Joe Satriani in Parkstad Limburg Theaters

Joe Satriani, een van de beste snarenplukkers ter wereld, bracht onlangs zijn vijftiende studioplaat uit. Shockwave Supernova is een instrumentaal conceptalbum en bevat vijftien songs waarin geprobeerd wordt het alter ego van de gitarist te ontdekken en te ontrafelen. Gisteravond deed ‘Satch’ het Parkstadtheater in Heerlen aan met een optreden dat vooral in het teken stond van de nieuwe plaat.

De nieuwe songs zijn al een aantal jaren geleden gecomponeerd en vandaar dat het album klinkt als ‘oldschool’ Satriani en doet denken aan eerdere platen als Surfing With The Alien, Flying In A Blue Dream en The Extremist. Tijdens de tour ter promotie van Shockwave Supernova word de virtuoos begeleid door gitarist/toetsenist Mike Keneally (o.a. bekend van zijn tour met Frank Zappa en de G4-tour met Satriani, Paul Gilbert en Andy Timmons), bassist Bryan Beller en drummer Marcus Minnemann, en dat is waarschijnlijk de beste groep muzikanten die Satriani zich maar kan wensen.

Opvallend aan de setlist is dat er veel oudere nummers van klassieke albums als Surfing With The Alien (1987), The Extremist (1992), Crystal Planet (1998) en het onmisbare Flying In A Blue Dream (1989) gespeeld worden. Een aantal andere platen, zoals Time Machine, Unstoppable Momentum, Professor Satchafunkilus, Super Colossal en Strange Beautiful Music, wordt al dan niet opzettelijk genegeerd. Maar natuurlijk staat de setlist van vanavond vooral in het teken van het nieuwe album, waarvan Satriani maar liefst acht nummers speelt.

Shockwave Supernova
Satriani opent met de titelsong van zijn nieuwe plaat, een uptempo song die live toch wat beter klinkt dan in de studio. Dan volgt een feest van herkenning met vier klassieke Satch-songs (Ice 9, Not Of This Earth, Crystal Planet en Flying In A Blue Dream), die door veel luchtgitaarspelers, zoals ook ondergetekende, worden ‘meegespeeld’. Vooral de uitvoering van Crystal Planet bezorgt mij het eerste kippenvel van de avond.

On Peregrine Wings is bij veel mensen al bekend, want deze song was al wat langer op YouTube te bewonderen. De drumbeat van Minnemann gaat bij dit nummer door merg en been en door de geweldige energie krijg je het gevoel alsof je als een peregrine (slechtvalk) door het luchtruim zweeft. Deze track en ook het nogal heavy Cataclysmic, met een gitaarduel tussen Keneally en Satch, gaan in de toekomst zeker tot de klassiekers behoren en zullen dan waarschijnlijk ook een vaste plek op de setlist gaan krijgen. Andere hoogtepunten van het nieuwe album zijn het funky, laidback Crazy Joey, het intieme en bijna slaaplied-achtige Butterfly And Zebra en het langste stuk van het album: Goodbye Supernova, een ballad met kippenvelsolo’s van Satriani en een verslavend keyboardmelodietje gespeeld door Keneally. Alleen jammer van de compleet nutteloze drumsolo. In plaats daarvan had best iets van bijvoorbeeld Unstoppable Momentum gespeeld mogen worden.

Natuurlijk ontbreken vanavond ook de klassieke Satriani-songs, zoals de al eerder genoemde vier tracks, niet en wordt het dolenthousiaste publiek verder getrakteerd op Friends, Time, If I Could Fly (Coldplay werd door Satch aangeklaagd vanwege plagiaat in het nummer Viva La Vida) en het redelijk onbekende Luminous Flesh Giants. De gitaarballads aller gitaarballads is natuurlijk Always With Me, Always With You van Satriani’s commerciële doorbraakalbum Surfing With The Alien. Zijn bekendste ballad, een lovesong voor zijn vrouw Rubina, is nog altijd een genot om naar te luisteren. Het laatste nummer van de reguliere set is Satch Boogie, nog een oudje van hetzelfde album en een waardige afsluiter van deze grandioze gitaarshow.

Frustratie
Gelukkig komt de band nog terug voor drie toegiften en kan het publiek in de uitverkochte zaal nog eens losgaan bij onder meer The Extremist, waar we Satriani ook nog op mondharmonica horen, en het razendsnelle, swingende Surfing With The Alien. Na twee uur en twintig minuten houden de mannen het voor gezien en eindigt een zeer geslaagde gitaaravond – hoewel het voor zowel beginnende als gevorderde amateurgitaristen misschien een beetje frustrerend is om te zien hoe Satriani zo gemakkelijk zijn gitaar op een wonderbaarlijke en fenomenale manier bespeelt.

Joe Satriani in Parkstad Limburg Theaters
Gezien op zaterdag 26 september 2015
Foto’s: Mitchell Giebels