Inpakken. Dat deed Joe Bonamassa gisteravond in Carré in Amsterdam. Zichzelf in zijn herkenbare nette kostuum, en het publiek met een dynamische show. Daarvoor had hij slechts een drietal akkoorden nodig.
Vet haar, strakke scheiding, een glinsterende zonnebril, glimmende schoenen en een keurig pak. Op de avond dat op de Belgische televisiezender Canvas de documentaire wordt uitgezonden over Anvil, de metalband wiens carrière een droomstart kende, maar die het succes snel zag afzakken, speelt de succesvolle en gestylde bluesrocker Joe Bonamassa in een op een enkel plekje na uitverkocht Carré de sterren van de hemel. De man die naar eigen zeggen zeven jaar geleden nog voor 300 man in Paradiso stond te spelen heeft een geweldige opmars gemaakt.
Snarenkoning
Bonamassa heeft het succes aan zichzelf te denken. De hardwerkende en immer producerende gitarist heerst op het podium. Gedoseerd, gevarieerd en gecontroleerd is zijn spel. De zoon van een gitaardealer speelt dynamieken met ongekend gemak en legt een nuance in zijn spel waar mening topgitarist jaloers op zal zijn. Alleen zijn verbeten gezicht laat sporen van inspanning zien. Een goed voorbeeld van Bonamassa’s kunde zijn de momenten waarop hij met feedback speelt. Die controleert hij zoals een ruiter zijn paard in toom houdt tijdens een kür. Ook als hij met enkel een akoestische gitaar op het podium staat overtuigt de snarenkoning.
Geoliede muziekmachine
Er is bijna niets op de show aan te merken, en dat is dan meteen de enige aanmerking die je hebben kunt op de goed geoliede muziekmachine die Joe Bonamassa heet: het is wel erg gelikt allemaal, zelfs de podiumopstelling. Versterkers staan keurig naast elkaar en er is zelfs een trapje bij de drumverhoging geplaatst. Waar is de tijd gebleven dat daar roekeloos op en af gesprongen werd? Ziedaar bluesrock in Carré. In het geval van Bonamassa gaat de vuige muziekstijl goed samen met de glamoureuze uitstraling van de chique concertzaal.
Klankkleuren
Met succesnummers als Sloe Gin, Dust Bowl, The Ballad Of John Henry (‘my song closest to a hit’), en de Gary Moore-cover Midnight Blues blijft de New Yorker keurig binnen de kaders, maar die vult hij wel in met prachtige klankkleuren. Gaat er dan werkelijk niets fout? Nou, er wordt bijvoorbeeld niet veel contact met het publiek gezocht en Bonamassa heeft zijn standaard trukendoos met poses (wijdbeens, handje in de lucht). Maar die trekjes zijn hem vergeven, helemaal als hij er zelf een veelzeggende opmerking over maakt: ‘Amsterdam is my favourite city in the world and I’m not just saying that because you’re sitting here. Well, maybe a bit, it’s show business right?’
Foutloos spel
Bij Bonamassa voert foutloos spel de boventoon en dat wordt gretig geconsumeerd. Rest de vraag: wat heeft hij nog in Nederland te veroveren? Tijdens het concert zegt hij immers: ‘If you’ve played the Carré, you’ve made it in Holland.’ Bonamassa verkoopt de zaal drie avonden achtereen uit. Need we say more?
Gezien op donderdag 6 oktober 2011 in Carré, Amsterdam
Foto’s door Marco van Rooijen / bluesmagazine.nl
0 Reacties