Een legendarische persoonlijkheid, een oeuvre om U tegen te zeggen, een band die staat en een publiek dat er zin in heeft. Bryan Ferry bezorgde de aanwezigen in Koninklijk Theater Carré een avond die hen lang zal heugen. Niet dat het vlekkeloos was, maar bijzonder was het zeker.
Ferry komt op en er gaat een rilling door de zaal. Flegmatieke uitstraling. Geen tekst over Bryan Ferry lijkt compleet te zijn zonder de woorden ‘gentleman’ en ‘nachtclub’, waarvan akte, maar er is zoveel meer. Daar moeten we wel even op wachten, want het begin is suboptimaal. In Every Dream Home A Heartache, Out Of The Blue, ze komen langs, maar het klinkt niet lekker. Dat er iets mis is, dat horen we allemaal, maar wat er precies aan de hand is, blijkt later die avond onderwerp van discussie in de foyer en op straat. Technische problemen, dat zeker, want regelmatig rent er iemand over het podium, waarschijnlijk met een schroevendraaier of met plakband. Daarnaast of daardoor is het geluid erg ongelukkig gemixt: harde bas en drums en een stem die soms nauwelijks hoorbaar is. En, het moet gezegd worden, Bryans stem heeft tijd nodig om op te warmen. Gedurende het concert stijgt de kwaliteit, om regelmatig grote hoogten te bereiken.
Geen nachtclub vanavond, eerder een wild feest met psychedelische verlichting. Veel werk van Roxy Music, zowel uit de experimentele beginjaren waarin de band platen maakte die van grote invloed waren op stromingen als punk, new wave en synthpop, als van latere jaren, toen met hits als Avalon de scherpe randjes eraf waren. De extremen van beide periodes gaan aan ons voorbij vandaag, geen Virginia Plain of Do The Strand, maar ook geen al te zoete koek. Voor dat laatste waakt de band trouwens wel, die met negen man steeds een stevig en swingend geluid produceert. Saxofonist Jorja Chalmers doet ons zelfs tijdelijk Andy Mackay vergeten. En dan hebben we op de gitaar ook nog Chris Spedding, meestermuzikant die ook heel wat andere groten der aarde begeleidde.
Swingen in de gangpaden
Het publiek kijkt eerst de kat uit de boom. Bij Slave To Love moeten de (uitstekende) achtergrondzangers nog af en toe bijspringen als Ferry niet boven de band uit kan komen. De omslag zien we bij Boys And Girls, gebracht in een übercoole relaxte versie. De zanger maakt nog geen volume, maar weet hier zeker te ontroeren. Bij Take A Chance With Me begint het publiek in de gangpaden te swingen, bij Tokyo Joe krijgt de Brit heel Carré massaal aan het dansen.
Tijdens Love Is The Drug staat Ferry te genieten en zwaait hij naar het publiek. More Than This gaat weer een beetje amechtig, gelukkig bieden de achtergrondzangers ook nu op tijd steun. Aleysha Gordon mag ook schitteren aan het einde van Avalon. Als dat nummer wordt ingezet, knijpen aanwezigen in elkaars arm: “Nu komt ‘ie.” Ze worden niet teleurgesteld. A Hard Rain’s A-Gonna Fall maakt zijn opwachting, op de verjaardag van Bob Dylan. Ferry noemt het niet, maar een feestje is het wel. Let’s Stick Together opent de toegiften, gevolgd door een fraaie uitvoering van Jealous Guy, ingetogen als altijd. Na Editions Of You is het afgelopen. Naar verluidt wordt het daarna nog laat als Ferry aanschuift in de bar van het Okura Hotel.
Bryan Ferry in Koninklijk Theater Carré, Amsterdam
Gezien op vrijdag 24 mei 2019
Foto’s: Rob Sneltjes
10 Reacties
Een milde recensie… Wij vonden het geluid heel slecht. De drums en bas waren als enige anderhalf uur te horen. Ferry nauwelijks. Vanwaar alle credits voor deze man? Alleen vanwege zijn meesterlijk verleden? Hoogste tijd dat Ferry zich gaat bezinnen…
Inderdaad het concert van ferry was ook slecht in Groningen. Veel te hard stemgeluid niet te horen. Hele rijen vonden get concert waardeloos. Hij moet betere mensen aantrekken. Op het laatst had ferry geem stem meer over. Gewoon zielig. Zonde van het geld. De mooie sound van ferry is volledig weg. Meer accoustische kant op dacht ik.
Als ik dit lees moest ik me geld terug .. als ik een deur afhang bij brain.. en hij hangt scheef..betaald ie ook niet..
De band kon zich nog profileren. De stem van Ferry constant in de schaduw. Een ‘Bitter Sweet’ concert zou een verstandige keuze zijn geweest. Na precies 90 minuten zat de verplichting er weer op. Ferry heeft er geen zin meer in.
Hoe anders was Einhoven
Ware happenig
Geweldig geluid
Jammer dat het in Carré zo fout ging
Geweldig concert in Groningen. Helemaal fantastisch!!!! Bryan en band nog altijd aan de top met hun geweldige mooie en indringende songs. Voor herhaling zeker vatbaar. Zeer genoten!!! Ga beslist weer als hij nog eens komt optreden.
Alleen jammer van het “boaring” voorprogramma. Daar komt echt niemand voor en wordt je, in mijn ogen, ongewenst en ongevraagd jammerlijk opgedrongen……………
Wederom wordt weer gesuggereerd dat een artiest (zeker iemand met een staat van dienst van 40 jaar en ongetwijfeld een ego to match) 1 of andere uitzendkracht van de straat plukt voor het geluid. Er is gesoundcheckt, en de waarschijnlijk zeer kritische artiest (en diens tour management) vond het goed.
In het statige Carre was het concert na een zeer sterke eerste twee nummers toch een tegenvaller. Veel middle of the road songs van de roxy middenperiode gebracht met een abominabel afgesteld geluid.
Je zag al amper dat Bryan zong, want hij verschuilde zich regelmatig in het donker, maar he hoorde hem nog minder. Een scheve deur inderdaad. Oke, het einde was weer geweldig en de laatste 4 nummers wisten het concert naar een krappe voldoende te brengen, maar het hield niet over helaas. Het voorprogramma was van culturele avond middelbare school gehalte. Tja, daar betaal je dan toch echt een forse prijs voor. Bryan ferry moet zich maar op cd’s gaan richten, want die zijn echt prima! Jan
Ik denk dat het in Eindhoven ( waar ik het concert bezocht ) beter was dan in Amsterdam als ik dit lees. Hij was ook in een goed humeur en maakte een paar grapjes. Het geluid was daar ook prima. Hij heeft natuurlijk zijn beste tijd gehad, ook qua stem, maar gemiddeld gesproken is een Ferryconcert nog altijd erg de moeite waard. Het repertoire is ijzersterk. Jammer voor Amsterdam.
Mijn diverse ervaringen zijn: Hoe meer knopjes en apparatuur hoe slechter meestal het geluid wordt, omdat men de samenhang niet “in bedwang” kan houden. Komt nog bij dat de gemiddelde technicus ook nog eens doof is. Keep-it-simple met die apparaten en gebruik goede merken, zoals Lab Gruppen. Ook in grote omgevingen kan dat gewoon met goede full range boxen en verder goed te luisteren naar wat je als techneut doet.