The Crimson ProjeKCt in de Tolhuistuin

Terwijl Robert Fripp onlangs een Amerikaanse tour met een nieuwe, zevenkoppige versie van King Crimson aangekondigde en recentelijk een clip van maar liefst één minuut en veertien seconden vrijgaf, staat in de Amsterdamse Tolhuistuin een formatie die het tegendraadse repertoire tot in de perfectie beheerst. Geen wonder, want The Crimson ProjeKCt bestaat voor de helft uit veteranen met een zwaar KC-verleden.

Dankzij een ongekend hoog niveau aan muzikaal vakmanschap en een grootse, intellectuele sound, zette King Crimson in de eerste helft van de jaren zeventig de standaard voor vele latere progressieve rockbands. Daarna zagen we in verschillende bezittingen een aantal reïncarnaties komen en gaan. De impact was wisselend, maar de koers werd altijd gestuurd door Fripp’s urgente drang tot vernieuwen.

Sinds 2012 is The Crimson ProjeKCt een samenwerkingsverband van twee trio’s. Het Power Trio met bassiste Julie Slick en drummer Tobias Ralph wordt aangevoerd door Adrian Belew, die als zanger, gitarist en producer naast een King Crimson-verleden ook kan bogen op werk met onder anderen Frank Zappa, David Bowie, Talking Heads en Nine Inch Nails. De andere helft wordt gevormd door The Stick Men. Naast Chapman Stick-bassist en oprichter Tony Levin (o.a. Peter Gabriel), spelen in dit drietal sessiedrummer Pat Mastelotto (oorspronkelijk Mr. Mister) en het Duitse gitaartalent Markus Reuter. Uit dit zestal zullen we straks Levin en Mastelotto weer in de nieuw aangekondigde King Crimson line-up tegenkomen.

Golvende soundscapes
De avond in de Tolhuistuin start met een Frippiaanse solo van Markus Reuter op zijn karakteristieke touch gitaar. Wellicht een ode aan KC’s ontbrekende zonnekoning, al is het opvalland hoe weinig de naam van Robert Fripp ter sprake komt (behalve bij de uitvoering van zijn Breathless, halverwege de set). Na zo’n vijf minuten aan golvende soundscapes, voegen beide drummers zich bij Reuter, die via B’Boom en THRAK meteen al een ongekend strak en opzwepend visitekaartje afgeven. Hun onnavolgbare drumwerk – afzonderlijk of in samenspel – karakteriseert zich door een wervelende power, afgewisseld met fijne subtiliteit en, jawel, humor. Het dynamische drumduo wisselt  met speels gemak net zo vaak van tempo en ritme als Fripp van bandleden en sluit zo in alle opzichten naadloos aan bij de originele Crimson-sound.

Gedurende het optreden wordt er regelmatig gewisseld tussen beide trio’s, waarbij er zo nu en dan ruimte is voor eigen composities. Belew en co spelen onder andere b, e en Young Lions, Levin en de zijnen komen met Crack In The Sky (een ode aan gitarist Alan Holdsworth), Cusp, het vermakelijke Soup en een wat vermoeiende improvisatie die voor het enige, langdradige moment in deze show zorgt. Wel is het opmerkelijk om te horen hoe dicht de toon en impact van deze niet-KC songs bij het materiaal van King Crimson liggen. Alsof het KC-dna zich direct in de genen nestelt van iedere muzikant die met de koninklijke sound in aanraking komt.

Hogeschoolspektakel
De Crimson-songs worden door één van de trio’s uitgevoerd, soms schuift er een extra bandlid aan, maar het ware spektakel ontstaat toch echt wanneer ze alle zes op het podium staan. Hierbij put het ProjeKCt uit de catalogus vanaf Larks’ Tongues In Aspic (1973) tot en met Thrak (1995). De versies van onder andere Dinosaur, Frame By Frame, Sleepless, Matte Kudasai (Levin en Belew als duo), Indiscipline en Red zijn niet alleen een genot om naar te luisteren, maar ook om naar te kijken. Bij ieder bandlid kom je ogen en oren tekort, terwijl je je ondertussen afvraagt of vooral Reuter, Levin en Mastelotto niet nog ergens hulpjes in de coulissen verborgen hebben staan. Het aantal noten per seconde dat uit hun handen vliegt, is in ieder geval angstaanjagend, zeker als dit wordt gecombineerd met de even tijdloze als meedogenloze powerprog van bijvoorbeeld  Larks’ Tongues in Aspic, Part Two. Bovendien is het prettig om te constateren dat de stem en het enthousiasme van Adrian Belew nog niets aan kracht heeft ingeboet. Zelfs niet als de band vanuit Australië net een reis van dertig uur achter de kiezen heeft.

Het hogeschoolspektakel wordt in stijl afgesloten met Thela Hun Ginjeet. De rijke erfenis van King Crimson staat zo in ruim twee uur helemaal op de kaart in Amsterdam-Noord. En hoewel The Crimson ProjeKCt niet voor de oude koning onderdoet, hoop ik toch stiekem op een landelijke zegetocht van hoogheid Fripp en zijn onderdanen. Inclusief Levin en Mastelotto en, als het aan mij ligt, graag ook weer met Adrian Belew. Alstublieft.

Gezien op 4 juli in de Tolhuistuin