Er is in de loop van de tijd iets moois ontstaan tussen Counting Crows en Nederland. De Amerikaanse band treedt in iets meer dan dertig jaar hier liefst 35 keer op. In clubs en zalen en op festivals. Voor concert nummer 36 loopt AFAS Live opnieuw vol voor een sobere show waarin het draait om de muziek, de teksten en de verhalen van zanger Adam Duritz en zijn band. Verder niets. Een verademing.
Adam Duritz is een geboren verhalenverteller. In de loop van het optreden laat hij zich ontvallen dat de AFAS Live hem doet denken aan de Heineken Music Hall, waar hij zo vaak met zijn band heeft opgetreden. Tot zijn tourmanager hem erop wijst dat dit een en dezelfde zaal is. Verwarrend, verzucht de zanger. In Amerika gebeurt dat ook om de haverklap: een nieuwe sponsor betekent een nieuwe naam op de pui. Het is misschien geen groot verhaal, maar hij weet het erg onderhoudend te brengen.
Wat ook geldt voor zijn relaas over een verhuizing in zijn jeugd. Als hij tijdens optredens in Amerika vertelt met welk type stationwagen het gezin Duritz alle huisraad propt, is er altijd een groepje in het publiek dat opslaat en begint te applaudisseren. “Elke oldtimer heeft er z’n eigen fanclub”, lacht hij. “In Europa blijft het gelukkig altijd stil.” Opnieuw een kleine observatie die in de handen van de zanger tot iets aardigs uitgroeit.
Compacte filmscripts
Wat natuurlijk eens te meer opgaat voor de teksten van zijn songs. Ze klinken vaak als gecomprimeerde versies van filmscripts waarin het draait om de grote en kleine kwesties van het leven waar een mens mee kan worstelen, met het weidse Amerika vaak als decor. Er staan er weer genoeg op het gloednieuwe album Butter Miracle, The Complete Sweets!, waar ook heel wat van gespeeld wordt. Zoals de opener Spaceman In Tulsa, een stevig nummer waar de toon van het optreden mee gezet wordt.
De dreadlocks van Adam Duritz zijn verdwenen. Er zijn een paar pondjes voor in de plaats gekomen. De stem is er nog altijd. Wel lijkt de zanger tijdens de eerste nummers wat afgeleid. Komt het omdat dit, na een eerste show in België, nog het begin van de Europese tournee is? Kan hij zichzelf niet goed horen? De in-ear gaat in en uit en er weer opnieuw in. Na een handvol liedjes valt alles op z’n plaats en verliest hij zich volledig in zijn performance.
Onopgesmukt
Naast nieuw werk als Under The Aurora, Virginia Through The Rain en With Love, From A-Z komt vanzelfsprekend ook veel ouder materiaal aan bod. Zoals het luidkeels door het publiek meegezongen Mr. Jones. Ook Mrs. Potter’s Lullaby en Colorblind worden warm onthaald. Alles klopt ook tijdens het onopgesmukte optreden. De visuele effecten zijn minimaal. Wat podiumlichten, verder eigenlijk niets. Alle focus op de muziek en die wordt perfect uitgevoerd door een uitgebreide band: drie gitaristen, een bassist, een drummer en een toetsenist, terwijl ook Duritz zelf soms even achter de piano kruipt. Het is een band die precies weet wat songs als Round Here, A Long December, Hanginaround en het afsluitende Holiday In Spain nodig hebben: geen spierballenspel maar subtiele accenten, met hier en daar een functionele solo.
In de loop van de show worden we er ook nog even aan herinnerd dat Adam Duritz en zijn Counting Crows echte muziekliefhebbers zijn. De zanger vertelt in interviews regelmatig dat Friend Of The Devil van Grateful Dead zijn favoriete nummer aller tijden is. De countryachtige meezinger krijgt een prachtige uitvoering mee, waarbij zijn band een mooi koortje neerzet. Een dag eerder wordt België nog getrakteerd op hun versie van Big Yellow Taxi van Joni Mitchell. Elke avond een deels andere setlist. Ook dat nog. In een tijd waarin niets meer authentiek lijkt te zijn, is een optreden van Counting Crows een verademing.
Counting Crows in AFAS Live, Amsterdam
Gezien op maandag 22 september 2025
Foto’s door Anne-Marie Kok
0 Reacties