Ghost in TivoliVredenburg

Op de avond dat heel Nederland zich aan de voeten van de goedheiligman vlijt, speelt Ghost in een uitverkocht TivoliVredenburg in Utrecht. Inderdaad, die mysterieuze band uit Zweden die aangevoerd wordt door de duivelse tegenhanger van de Sint: Papa Emeritus III. Het ligt te veel voor de hand om daar grappen over te maken, denk je dan. Maar dan verdwijnt de zanger al tijdens het eerste nummer Spirit zelf in de coulissen om terug te keren met een hagelwitte baard – die vervolgens achteloos het publiek in gegooid wordt. De volle zaal kan het gebaar wel waarderen.

Het voorval blijkt tekenend voor de show. Tijdens eerdere tournees had Ghost iets van het huisorkest van de hel. De shows waren statisch en macaber. Contact met het publiek was er nauwelijks. Tijdens het optreden in Utrecht is Papa Emeritus III behoorlijk spraakzaam, waarbij de ironie nooit ver weg is. Zo vertelt hij uitgebreid dat de vaste gitarist geblesseerd is – ‘the poor fucker’ – en dat de bassist diens plaats heeft ingenomen. Al staat er dus geen bassist op het podium, de basklanken rollen wel de zaal in. Er doet dus iemand backstage mee of de band heeft hulp van een harde schijf. Vermoedelijk dat laatste, want die brengt ook de koorklanken en sommige toetsenpartijen voort.

Het maakt allemaal niet uit. De sfeer in de zaal is uitstekend en het publiek krijgt een soort ‘greatest hits’-set voorgeschoteld: het beste van de drie tot nu toe verschenen albums, met songs als Ritual, Con Clavi Con Dio, Per Asperra Ad Inferi, Devil Church en Year Zero. De sfeer is niet alleen luchtiger, er is ook meer beweging op het podium. Halverwege de show ontdoet Papa Emeritus III zich van zijn mijter en gewaad en keert terug als een soort geschminkte dandy. De rest van de band blijft schuilgaan achter zilveren maskers. De show is verder sober aangekleed. Alleen tijdens Body And Blood komen twee bevallige Sisters Of Sin op om de voorste rijen te voorzien van hostie en wijn.

Pop verpakt als metal
Gebleven is het unieke geluid van de band. Stevig en toch toegankelijk. Pop verpakt als metal. Het is een enorm effectief muzikaal understatement. Het imago en het geluid zijn ongetwijfeld van invloed op het alsmaar groeiende succes van de band. Toch laat het optreden in Utrecht zien dat het bij Ghost toch vooral draait om de bloedmooie liedjes, zoals het weelderig ingekleurde Year Zero of de rond een prachtige melodie opgetrokken Absolution. En in een betere wereld zou de rockballad He Is een gigantische hit zijn. Het is het nummer waarin Ghost zich het best laat horen als de meesters van de meeslepende melodieën. Wie de band dan nog wegzet als een hype heeft – sorry! – pepernoten in zijn oren. Ghost is een van de beste en meest onderhoudende rockbands van dit moment, met de mooiste songs en een uniek geluid. Het concert maakt ook duidelijk dat de band niet stilstaat.

Het geslaagde optreden wordt afgerond met Ghuleh/Zombie Queen en de Roky Erickson-cover If You Have Ghosts, terwijl Monstrance Clock de enige toegift is. Het zijn de slotakkoorden van een heerlijk onheilig avondje.

Ghost in TivoliVredenburg, Utrecht
Gezien op zaterdag 5 december 2015
Foto’s: Bernard Bodt