vooraan zaten hoorden wat de artiesten op het podium onderling bespraken, maar we slaan nu een paar nummers over. Geen Lord Grenville dus en geen Carol. Niet getreurd: One Stage Before en Year Of The Cat vormen een fraaie afsluiting, gevolgd door de enige cover. Muziek van die jongen uit Minnesota die Stewarts muziek zo beïnvloedde: Love Minus Zero/No Limit. Als Al Stewart aan het eind van het nummer alleen op het podium staat, nemen we dankbaar afscheid.
Al Stewart in Koninklijk Theater Carré, Amsterdam
Gezien op maandag 29 september 2025
Foto’s door Ans van Heck
0 Reacties