Op een groot doek op het podium prijkt de artiestennaam van Saul Hudson. Dankzij die naam is de Heineken Music Hall vanavond zo goed als uitverkocht. De voormalig gitarist van Guns N’ Roses is nou eenmaal een icoon en dat trekt mensen, veel mensen. Toch krijgt het publiek meer dan een show die puur en alleen om Slash draait.
Slash deelt het podium met de driekoppige band The Conspirators en belangrijker: met zanger Myles Kennedy. Kennedy en Slash zijn een sterk koppel, zoals de stergitarist dat ooit met Axl Rose vormde. Dat de 46-jarige Brit Rose niet lijkt te missen, blijkt uit het zichtbare plezier dat van de samenwerking tussen hem en Kennedy afspat. Behalve dat Slash en zijn band een aantal GNR-nummers spelen, heeft het optreden weinig met de legendarische band te maken. Zo wil de ironie zelfs dat ze een paar minuten voor de aanvangstijd al op het podium staan, terwijl bezoekers van GNR (zoals vorige week maandag in Ahoy) blij mogen zijn als de band ‘slechts’ een uur te laat is.
Geen sterallures
Bij het ruim een uur en drie kwartier durende optreden in de Amsterdamse zaal is geen plaats voor sterallures, zo lijkt het. Dat straalt de degelijke begeleidingsband in ieder geval uit: een stel jonge honden met lang haar, bleke koppies en zwarte kleding. Types die je normaal zorgeloos ziet skaten op een verdwaalde halfpipe in een park. Slash springt meer in het oog met zijn welbekende bos zwarte krullen, zijn tovenaarshoed, leren broek en het kekke zonnebrilletje.
Op hem staat dan ook de felste koplamp gericht en met een aantal indrukwekkende solo’s laat hij zien waarom. Hij heeft het nog. Toch wordt de show mede gedragen door Myles Kennedy, bekend als zanger van hardrockband Alter Bridge. Hij laat op onder meer Nightrain, Rocket Queen en Sweet Child O’ Mine horen een waardig vertolker van Axl Rose te zijn. Als de ruim zeven jaar jongere Kennedy het in een zangwedstrijd tegen Rose zou moeten opnemen, zou hij het onderdeel ‘bereik’ ruimschoots winnen.
Solo
Het handjevol GNR-nummers dat ten gehore wordt gebracht brengt het publiek in vervoering, maar ook het solowerk van Slash slaat aan en dan vooral dat van het debuut van twee jaar geleden. Dr. Alibi (op plaat gezongen door Lemmy Kilmister van Motörhead, live zeer verdienstelijk door de bassist van The Conspirators) blijkt een ware meezinger en bij Starlight zwaaien ontvlamde aanstekers door de lucht. Het schept een haast romantische setting, maar het is dan ook dik aan tussen Slash en Kennedy. Verwoed stuwen zij zelfs de songs van het zwakke nieuwe album Apocalyptic Love naar een hoger niveau. Toch ontstijgen de nieuwe nummers ook live zelden de middelmaat, alle gekke huppeltjes en sprongetjes van Slash ten spijt.
Plezier
Slash heeft er duidelijk plezier in. Misschien wel dankzij zijn goede humeur wordt iets nieuws uitgeprobeerd: de charismatische Lzzy Hale van voorprogramma Halestorm zingt Out Ta Get Me. Met succes: het levert haar een knuffel op van een inmiddels shirtloze Slash. Dat kan hij nog opvallend goed hebben, ondanks een kleine bierbuik.
De avond wordt afgesloten met Paradise City. Nog één keer gaat het publiek los, de HMH schudt op zijn grondvesten. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat dat vooral bij de GNR-klassiekers gebeurt. Ook wel logisch, want hoe erg hij ook zijn best doet op het eigen werk, Slash zal voor altijd die ene legendarische gitarist van die ene legendarische band blijven.
Gezien op 10 juni 2012 in Heineken Music Hall, Amsterdam
Foto: Cristel Brouwer
Meer over
0 Reacties