Avenged Sevenfold in de Ziggo Dome

Dat Avenged Sevenfold zo’n grote zaal zou kunnen vullen én gigantisch vermaken, had zelfs ik – als trouwe luisteraar – niet verwacht. Een paar jaar geleden zag ik de Amerikaanse metalband tenslotte nog ‘slechts’ in de Melkweg, waar het publiek bestond uit een stel emo’s dat de puberjaren maar niet achter zich wilde laten. Inmiddels zijn niet alleen de fans opgegroeid: in een goedgevulde Ziggo Dome bewijst Avenged Sevenfold vanavond een meer volwassen sound te hebben ontwikkeld door de jaren heen (hoewel de oude hits het nog steeds prima doen) en daarnaast een schitterende show te kunnen neerzetten die de zintuigen op allerlei manieren prikkelt – waarover later meer.

“Een zeventigjarige prostituee zei me dat niemand me wilde neuken,” spuwt frontman M. Shadows al grinnikend door de microfoon. “Ik stond blijkbaar in de weg voor haar raam.” Met zijn petje en zonnebril wekt de zanger een afstandelijke indruk, die hij door het vertellen van de anekdote wat afzwakt. Bij die typerende ‘biker meets rocker’-look hoort tegenwoordig ook gezichtsbeharing: “Het kwam door mijn baard, zei ze.”

Het is een veelzeggend moment waarop Avenged Sevenfold opeens heel ‘down to earth’ aandoet. In tegenstelling tot de rest van de avond, waarbij de band door retestrak te spelen en het gebruik van epische showelementen – tijdens Planets verschijnt bijvoorbeeld een enorme astronaut ten tonele – iets verhevens over zich heeft. Zeker voor een metalband kan dat een valkuil zijn, maar in combinatie met een rauw geluid en een gladde performance is het een kolossale karakterschets. De catchy popinvloeden (bijvoorbeeld in Afterlife) en anderzijds roots in progressieve metal (zoals The Stage, waarmee de formatie na een voorprogramma van Disturbed opent) versterken dat gegeven alleen maar.

‘Ja!’
Hoewel fanfavorieten als Hail To The King en Nightmare als kanonskogels op het publiek worden afgevuurd, is de nieuwe plaat The Stage met vijf nummers het sterkst vertegenwoordigd in een setlist van achttien tracks. Het conceptalbum gaat over kunstmatige intelligentie, een thema dat op heel lugubere wijze gedekt wordt door beelden: zo zijn er oogballen te zien die rondparaderen op oogspieren, vervormen mensen tot robots met akelige grimassen en dan is er nog de videoclip van A Little Peace Of Heaven. Het nummer, afkomstig van de plaat Avenged Sevenfold (2007), heeft niks met kunstmatige intelligentie te maken, maar gaat gepaard met een ontzettend huiveringwekkende animatieclip. Daarin vermoorden twee geliefden elkaar op bloederige wijze, om te herrijzen uit de dood en elkaar als zombies het jawoord te geven. Behoorlijk duister dus. Blijkbaar toch romantisch, want vlak voor het nummer begint vraagt een fan zijn vriendin ten huwelijk op het podium (en ze zegt nog ja ook).

Ook al worden de toeschouwers dus ondergedompeld in een zee van show en spektakel, de muziek blijft de ultieme troef van de avond. Het perfect op elkaar ingespeelde gitaarwerk van sologitarist Synyster Gates en zijn collega Zacky Vengeance vormt een absoluut hoogtepunt: met name tijdens Buried Alive en Bat Country verzorgt het koppel ijzersterke, lange solo’s die uitstekend tot hun recht komen in de immense Ziggo Dome. Helaas valt door de typerende galm in de tent het stemgeluid van M. Shadows soms enigszins weg, maar de man is gezegend met een immense kracht op dat vlak, waardoor het niet heel storend is. Door de geliktheid waarmee zowel de zanger als de gitaristen hun talenten aan de man brengen, zou de ritmesectie makkelijk overschaduwd kunnen worden. Gelukkig gebeurt dat niet: met name tijdens nieuwe track God Damn doet bassist Johnny Christ wat vuige trucjes en nieuwste bandlid (en voormalig Bad Religion-drummer) Brooks Wackerman laat met complexe drumpartijen horen zeker niet onder te doen voor zijn voorgangers.

Onze buren en hun geaardheid
Een enthousiast publiek bij een buitengewoon goed concert is niet heel vreemd. Naast de gewoonlijke moshers bij een metalshow staan de fans vooraan juist adorerend ademloos toe te kijken naar een band die als een soort verheven entiteit over het podium struint. Om die waardering te belonen – en de afstand met het publiek nogmaals te verkleinen – gaat M. Shadows niet voor een simpel ‘thank you’ of ‘you guys are the best’. In plaats daarvan vraagt hij naar de nationaliteit van zijn fans. Grieks, wellicht? Nee, natuurlijk niet! Om het goed te maken, neemt hij Duitsers eens flink op de hak door te zeggen dat ze geen enthousiaste toeschouwers zijn. Zoals het een stel volwaardige, oer-Hollandse metalfans betaamt, galmt een bekende, beledigende leus door de zaal – iets met onze buren en hun geaardheid. M. Shadows verstaat er niks van, negeert de flauwe slogan en Avenged Sevenfold speelt verder, wederom met een onaantastbaarheid die het optreden naar een daverend niveau tilt.

Avenged Sevenfold in de Ziggo Dome, Amsterdam
Gezien op zaterdag 18 februari 2017
Foto’s: Cristel Brouwer