Ik heb een aangenaam rondje Record Store Day achter de rug. Bandjes die speelden voor de pui van de platenzaken. Volle gangpaden in de winkels. Stapels vinyl die over de toonbank vlogen, waarbij ik mijzelf ook niet onbetuigd heb gelaten (zie de foto hierboven). Het weer hielp ook nog eens mee. Ik weet ook zeker dat de meest middenstanders opnieuw een topomzet gedraaid hebben – en dat is ze van harte gegund.
Toch zwol opnieuw de kritiek aan op de gedaante die Record Store Day de afgelopen jaren heeft aangenomen. Het is allemaal te groot, te veel en te ‘corporate’ geworden, blijkt uit verschillende blogs en columns die in de achterliggende weken verschenen. Veel van die kritiek deel ik. Daarom – ongevraagd, maar gratis en voor niets – een paar tips om Record Store Day zijn oorspronkelijke allure terug te geven:
De prijzen omlaag. Er wordt al jaren steen en been geklaagd over de prijzen van de exclusieve Record Store Day-releases. De platenmaatschappijen – want die bepalen de hoogte daarvan – lijken daar doof voor te zijn, want opnieuw werden recordbedragen gevraagd. Singles voor 15 euro, lp’s voor 30 of zelfs 35 euro, een dubbel-lp voor rond de 50. Waar gaat dit nog over? Om de collectie compleet te houden heb ik tandenknarsend 35 euro neergeteld voor een 10” met drie liedjes van Robert Plant. De 12”es van Midlake en Mastodon met eenzelfde prijskaartje heb ik echter aan mij voorbij laten gaan. Waarom worden de loyale klanten van de platenzaak op deze feestdag juist niet onthaald met lagere prijzen dan gebruikelijk?
Verminder het aantal ‘exclusieve’ releases. De tel ben ik inmiddels kwijt, maar ik vermoed dat er ook dit jaar zo’n 500 exclusieve Record Store Day releases de pijplijn ingepompt werden. Wat is daar nog exclusief aan? Het heeft er alle schijn van dat platenmaatschappijen die dit voorjaar toch al bepaalde releases uit wilden brengen er het stempel RSD-exclusive op zetten, wat het extra begerenswaardig maakt voor de verzamelaar, terwijl het meteen een excuus is om er een extra marge op te gooien. Halveer het aantal releases en houd alleen de leuke, creatieve en echt speciaal voor Record Store Day gemaakte singles en lp’s over. Het haalt bovendien de spanning van de platenperserijen die de vraag nauwelijks aan kunnen.
Stop met extreem gelimiteerde uitgaven. Wat een feestdag voor de platenkoper moet zijn, zal voor de fans van groepen als Foo Fighters en U2 een dag vol frustratie geworden zijn. Van beide bands verschenen er exclusieve releases in een krankzinnig kleine oplage. Zelfs grote winkels, die veel titels hadden ingeslagen, werden afgescheept met twee of drie exemplaren, terwijl zij er tientallen en wellicht honderden hadden kunnen verkopen. Wat is hier in vredesnaam de gedachte achter? Extra wrang voor de ware fans was dat veel van die superzeldzaamheden al op zaterdagochtend via veilingsites als eBay en Discogs aangeboden werden. Door handelaren zonder scrupules. Voor astronomische bedragen, dat spreekt. Deze praktijk was trouwens vorig jaar voor muzikant en verzamelaar Paul Weller de aanleiding om zich publiekelijk van Record Store Day te distantiëren.
Stop met Crosley (zie ook mijn eerdere blog) als hoofdsponsor. Uit de kwaliteit en de prijzen van de Record Store Day-releases blijkt dat er gemikt wordt op de serieuze muziekliefhebber. En terecht. Het is een segment waar de alom aanwezige Crosley – waar een verstandig mens hooguit zijn kringloopsingles aan blootstelt – niets te zoeken heeft. Of zouden er echt mensen zijn die de audiofiele RSD-uitgave van The White Stripes’ Get Behind Me Satan – prijs: rond de 50 euro – op zo’n apparaat afspelen? Het gegeven dat de partij die Record Store Day in Nederland introduceerde ook de distributeur van deze platenspelers is, maakt deze constructie alleen maar onverkwikkelijker.
Het opvallende is dat dit niet alleen mijn observaties zijn. Ik heb het afgelopen jaar gesproken met platenmaatschappijen, distributeurs en platenzaken. Vrijwel iedereen voelt zich in meer of mindere mate ongemakkelijk bij wat er in de afgelopen jaren van de Record Store Day geworden is. De dag dreigt daarmee zijn glans te verliezen.
Een moment van bezinning lijkt mij daarom wenselijk. Het is in eerste instantie de verantwoordelijkheid van de organisatie van Record Store Day om over de toekomst na te denken. Het is immers hun initiatief. Zij moet ervoor zorgen dat deze dag een mooi feestje blijft voor de platenzaak en haar trouwe klandizie.
14 Reacties
Ik vind Robert Haagsma nog vrij mild (gaan de jaren tellen?). RSD is een initiatief om mensen naar de INDIE platenzaak te trekken. Doe dat juist met laaggeprijsde items, dan houdt men wat geld over om door de ‘gewone’ bakken van de winkel te diggen.
Men verwacht van de Platenwinkel dat ze de RSD specials in stock hebben, maar met deze absurde prijzen kan een kleine winkel (de INDIE dus) onmogelijk veel inslaan.
RSD loopt zijn doel dus keihard voorbij.
En dan die Crosley’s om je +€50,- White Stripes op te vergallen.
Ook is het mij opgevallen dat RSD vnl dingen post over de grote winkels (de zg ‘mania’ winkels).
Het is duidelijk dat, naast met de Crosley importeur, er ook nauwe banden zijn met deze winkels.
Volgend jaar een RSD Guerilla!!
Ik ben het hier dus volledig mee eens. Plant heb ik laten liggen,32 euro kom op zeg. 60 EURO voor Deep Purple. Schande….volgend jaar sla ik over als er niets veranderd
Beste Robber,
Ik kan mij helemaal vinden in je relaas over de Record Store Day.
Als oprecht liefhebber van vinyl wil je graag je fel begeerde items kopen, maar de prijzen worden steeds meer een struikelbrok. Ik stond dit jaar al ruim voor openingstijd voor de platenzaak. Je hoopt dan ook als eerste de kans te krijgen je favoriete RSD item te bemachtigen. Het had niet veel gescheeld of ik had mis gegrepen.Denk ook dat de platenzaken hier de klant wel in tegemoet kunnen treden, maar beter nog is de gelimiteerde items in iets grotere aantallen te produceren. Vooraf bekend maken van de prijzen zou ook en optie zijn, maar dat zal wel een lastig punt zijn voor de platenzaken.
Robert plant voor 35 euro vond ik echt te gortig.
om nog maar te zwijgen over het feit dat kleine (underground) labels in de wachtrij staan bij de producenten van vinyl door de shitload die door de major labels gedrukt wordt rond die dagen.
Volledig mee eens!
En waarom gaat Crosley niet echt goeie spelers maken voor een betaalbare prijs?
RSD gaat z’n doel voorbij. De platenzaak doet goeie zaken op de exclusieve uitgaves, maar blijft nog jaren zitten met onverkocht werk dat niet mag worden geretourneerd aan de distributeur en de platenmaatschappijen, die dus de echte winnaars zijn van zo’n dag.
Ik deel de mening van Ramesh: Robert je bent veel te mild! RSD is (99%) niets anders meer dan het heruitgeven van oude bekende -vaak meuk- opnames in een ander kleurtje vinyl of de 180 klinkt-niet-beter-grams versie met een dikke marge, in Europa 3x zo erg als in de VS. De industrie schiet zich weer in zijn eigen voet maar het interesseert ze niet: hipsters kopen die RSD releases wel en de (oude) garde die de vinylwereld overeind hield in de magere jaren wordt dubbel bestraft: enerzijds liggen ‘hun’ labels ver achter met uitbrengen van nieuw werk door de voorrang die de massale productie van RSDplaten opeist in de maanden maart en april (wachttijden tot 1/2 jaar!) en anderzijds zijn de prijzen zo extravagant (zeker in de dagen erna zoals je aanstipte) dat ze én weinig uitgeven én een degoût krijgen van een in essentie tof initiatief maar door elke aanschaf meehelpen in het in stand houden ervan. Het enige wat helpt is een totale boycot volgend jaar zodat de massa’s platen in de maand erop in de koopjesbakken terecht komen, voor de echte fans van vinyl…. Maar dat is met de groeiende Crosley-mentaliteit en interesse in vinyl een utopie aan het worden…. De trend zal overwaaien en wij zullen klaarstaan om de verzamelingen van ex-trendies over te nemen….
Beetje hypocriet dit: foeteren op de hoge prijzen maar dit helpen in stand te houden door €35 neer te leggen voor een 10″.
Vergeet het maar dat een relaas als dit (met natuurlijk louter terechte punten erop) aanslaat bij de organisatie van RSD. Door de hyperige en kritiekloze media-aandacht dit jaar zal het komende jaren alleen maar erger worden.
In the immortal words of Chuck D: Don’t believe the hype!
Jaap,
Hypocriet is een groot woord. De ware verzamelaar is nu eenmaal een junkie die in zijn/haar behoefte moet voorzien.
Maar RSD heeft geen muziekpolitie achter zich aan om het eea in beslag te nemen waardoor de prijzen omhoogschieten.
RSD is zelf de narcoticabrigade in deze.
Ik run zelf een Platenzaak en heb getwijfeld of ik er weer aan moest meedoen; mijn klanten vragen om bepaalde rsd releases en ik kan de vaste klanten niet teleurstellen.
Maakt dat mij hypocriet? Ik kom juist voor ze op.
Maar volgend jaar ga ik het wedeom iets anders doen.
Even los van die opkopers die het online herverkopen, prima dat je als platenzaak met RSD meedoet, maar we houden als consument deze gekte van kleine oplages met hoge prijzen in stand door het te kopen, dus dan vind ik het raar om erover te klagen. Waarom zou de RSD organisatie dit veranderen? Uit liefde voor de consument en hun passie om gave platen voor een redelijke prijs bij een geïnteresseerd publiek te krijgen? Daar heeft de muziekindustrie nou niet bepaald in uitgeblonken de laatste decennia. Zoals eerder al is opgemerkt heeft RSD weinig meer te maken met kleine independent stores te promoten, en is het een vehikel geworden om onbeschaamd geld te verdienen.
Gelukkig ben ik zelf niet zo’n completionist en vermijd ik de RSD ‘gekte’ liever dan dat ik erin meega.
Jaap, het woord ‘hypocriet’ is voor jouw rekening. Ik heb er geen zin in om daar verder woorden aan vuil te maken.
Wel wil ik erkennen dat ik afgelopen zaterdag met een dubbel gevoel rondliep. Aan de ene kant waren sommige prijzen te gek voor woorden, aan de andere kant wil de muziekliefhebber en verzamelaar in mij wel graag bepaalde items hebben EN vond ik het leuk om op zo’n dag een bijdrage te leveren aan de omzet van een platenzaak.
Ik deed dus mee, maar vind tegelijkertijd dat er iets moet veranderen. Die bal ligt al heel lang bij de organisatie van RSD, alleen of die daar ooit iets mee gaan doen…?
Mijn punt is alleen maar: we kunnen het hier wel heel erg met elkaar eens zitten te zijn, maar de RSD organisatie heeft geen enkele incentive om deze zaken aan te pakken. Het is losgezongen van het idealisme van het begin en is een kans geworden om ordinair te verdienen. Dit zal de komende jaren niet veranderen.
ik ben het helemaal eens met Robert.
Ook ik heb RSD platen gekocht,dus dat maakt mij net zo schuldig. Raar als je voor 30 euro Placebo koopt en die zie je savonds als je thuiskomt voor 100 euro op zdiscogs staan.
Het heeft me niet eens een goed gevoel.
Ik ben voor minder releases tegen lagere prijzen in grotere oplages.
Als Foo Fighters al na 2 minuten weg is, maak je bijna geen kans.
Maar ja, zo werkt de markt blijkbaar. Als de leveranciers een kans zien geld te verdienen door iets exclusief te maken, dan doen ze dat gewoon.
En die. Crosleys , allemaal in brand steken. Waardeloze dingen. Ik zou daar als RSD niet mee willen worden geassocieerd.
Maar ja: geld he? Dat gaat in Nederland boven principes. Daar zijn wij als natie groot mee geworden
Juist! Dat is inmiddels hèt grote probleem met dit soort initiatieven.
Op YT best leuke enthousiaste filmpjes over RSD (in UK & USA vooral dan) met gewone echte muziekliefhebbers tot aan die hipster/trendvolgers of zoiets dat maar vinyl koopt omdat het trendy is. Maar… uiteindelijk is het toch weer de commercie die toeslaat. (nu of nooit meer zal de gedachte zijn?)
Overigens zijn inmiddels ook de prijzen van het 2de hands vinyl in al die winkels vervelend hoog! Beter dan maar via enkele goede MP-verkopers shoppen zo lijkt het.
(en Crosley = Velvet qua import dacht ik gelezen te hebben)
Kwam altijd wel graag nog naar een enkele ‘CD-winkel’, ben er immers mee opgegroeid.
Maar goed, ben inmiddels over op albums/losse nummers downloaden op Qobuz of Bandcamp. Krijgt de artiest tenminste ook beter betaald.
In totaal heb ik 8 RSD platenzaken bezocht op zaterdag Op 2 na, allemaal in Amsterdam. De anderen waren in Haarlem-N. en Almere.
Robert Haagsma stelt dat de prijzen van de aangeboden platen bepaalt worden door de platenmaatschappijen. Dat kan niet anders dan deels de waarheid zijn want als je zoveel zaken bezoekt als ik is er tevens gelegenheid te vergelijken.
Neem bijvoorbeeld de White Stripes 2LP. In Haarlem en in de Utrechtsestraat was deze geprijsd voor €44.+. Aan de Rozengracht €54.+ Alle zaken maken deel uit van het Plato concern maar toch grote verschillen.
De Sharon Jones single koste aan de Rozengracht €6.+ terwijl dezelfde single bij de Weteringschans precies €8.- moest opbrengen.
De kroon werd gespannen door de prijzen bij een groot vinyl zaak a.d. Ant. Breestraat. Alle 7″ die ik daar aantrof waren aangeboden voor €16.+. Ik maakte snel rechtsomkeert.
Een ander probleem, bepaalde platen werden niet (tijdig) geleverd. Wie de 10″ Terraplane Blues van Steve Earle en Robert Johnson wilde, kreeg te horen dat deze waarschijnlijk in de loop van de dag in de bakken zou belanden. Dat bleek idd te kloppen.