Sting in de Heineken Music Hall

Nadat hij de afgelopen jaren een aantal zijpaden had bewandeld in de folk- en middeleeuwse muziek, een symfonisch avontuur aanging en de reünietour met The Police had voltooid, deed Sting gisteren een uitverkochte Heineken Music Hall aan in het kader van zijn Back To Bass-tournee. Met deze concertreeks viert de Brit zijn 25-jarig jubileum als soloartiest.

Naast het feit dat Sting weer eens een bas om heeft gehangen, kan de titel van deze tour ook gelezen worden als ‘back to basic’. De frontman trad enkel op met een vijfkoppige band, bestaande uit Dominic Miller en zijn zoon Rufus op gitaar, Peter Tickell speelde de mandoline en viool, Jo Lawry was er voor de achtergrondvocalen, percussie en eveneens de viool en tenslotte de onvolprezen Vinnie Colaiuta op drums. Deze basale bezetting maakte het mogelijk dat de kwaliteiten van Sting als componist, instrumentalist en moderne troubadour in volle glorie over het voetlicht kwamen.

Tijdens het twee uur durende concert werden luisteraars getrakteerd op een dwarsdoorsnede van Stings extensieve repertoire, waarbij alle grenzen van de popmuziek die hij ooit als liedsmid heeft aangedaan opnieuw werden verkend. Van de ruim twintig stukken die hij ten gehore bracht, waren The Police-klassiekers in de minderheid en bovendien voor de gelegenheid voorzien van aangepaste arrangementen. De verstokte Police-fan kwam daardoor wat minder aan zijn trekken deze avond. Hoewel bij het tweede nummer van de avond, Every Little Thing She Does Is Magic, de eerste iooo-o-o’s al door de concertzaal gescandeerd werden en het ergste gevreesd kon worden, trapte Sting toch niet in de valkuil van een avondje obligate Police-vertolkingen.

Grote indruk maakte vooral violist Peter Tickell, die uitermate zichtbaar stond te genieten op het podium. Drummer Colaiuta, die een ongebruikelijke maatsoort en de syncoop niet schuwt, is al jaren de perfecte match voor de frontman. Voor het overige bleef de show in de Heineken Music Hall er vooral eentje die het van zijn inhoud moest hebben. Het sfeertje, met bescheiden witlicht ontbeerde de intimiteit van een theater, waardoor het allemaal wat afstandelijk bleef. Er was enige publieksparticipatie tijdens Stolen Car en Love Is Stronger Than Justice, maar de vonk wilde niet echt overslaan tot aan de toegiften.

Het was een sterk geregisseerde show, het ging over songwriting, een scheiding, zijn vrouw, zijn vader en zijn voorliefde voor seks en religie. Maar met dezelfde quotes en inleidingen als tijdens zijn eerdere concerten vorig jaar. Wat dat betreft was de spontaniteit ver te zoeken en het publiek reageerde dan ook vrij rustig. Tot natuurlijk bij de laatste toegift, waar Sting verscheen met akoestische gitaar en hij een uitgeklede versie van Message In A Bottle liet horen. Toen was alles weer gewoon goed.

Gezien op 7 februari 2012 in de Heineken Music Hall, Amsterdam
Foto’s: Luuk Denekamp

0 Reacties

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *