Springsteen: Deliver Me From Nowhere is opvallend waarheidsgetrouw voor een biopic
“I do know who you are”, fluistert een gladde autoverkoper bij het open raam van een nieuwe patserbak waarin Bruce Springsteen (gespeeld door Jeremy Allen White) alvast comfortabel plaatsgenomen heeft achter het stuur. Dezelfde Springsteen die juist probeert te ontsnappen aan zijn rockster-status. Net zomin als hij zijn eigen actuele hit Hungry Heart op de radio wil horen, zit hij te wachten op die confronterende woorden: ‘ik weet wel wie je bent’. Zijn gevatte reactie zegt alles over de mentale staat waarin de muzikant begin jaren tachtig verkeert: “That makes one of us.”
Begin jaren tachtig wordt Springsteen geteisterd door depressies en onverwerkte trauma’s uit zijn jeugd. Tijdelijk teruggetrokken in Colts Neck nabij Freehold, New Jersey – waar hij opgroeide – hoopt hij de rust te vinden waar hij sinds het einde van de tour bij succesalbum The River zo naar verlangt. Ondertussen hijgt de platenmaatschappij in zijn nek: waar blijft de volgende hit? Maar hits schrijft Springsteen even niet: het label moet het doen met een verzameling akoestische, overwegend neerslachtige folksongs, vastgelegd met een simpele cassetterecorder. Nummers die uiteindelijk zijn moedige maar meesterlijke zesde album Nebraska (1982) zouden vormen.
Aandoenlijke Landau
Manager Jon Landau, aandoenlijk gespeeld door Jeremy Strong, schrikt zich een hoedje wanneer hij het resultaat hoort. En dan heeft die eigengereide Bruce hem nog niet eens verteld dat hij geen singles wil uitbrengen en ook geen trek heeft in interviews of tournees! Na een poos moeten Landau en de andere aanwezigen in de studio echter erkennen dat ze Springsteens visie onterecht in twijfel trokken. In een scène volgens het biopic-boekje grijnzen ze tevreden naar elkaar terwijl ze luisteren naar wat de definitieve versie van het album moet worden.
Dat Springsteen: Deliver Me From Nowhere beter met zulke Hollywood-clichés wegkomt dan vele andere muzikale biopics, is te danken aan de oprechte fascinatie van regisseur/scenarist Scott Cooper (o.a. Crazy Heart, 2009) voor Nebraska en zijn maker. Bovendien heeft de film ongelooflijk veel voordeel van hoofdrolspeler White, de meervoudig onderscheiden acteur uit o.a. de populaire serie The Bear. Wanneer hij in bed ligt naast Odessa Young (in de rol van Faye, Springsteens vriendin in de film) zou je zelfs zwéren dat je naar de echte Bruce van begin jaren tachtig kijkt.
Confronterend
Springsteen: Deliver Me From Nowhere heeft op de zwakste momenten wat weg van een goedkope tv-film uit de jaren negentig – vooral bij de meer romantische scènes – maar is ook opvallend waarheidsgetrouw voor een biopic. Het moet voor de actief bij de totstandkoming betrokken zanger zelf confronterend geweest zijn om terug te zien hoe emotioneel onbereikbaar hij in die tijd was voor liefdespartners. Of om zijn nogal moeizame relatie met zijn vader te herbeleven in zwart-wit flashbacks. “I do know who you are.” Springsteen wist het zelf misschien niet in die periode, en die autoverkoper al helemaal niet, maar na twee uur heb je het idee dat jij die stoere rockster in zijn blitse wagen wél een beetje kent. In dat opzicht onderscheidt Springsteen: Deliver Me From Nowhere zich van vele andere muzikale biopics: de film doet je de man en zijn muziek daadwerkelijk beter begrijpen.
Springsteen: Deliver Me From Nowhere draait nu in de bioscoop. Meer lezen over Bruce Springsteen? Bekijk hier Ode aan Springsteen, een luxueus vormgegeven special over The Boss, gemaakt door het team van Lust For Life!
Foto: 20th Century Studios
0 Reacties