Het nieuwe album van The Black Crowes is energiek, venijnig, soulvol en onweerstaanbaar groovy
De broers Chris en Rich Robinson begroeven de strijdbijl al in 2019, maar The Black Crowes teerde tijdens de tournees die volgden vooral op het glorieuze verleden. Happiness Bastards is het tiende album van de band en daarmee het eerste met nieuw materiaal in vijftien jaar. Het gezelschap klinkt echter alsof het nooit weg is geweest. Nu scheelt het dat er in de voorgaande jaren dus veel opgetreden is, terwijl de kemphanen daarvoor de vingers en stembanden soepel hielden met eigen projecten als Chris Robinson Brotherhood en The Magpie Salute. Met die formaties werd bovendien zelden afgeweken van de beproefde stijl van hun oude band.
Happiness Bastards is een aangenaam weerzien dankzij het ouderwets snijdende slidespel van Rich Robinson, de nasale zang van zijn broer Chris, de dartele pianoklanken en de vrouwenkoortjes – zoals in het afsluitende Kindred Friend. Een prachtig nummer trouwens, voorzien van een verzoenende tekst. Alsof de band in deze finale nog even duidelijk wil maken dat het allemaal toch echt niet om het geld draait. Wat mij betreft blijkt dat al uit de voorgaande nummers. Wanting And Waiting, Bedside Manners, Bleed It Dry en Rats And Clowns zijn maar een paar voorbeelden van de sterke songs waar Happiness Bastards vol mee staat. Energiek, venijnig, soulvol en onweerstaanbaar groovy. The Black Crowes is nu echt terug.
Bekijk hier meer cd-recensies van muziekblad Lust For Life. Meer lezen over The Black Crowes? In Lust For Life 098 vind je een uitgebreid interview met de band!
0 Reacties