David Bowie – Blackstar

Zo moet je als Bowie-fan eerst tien jaar wachten op nieuw werk en nu verschijnt er ineens drie jaar na The Next Day alweer een nieuw werkstuk, met de welluidende titel ★ – spreek uit: Blackstar. Wie denkt dat Bowie een logisch vervolg op het succesvolle The Next Day heeft gefabriceerd, komt bedrogen uit. Want waar die ‘comebackplaat’ toch vooral goed te verhapstukken rocksongs bevatte, duikt The Thin White Duke op zijn vijfentwintigste album in de iets ingewikkeldere wereld van de artrock en experimentele jazz. Nu is dat ook weer geen immense verrassing, aangezien het vorig jaar verschenen compilatiealbum Nothing Has Changed de single Sue (Or In A Season Of Crime) bevatte die al nadrukkelijk naar die genres knipoogde. Dat nummer staat (evenals de b-kant met de toffe titel Tis A Pity She Was A Whore) ook op Blackstar en wordt vergezeld door een vijftal zware, dwarse, boeiende en gewaagde composities. Geen lichte kost dus en ik waag het te betwijfelen of dit net zo’n groot commercieel succes wordt als The Next Day, maar dat Bowie in deze fase van zijn carrière nog zo verrassend uit de hoek kan komen, verdient alleen maar respect.