We moesten wederom een flinke tijd wachten op een nieuwe soloplaat van Gavin Friday, maar in 2024 was het dan eindelijk zover met Ecce Homo, zijn meest elektronische werk tot nu toe. En zoals het Friday betaamt weer eentje met aan alle kanten een flinke dosis symboliek. In aanloop naar zijn optreden in Carré begin volgend jaar spreken we de Ierse artiest over het album, AI en Sinéad O’Connor.
Twaalf jaar na catholic is er eindelijk Ecce Homo. Net als bij het vorige album de vraag: waarom duurde het zo lang?
“Vanwege het leven, haha. Ik had alle intenties om na catholic snel aan een nieuw album te beginnen en ik was ook al aan het schrijven, maar telkens dook er een project op dat ik niet kon negeren. Zo werkte ik met componist Gavin Bryars aan Shakespeare-sonnetten, bouwde ik in 2016 maandenlang aan The Casement Sonata voor het Ierse herdenkingsjaar en zorgde ik ondertussen voor mijn moeder die aan alzheimer leed. Ik bleef wel songs schrijven, onder meer met Dave Ball [de onlangs overleden toetsenist van Soft Cell, red.]. Maar verder dan wat losse schetsen kwam het niet.”
Wanneer kantelde ‘losse schetsen’ naar een echte plaat?
“Rond 2018 zei mijn engineer en co-producent Michael Heffernan: ‘Luister nog eens naar dat spul met Dave Ball, daar zit een album in.’ In Londen nam ik vervolgens het elektronisch geraamte op; terug in Dublin trok ik het breder met blazers, strijkers en vrouwenstemmen. Meer ‘widescreen’ en sonisch groter. Het plan was om in 2020 te gaan mixen, maar ja: toen kwamen de lockdowns.”
Ecce Homo klinkt coherent, maar er zijn ook tracks die alleen als bonus op de luxere cd-uitgave staan. Zit daar een gedachte achter?
“De kosten. Oorspronkelijk was alles als één album bedacht, maar voor vinyl zou je dan uitkomen op een dubbel-lp en daar zouden de fans vanwege de dure grondstoffen dan zestig euro voor moeten neertellen. Dat wilde ik niet. Dus kwam er een vinyluitgave met de acht kerntracks en een uitgebreidere versie op cd en streaming. Ik ben een conceptualist, dus dat tweede deel moest een naam krijgen: Encora.”
Wat betekent ‘Ecce Homo’ voor jou persoonlijk?
“Behold the man: een mens die aan niemand anders dan zichzelf verantwoording aflegt. Ik speel met katholieke beeldtaal, maar het is géén religieuze plaat. Het nummer Stations Of The Cross gaat niet over Christus, maar over het kruis van een relatie die zo verstikkend is dat het een eindeloze lijdensweg wordt. The Church Of Love daarentegen viert de fluïditeit van de liefde en prikt in religieus en politiek fundamentalisme: wie durft er vandaag nog radicaal voor liefde te kiezen?”
Je droeg Stations Of The Cross op aan Sinéad O’Connor.
“Een grote wond. Ze was haar tijd vooruit met thema’s als mentale gezondheid en vrouwenrechten, maar droeg ook ondraaglijk veel: de meedogenloze pers, het verlies van haar zoon… Tijdens wandelingen in de lockdown luisterde ze naar schetsen van het album en ze wilde graag meezingen op Stations Of The Cross. Het kwam er niet meer van.”
Je videoclip bij het titelnummer Ecce Homo is met AI gemaakt. Waarom die keuze?
“Omdat het kon én omdat het paste bij de sfeer van het nummer: onrustig en van deze tijd. Een volwaardige animatie had richting de honderdduizend pond gekost, maar met een veel kleiner budget en een getalenteerde programmeur kon ik hiermee toch iets visionairs bouwen. Ik ben ook helemaal niet tegen AI, mits het op een morele manier wordt toegepast. Vergelijk het met synthesizers in de jaren zeventig: die kregen toen ook de schuld van alles, maar uiteindelijk draait het om de menselijke creativiteit van degene die er gebruik van maakt.”
Gavin Friday staat op 24 februari 2026 in Koninklijk Theater Carré.
0 Reacties