NoFun/Torso/Plurex Maken KaBaal in Paradiso

No_Fun_I_Don't_Care

Vorige week zei iemand nog tegen mij dat er maar één treuriger aanblik mogelijk was dan die van oude hippies: oude punks! Maar dat was naar aanleiding van een concert van Richie Ramone. En dat bleek een waarheid als een koe. Bij het NoFun/Torso/Plurex Maken KaBaal-feestje lagen de kaarten donderdagavond toch even anders. In een bomvolle kleine Paradiso-zaal werden de schijnwerpers gericht op de drie kleine, maar invloedrijke – en voor sommigen legendarische – Amsterdamse punklabels uit de late jaren zeventig.

Dat is dus een kleine veertig jaar geleden. En je hoeft geen rekenwonder te zijn om dan te concluderen dat de sleutelfiguren uit die tijd nu allemaal late vijftigers of vroege zestigers zijn. Die waren er ook in Paradiso, zowel op het podium als ervoor. Eigenlijk was het simpel destijds: Je wilde op Sid Vicious lijken of je wilde op Johnny Rotten lijken. Degenen die in de eerste categorie vielen, liggen nu waarschijnlijk merendeels onder de groene zoden en degenen die op Rotten wilden lijken, hebben na hun jonge punkjaren gewoon carrière gemaakt – in het bedrijfsleven, de academische wereld of de culturele sector. Zij kwamen nu nog eens bij elkaar om een biertje te drinken, bij te praten en en passant die mooie vinylcompilatie I Don’t Care (The No Fun And Plurex Singles) aan te schaffen, waarop vroege punksingles zijn verzameld. En ja, vijf van de acht bands die op de lp staan, waren eenmalig bijeen geharkt om zo goed en kwaad als het mogelijk was die oude nummers nog eens te spelen.

Om het geheel nog iets actueels mee te geven, waren er ook nog wat hedendaagse groepen toegevoegd aan het programma. ‘In de geest van’, heette het. Maar daarmee werd eigenlijk gelijk bewezen dat punk minstens zoveel met de tijdgeest van de jaren zeventig als met een muzikale stijl te maken heeft. Zo leek het Leidse duo Sugar Coated Mind Bombs vooral een Fokke & Sukke-achtig commentaar op punk. En het Rotterdamse Venus Tropicaux representeert haarfijn de punk van de Hennes & Mauritz-generatie.

De veteranen maakten meer impact. Een hoogtepuntje was het optreden van The Rousers – hoewel niet op de Pseudonym-lp en eigenlijk destijds ook meer ‘powerpop’ dan ‘punk’. Gitarist Cock de Jong is enkele jaren geleden overleden, dus trad de groep als trio op, maar frontman Wieb Zigtema schitterde en onderstreepte met zijn souplesse dat hij nog altijd muzikaal actief is (aan een nieuw Zigtema-album voor Excelsior wordt gewerkt).

Een wat minder bekende punkgroep op het Plurex-label was Mollesters, een kwartet oude rockers dat hun single uit 1978, Plastic, erdoorheen joeg. En hetzelfde gold voor het destijds uit Amsterdam-Noord afkomstige Filth, dat drie liedjes op een 7” schijfje perste: Don’t Hide Your Hate, Seks en Nothing For Me. Of ze die alle drie speelden is mij even ontgaan, maar wat ze speelden stond als een huis – wat trouwens voor vrijwel alle ouwe punkers gold. Dus ook voor The Helmettes, met zanger Joris Pelgrom. De band joeg zijn culthitje ½ 2 er nog eens verdienstelijk doorheen met op bas Ultra-coryfee Mick Ness, die later op de avond trouwens ook weer bij Mecano opdook. Natuurlijk waren het ondertussen allemaal mannen met hypotheken, alimentaties en leaseauto’s, maar de meesten ambiëren ook al lang geen muzikale carrière meer. Deze avond was gewoon voor de ‘fun’.

Dat gold ook voor The Tits, de band van Wally van Middendorp die ooit aan de wieg stond van het platenlabel Plurex – wat voor hem het begin was voor een lange carrière in de platenindustrie. Eén single maakten ze, in 1978. Met op kant A Daddy Is My Pusher en op de andere I’m So Glad Elvis Is Dead. En omdat niemand die uit wilde brengen, richtte Wally destijds zelf maar een platenmaatschappij op. Twee liedjes die donderdagavond in Paradiso nog eens gloedvol door de zestigers van nu werden overgedaan – met de slungelig ogende, maar tegelijk messcherpe Van Middendorp in een hoofdrol die het midden hield tussen stand-upcomedian en Voice Of Holland-kandidaat. Het leuke van het Tits-optreden was dat je goed hoorde hoe klein de stap van The Tits naar Wally’s volgende band, Minny Pops eigenlijk is geweest.

Gemoedelijkheid was troef in Paradiso en dat is toch eigenlijk niet ‘des punks’. Te voorzien natuurlijk en waarschijnlijk daarom was het bij vrijwel iedereen onbekende Rotterdamse duo Jacco Weener & Sid Visjes uitgenodigd om de boel even flink op te stoken. En dat lukte. Heel knap wist het tweetal bloedserieus de indruk te wekken dat ze echt punk en recalcitrant zijn met ‘fuck you fuck you motherfucker’-teksten, waarbij Sid een tot niets leidende poging tot basspelen deed. En ja hoor: boegeroep uit de zaal. Iemand schreeuwde: ‘Rot op, hipster!’. Niet veel later vlogen bier en plastic bekers over en weer. Een kwestie van vakkundig ‘zuigen’ richting publiek. Onschuldig en hilarisch. Het werkte en duurde gelukkig ook niet te lang. Voor de goede orde: Sid Visjes is onder de naam Sid Idiopath zangeres van de Rotterdamse band Yokocola, waarin ze als een jonge Patti Smith van leer trekt. De groep heeft eerder deze maand een wel degelijk geweldige lp (Cellarsounds) uitgebracht en zou deze avond waarschijnlijk alles en iedereen naar huis gespeeld hebben.

Uiteindelijk werd er in Paradiso ook nog gepogood. Tijdens de finale met Mecano, dat in de punktijd – voordat de band zich in de vroege jaren tachtig tot Ultra-iconen ontwikkelde – in feite alleen uit frontman Dirk Polak bestond. De flamboyante veteraan gooide die debuutsingle voor het No Fun-label, Face Cover Face, er nog eens met veel theater uit en de iPhones gingen massaal de lucht in. Velen leken speciaal voor hem gekomen.

Want ze waren er allemaal, van Joost Swarte (die de vroegste punkhoezen tekende) tot Hansje Joustra (die de plaatjes uitbracht), VPRO-coryfeeën op leeftijd, grijzende popjourno’s, muzikanten van dezelfde generatie (maar bij andere labels) en tweederde van Jiskefet. En uiteindelijk kwam iedereen in de eerste plaats voor elkaar. Want hoe leuk het ook was om al die bands nog eens tien minuten of een kwartiertje op het podium te zien, het bleef toch vooral een soort middelbare schoolreünie. Van de leukste school denkbaar, dat wel.

NoFun/Torso/Plurex Maken KaBaal in Paradiso, Amsterdam
Gezien op donderdag 25 februari 2016

0 Reacties

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *