Gebroeders Ron en Russell Mael weten maar niet van ophouden. Ze hebben net vier jaar aan de muziek voor de film Annette gewerkt, daarvoor schreven ze even een radiomusical en werkten ze als FFS samen met Franz Ferdinand. En nu komt het 23ste(!) album Hippopotamus eraan. Hebben ze nooit behoefte aan rust? “Soms stap ik er even uit, maar ik verveel me heel snel. De motivatie om jezelf te overtreffen is ook altijd aanwezig”, vertelt songwriter en toetsenist Ron.
Hoe was het om weer binnen de grenzen van de popmuziek te werken?
“Ik vind het heel leuk om traditionele liedjes te maken van tussen de drie en vier minuten na twee gigantische projecten zoals de musical The Seduction Of Ingmar Bergman en de film Annette. Het is echt een uitdaging. Toen we de musical maakten, konden we onze ervaring met popmuziek erin stoppen, en tijdens ons werk daaraan hebben we geleerd om juist cinematisch te werk te gaan. Dat hebben we nu weer in Hippopotamus kunnen steken.”
Hoe is jullie manier van werken veranderd door de jaren heen?
“Dat we nu onze eigen studio hebben, is de grootste verandering geweest. Voorheen waren we afhankelijk van de dure studio’s en werd ons werk daardoor geremd. Nu zijn we veel vrijer en niet meer afhankelijk van andere mensen. De gigantische budgetten die er vroeger waren voor albums zijn ook verdwenen. We proberen daar op een positieve manier mee om te gaan. We kunnen op deze manier zo veel experimenteren als we willen, alle domme ideeën uitproberen als we daar zin in hebben. Het is veel leuker op deze manier. We werken ook ontzettend lang aan een album. Met Hippopotamus zijn we in januari 2016 begonnen. Aan het vorige album Exotic Creatures Of The Deep hebben we ook achttien maanden gewerkt.”
Ging dat anders toen jullie als FFS samenwerkten met Franz Ferdinand?
“Nou, het FFS-album namen we op in zeventien dagen. Dat was nogal wennen voor ons. We werden er een beetje gespannen van. Normaal gesproken vinden we het fijn om nog eens goed na te denken over alles. Maar uiteindelijk had het album de esthetiek van spontaniteit. Ook was het wennen om met een hele andere band samen te werken. Russell en ik doen voor Sparks-albums alles met zijn tweeën. Maar we respecteren Franz Ferdinand enorm, en ook al was het stressvol om onze autonomie op te geven, we zijn heel trots op het resultaat. Vooral de liveshows waren bijzonder leuk! Zoiets houdt ons jong.”
Vroeger werden jullie altijd bij de rest van de glamrockbands gegooid, maar volgens mij klopt die classificatie niet helemaal.
“We hebben onszelf nooit als een glamrockband gezien, al vonden we bands als Roxy Music wel heel interessant. Ik kan ons nog steeds niet in een hokje duwen. We hebben een zekere gevoeligheid die niet bij de meeste categorieën past. Het is moeilijk om onze muziek in context te plaatsen. Het heeft een ondefinieerbare ziel. Maar onze fans vinden het fijn om het gevoel te hebben dat ze deel uitmaken van een speciale club.”
Sparks speelt op 14 september in Paard van Troje in Den Haag.
0 Reacties