Dana Fuchs: “Dankzij de muziek kan ik het leven aan”

Dana Fuchs groeide op in Florida en trok in 1995 naar New York. Daar ontmoette ze gitarist Jon Diamond. Met hem trad ze op en schreef ze songs, waarvan een aantal op haar debuutplaat Lonely For A Lifetime (2003) terechtkwam. Een daarvan was Songbird – opgedragen aan haar zus Donna, die kort daarvoor zelfmoord had gepleegd – dat ze in 2008 tijdens haar eerste optreden in ons land zong. Het publiek zong het refrein luidkeels mee en sloot haar in de armen. Sindsdien treedt ze nog steeds regelmatig op in ons land. Ze speelde in een musical in New York de rol van Janis Joplin en werd ontdekt, wat haar de rol van Sadie in de muzikale speelfilm Across The Universe (2007) opleverde. Vanaf Bospop speelt onze landgenoot bassist Walter Latupeirissa in haar band. 

In Amerika heeft ze een vaste ritmesectie. Met deze muzikanten plus een extra gitarist, toetsenist en drie achtergrondzangeressen werd in maart jl. in de Highline Ballroom in New York de nieuwe live-cd/dvd Songs From The Road (Ruf Records) opgenomen, die nu in Europa uit is en volgende maand in de VS. Lust For Life sprak haar voor haar optreden als headliner op het Bluesrock Festival in Tegelen, begin september.

Deze cd/dvd werd opgenomen met je Amerikaanse band. Vorig jaar vertelde je dat een geweldig optreden in New York was opgenomen met de Europese band. Vanwaar deze keuze?
“Dat besliste onze platenbaas. Hij wilde dat ik een groot podium kreeg en me daar vrij kon bewegen, zoals de mensen dat van me gewend zijn. Dat optreden was de Amerikaanse cd-presentatie van Bliss Avenue, dat we integraal speelden, maar onze platenbaas wilde een meer representatief optreden uitbrengen. Bovendien was die zaal vrij klein en op het podium was vrijwel geen bewegingsvrijheid voor me. Het was echt een fantastisch optreden, alleen voor een beeldregistratie niet geschikt. Zo kon je Walter haast niet zien, want hij stond in een hoekje achter de drie lange achtergrondzangeressen. De setlist heb ik met zorg samengesteld om zo weinig mogelijk doublures met de vorige live-dvd te krijgen.”

Hebben jullie sinds Bliss Avenue alweer nieuwe songs geschreven?
“We hebben al weer heel wat songs geschreven, maar eigenlijk weet je pas of ze echt geschikt zijn als je de studio ingaat en demo’s maakt. Songs waarvan je dacht dat ze zouden werken, blijken dat niet te doen, dus die gooi je weg. En songs waarvan je dacht dat ze niets zouden doen, ga je vernieuwen en veranderen en dan blijken ze ineens wel te werken. Met weggooien bedoel ik niet dat ze echt weg zijn, want je weet nooit of je later nog iets kunt beginnen met de tekst of de melodie of gedeelten daarvan. Dat is ook het fijne van er met z’n tweeën aan werken. Je kent vast het verhaal achter Songbird. Ik had de tekst geschreven in mijn verdriet om het overlijden van Donna. Toen ik het af had vond ik het niets en gooide het letterlijk weg. Een paar dagen later was ik weer in de studio toen Jon me een prachtige melodie liet horen. Ik zei meteen dat ik daar een tekst op wilde gaan schrijven, over Donna. Jon zei meteen dat dit niet meer hoefde, want hij had mijn tekst uit de prullenbak gevist en daar de muziek bij gemaakt. Hij had helemaal gelijk! Tijdens onze vluchten tussen Europa en New York laten we elkaar altijd onze songideeën horen en proberen we van alles uit.”

Wat beweegt jou om dit allemaal te doen?
‘’Goede vraag… dat vraag ik mezelf ook wel eens af! Weet je, als je het podium opgaat met de muzikanten, je een echte kameraadschap voelt en je merkt dat je de geweldige vibe op het publiek kunt overbrengen, dan is er geen beter gevoel denkbaar! Echt waar, alle andere gevoelens en emoties verdwijnen dan. Weet je, de muziek en het optreden hebben het mogelijk gemaakt het verlies van mijn zus, het overlijden van mijn broer en kortgeleden van mijn vader beter te kunnen verwerken. Sterker nog, dankzij dit alles kan ik het leven aan, hoe moeilijk het soms ook is! Er zijn best wel momenten geweest dat ik een optreden wilde cancelen omdat ik me niet goed genoeg voelde, maar als ik dan uiteindelijk het podium toch opstapte voelde ik meteen dat ik de juiste beslissing had genomen en voelde ik me naarmate het optreden vorderde steeds beter! Tijdens de ziekte van mijn broer moest ik een deel van de Europese tour afzeggen om bij hem te kunnen zijn; ik ben blij dat ik dat gedaan heb en de meeste van die optredens later heb kunnen inhalen. Doordat mijn vader plotseling ziek werd en kort daarna onverwachts overleed, heb ik ook een aantal optredens in Canada en Detroit moeten afzeggen om die hele week bij hem in het ziekenhuis te kunnen zijn en om mijn moeder bij te staan. We waren op toer in Zwitserland en ik sprak hem via de telefoon en toen ik hem hoorde kreeg ik het gevoel dat het niet in orde was. Dus zei ik tegen de band dat ik naar huis wilde en de optredens van de week erna moest afzeggen. Toen ik in het ziekenhuis was zeiden de doktoren dat het goed met hem ging en dat hij de week erop waarschijnlijk naar huis mocht. Maar dat gevoel bleef. Er was een belangrijk optreden op zaterdag in de staat New York dat ik toen toch maar heb gedaan. De maandagochtend daarna overleed mijn vader, wat niemand verwacht had. En toch ben ik blij dat ik dat optreden gedaan heb.’’

Het is nog erg vers, maar gaat het overlijden van je vader een song opleveren?
“Het is nu inderdaad nog erg vers… ik heb al wel een song aan hem opgedragen en dan schiet ik al vol, maar als ik het beter verwerkt heb, zal ik vast over hem schrijven. Na het overlijden van Donna duurde het ook een tijd. Toen zij overleed wist ik ook dat ik daarover wilde schrijven, maar dat kwam er maar niet van, tot Jon een jaar laten iets op zijn gitaar speelde.  Ik zei toen meteen tegen hem dat dit mijn song over haar moest worden. Op dit moment ben ik er nog niet aan toe om over mijn vader te schrijven, vooral omdat mijn moeder er niet zo best aan toe is. Ze was bij mijn vader sinds haar vijftiende, hij was de enige man in haar leven. Het is een vergelijkbaar verhaal als in Sad Salvation, wat gaat over de grootouders van Jon.”

Foto: Harry Pater
Dana Fuchs treedt volgende maand op in Amstelveen (P60, 20-11), Hoogeveen (Bluesfestival Tamboer, 22-11), Den Bosch (W2 Poppodium, 23-11)