Een frontvrouw bij wie de jaren niet lijken te tellen en een band om heerlijk mee te rocken. Dat zijn op voorhand de perfecte ingrediënten voor een heerlijk avondje Skunk Anansie. Toch was de uitkomst lang niet altijd even denderend, al was dat voor het overgrote deel aan het geluid in AFAS Live te wijten en niet aan de groep zelf.
De opkomst van Skunk Anansie is direct spectaculair. Na enkele huilende sirenes valt het zwarte doek – waarover de spinnen eerst naar boven liepen – naar beneden en verschijnt de band terwijl And Here I Stand wordt ingezet. Drummer Mark Richardson is tussen een paar fel wit lichtgevende schermen gepositioneerd, terwijl Skin in een rode en veel te grote sweater de eerste zinnen rappend afwerkt. Bij Intellectualise My Blackness verdwijnt de sweater en voor Because Of You gaat het hoofddeksel af, waardoor de frontvrouw zichzelf iets meer ademruimte verschaft in een afgeladen AFAS Live. Tijdens het eerste praatje met de zaal grapt de zeer goedgemutste en vrolijke zangeres zelfs nog de stripshow verder door te zetten voor de foto’s. Toch houdt ze haar glitterende pak wijselijk aan.
Na een opening met louter powernummers, met heerlijk gitaarwerk van Cass en Ace en veel van de voor Skin typerende uithalen, bewijst Skunk Anansie met Death To The Lovers ook prima ballads te kunnen spelen. Toch is het minder beklijvend dan wanneer de groep het gaspedaal goed indrukt. Hetzelfde kan gezegd worden van My Love Will Fall, dat wel een fenomenale slotminuut kent. Het blijkt de opmaat naar het sterkste stuk van de show met daarbij ook de grootste Skunk Anansie-knallers Weak en Hedonism (Just Because You Feel Good). Toch zit het echt hoogtepunt even ervoor als My Ugly Boy heerlijk door de zaal raast.
Helaas begint daarna de bas langzaamaan de overhand te krijgen, een gegeven dat ondanks de recente naamswijziging gewoon nog steeds eigen is aan de zaal in Amsterdam-Zuidoost. Sterker nog, het eindeloze gedreun dat je in je adamsappel voelt trillen lijkt wel erger geworden. Vooral Victim komt daardoor niet volledig tot zijn recht en ook delen van I Believe In You vallen in het niet. De manier waarop laatstgenoemde naadloos overloopt in That Sinking Feeling is overigens wel geweldig gedaan. Het enthousiasme van Skin gecombineerd met boeiende graphics op de schermen zorgt ervoor dat je toch weer de show ingetrokken wordt.
Levensgrote symbolen
Vervolgens moedigt Skin voor God Loves Only You iedereen aan om voor zijn eigen waarden op te staan en ook duidelijk te laten zien waar je niet voor staat. Een nummer dat eindigt met op de achtergrond levensgroot de symbolen van de verschillende geloven. Daarna worden de volumeregisters nog eens verrukkelijk hard opengetrokken voor Yes It’s Fucking Political. Vervolgens besluit ze zich het publiek in te laten tillen (“That’s what I like about Dutch men, they are so tall and strong”) om daar rockend het reguliere deel van het concert af te ronden.
Na een snelle verkleedshow komt Skunk Anansie terug om nog even lekker na te rocken. Toch is zeker het begin van de encore – met onder andere Infidelity (Only You) – meer het restje van de show dan dat het de uitsmijter is. Daar kan zelfs het intieme schuifelen met een fan niets aan veranderen – al zal de gelukkige jongeman in kwestie daar zelf ongetwijfeld heel anders over denken. Tracy’s Flaw krikt het niveau gelukkig weer wat op. Na de encore wil een groot deel van de zaal al vertrekken als Skunk Anansie ineens nog terugkeert voor een akoestisch ingezet toetje: 100 Ways To Be A Good Girl. Hierbij krijgt Skin de gelegenheid om te tonen hoe mooi en puur haar stem is. Hoewel de klok allang elf uur heeft geslagen, is de groep zo brutaal om er nóg een track aan vast te knopen. Zo kan de band eindigen zoals hij begon. Met een goede portie rock en energie.
Skunk Anansie in AFAS Live, Amsterdam
Gezien op donderdag 2 februari 2017
Foto’s: Bernard Bodt
9 Reacties
Het was een strak een goed concert, maar waarom moet dit met 109 db… Hier kan de band niets aan doen,maar schroef het volume onder de 100 db(gemeten met 2 toestellen)..
Geheel met henk nillessen eens
Waarom zo hard in de afas live
Meerdere mensen die eerder weg gingen omdat ze het geluid niet meer konden aanhoren
Bij de uitgang lagen toch wel heel veel klachtenformulieren
Maar ja daar kan de band dan weer niets aan doen
De band was zeker goed
Geluid veel te overdreven
Je mag live muziek gerust voelen ,maar het moet niet je plezier wegblazen
Dat gebeurde dus wel ,wat blijft er dan over ‘een dikke kater ‘ maar dan niet van de drank
Ik ben een van de mensen die na 2 nummers (!) al is vertrokken. Misselijk van de resonerende bas in mijn lijf. Het was niet alleen hard, maar ook slecht geluid. En dat wordt toch echt door de eigen geluidsmensen gemixed……Dus hoezo de band kan er niets aan doen! Nog nooit zo slecht geluid gehad in deze zaal.
Jammer. Wat zo’n mooie had kunnen worden
,werd door het volumeniveau tijdens het concert tot een vervelende avond omgedoopt. Zijn wel wat gewend maar na het eerste nummer zijn we, door het misselijkmakend volume van de bas, achter in de zaal gaan staan waar het iets beter te hebben was. Een aanfluiting dat hier niet ingegrepen werd door de organisatie.
Helemaal mee eens. De muziek kwam helemaal niet tot zijn recht door het oorverdovende volume. We zaten achterin maar ik heb het hele concert de oortjes van mijn telefoon in gehad. De eerste en laatste keer in deze zaal. Volgende keer weer naar de Ziggo Dome.
Gisteren identiek hetzelfde probleem. Veel te luid, voornamelijk de lage tonen.
Heel jammer want het geheel wordt daardoor sterk geschaad.
Gisteren = 3 februari in de Lotto Arena in Antwerpen.
Heeft meer met de PA dan met de zaal te maken.
Ja, het geluid was (te) hard. Maar ik vond het verder een van de beste concerten die ik in tijden heb gezien!
Misschien lag het ook aan de plek waar ik stond, want het heeft mijn avond zeker niet verpest.
Het eeuwige “de band kan niks doen aan het geluid” de band betaalt de geluidsman/vrouw/person. Dus die betalen ze ook om het geluid op dit volume te presenteren. Met de hoeveelheid lage tonen.