Op Mammoth II vuurt Wolfgang Van Halen weer instant meezingbare refreinen op de luisteraar af
Kinderen van beroemde muzikanten die ook eens een poging wagen in de muziekbusiness: in de meeste gevallen bekruipt je toch het gevoel dat hun plaatjes alleen media-aandacht krijgen omdat ze nu eenmaal een bekende achternaam hebben. Wolfgang Van Halen, zoon van de gemiste gitaarvirtuoos Eddie Van Halen, wist zich meteen te positioneren als een positieve uitzondering dankzij zijn debuut Mammoth WVH (2021) – juist door niet opzichtig het geluid van pa’s oude bandje te kopiëren en iets heel eigens te creëren.
Op Mammoth II wijzigt de zanger en multi-instrumentalist niets aan die formule: ook hier viert typisch Amerikaanse, hypermelodieuze moderne hardrock hoogtij. Een grunge-invloed hier, een Snow Patrol-achtige semiballad (Waiting) daar en vooruit, toch nog een aardige knipoog naar het baanbrekende fingertapwerk van Eddie Van Halen in Take A Bow. Mammoth II biedt misschien niets nieuws ten opzichte van de voorganger, maar de kortere speelduur komt het geheel zonder meer ten goede. En wie heeft vernieuwing nodig zolang Mammoth WVH zulke instant meezingbare refreinen als in de voortreffelijke single Another Celebration At The End Of The World op ons afvuurt?
Bekijk hier meer cd-recensies van muziekblad Lust For Life. Meer lezen over Mammoth WVH? In Lust For Life 111 vind je een interview met Wolfgang Van Halen!
0 Reacties