Tijdens zijn ijzersterke optreden op Pinkpop kondigde Joe Bonamassa vorig jaar vijf shows in Carré aan. De eerste was gisteravond en het werd de show die in de lijn der verwachting lag. Wat bij een muzikant als Bonamassa natuurlijk niet zo’n groot probleem is.
Een kleine twee jaar geleden stond de Amerikaanse gitarist ook al eens in de klassieke hoofdstedelijke zaal, toen met Beth Hart. Tijdens die uiteindelijk op dvd uitgebrachte shows stond Bonamassa in de schaduw van de zangeres. Dat vond ik toen jammer, maar begrijpelijk. Dat was op Don’t Explain en Seesaw, de twee gezamenlijke studioplaten van Hart en Bonamassa, immers ook het geval.
Gisteravond was er dan de gelegenheid om in dezelfde zaal de bluesrocker centraal te zien staan. Ondanks dat hij een zevenkoppige band bij zich heeft, is het opeisen van de spotlight inderdaad wat Bonamassa veel doet. De ene solo na de andere, het is een beproefd recept voor de man met het gladde kapsel en de zonnebril, zeker in Nederland. ‘This is my home away from home’, roept hij in een van de sporadische momenten waarop hij zijn blik niet op zijn collega’s of het plafond richt, maar op de zaal. Een zaal die overigens niet helemaal gevuld is, in tegenstelling tot de shows van vrijdag en zaterdag. Voor donderdag en zondag is nog een beperkte hoeveelheid kaarten beschikbaar. Vandaag heeft hij een dagje vrij van Carré en is hij te zien bij De Wereld Draait Door.
Zoals gezegd zagen we Bonamassa vorig jaar nog in Landgraaf, maar dat was een heel andere show dan die van vanavond. Destijds speelde hij met alleen de basis van zijn band met percussionist Lenny Castro, bassist Carmine Rojas en drummer Tal Bergman. Die laatste twee zijn er nu ook bij, maar net als met Hart wordt het gezelschap aangevuld met drie blazers. De trombonist, trompettist en saxofonist lijken op schoolreisje. Niet dat hun leeftijd studentikoziteit verraadt, maar vaak staan de drie heren tussen de bedrijven door te giechelen. Zij hebben van alle podiumdieren de mooiste tijd, zo lijkt het. Ze staan in een mooi Amsterdams theater, worden zo nu en dan toegejuicht na een solootje (die van trompettist Lee Thornburg mogen er inderdaad wezen), genieten van de kunde van hun collega’s en toeteren tussendoor een beetje.
Wat een heerlijk leven hebben die drie vogels achter hun ‘speechdesks’. Op de desks staan overigens de lichtgevende initialen van de hoofdpersoon, waardoor je geneigd bent de mannen erachter The J.B.’s te noemen. Maar laten we de liveshow van Bonamassa, die vanavond opent met Oh Beautiful! van Different Shades Of Blue (2014), vooral niet vergelijken met die James Brown. Dat zou niet eerlijk zijn. Wel is het een show van kwaliteit en grote professionaliteit. Dat is wat Bonamassa al uitstraalt met zijn uitdossing. Zoals we gewend zijn steekt hij weer strak in het pak. Het is een blauwe met witte krijtstreep, al zien sommigen het misschien als goud met groen. (Discussies over de kleur van Bonamassa’s jurk kunnen gevoerd worden in de reacties onder dit stuk.)
Wie ik nu nog niet genoemd heb maar zeker een vermelding verdient, is de nieuwe toetsenist. Hij kan niet alleen rekenen op bewonderende blikken van de blazers, maar ook op die van Bonamassa. Hij heeft dan ook niet zomaar iemand aan zijn liveband toegevoegd. Het gaat hier om Reese Wynans, die in het verleden speelde in onder meer Stevie Ray Vaughans Double Trouble en hardrockband Captain Beyond. Op Bonamassa’s sterke nieuwe release, Muddy Wolf At Red Rocks (Blu-ray, 2dvd, 2cd), is ook al een mooie wisselwerking tussen Wynans en Bonamassa zicht- en hoorbaar. Het Hammond-spel van de ervaren rot met het witte ringbaardje kronkelt als een kabbelende rivier plezant door het ronkende bluesrockgeweld.
Op muzikantschap valt zoals altijd weinig aan te merken bij de show van Bonamassa, tot genot van velen. Zoals die ene vrouw op de derde rij die op een gegeven moment de controle over haar lichaam verliest en spontaan begint te stampen. Een lichte aardbeving in de stalles volgt. En ook ik sta even later met een tevreden gevoel op van mijn klapstoel om te applaudisseren als de reguliere set na het spelen van Sloe Gin en The Ballad Of John Henry erop zit.
Volledig voldaan ben ik na ruim twee uur (inclusief toegift) tegelijk niet. Weliswaar werd meer traditionele rhythm & blues en stevigere bluesrock afgewisseld, maar de uitvoering van de songs is vaak vergelijkbaar. Het zou best prettig zijn als zo af en toe een nummer gewoon drieënhalve minuut duurt en dat niet alle nummers door middel van solo’s worden opgerekt tot een minuut of acht. Natuurlijk, dat is waar veel mensen voor komen bij een show van Bonamassa, maar soms schiet hij daar in door. Het geld waard wil ik dan ook niet zeggen, want 124 euro om eerste rang te zitten bij een eruptie aan vakmanschap is mijns inziens te veel. Maar veel verwijten valt Bonamassa en zijn plezier makende band niet te maken. Zij tonen op de eerste avond aan dat vijf keer Carré in een krappe week geen vergissing is. Met zijn uitstraling, songkeuze en professionaliteit past het allemaal perfect in de dure zaal aan de Amstel.
Joe Bonamassa in Carré
Gezien op dinsdag 10 maart 2015 in Koninklijk Theater Carré, Amsterdam.
Foto: Sebastiaan Petiet
15 Reacties
Ik heb dit concert aan mij voorbij laten gaan. Ik vond 124 euro teveel van het goede, zoals Sven hierboven ook al aangeeft.
Joe is een fantastische gitarist en showman. Ik heb hem meerdere keren in Amsterdam (Carré en HMH) zien optreden. Ik heb hem ook in Londen en in Aberdeen gezien. Allemaal geweldige concerten en het geld meer dan waard. Maar geen 124 euro zoals nu.
Ik was de gelukkige om 2 kaartjes te krijgen voor mijn verjaardag van vrouw en kinderen. Maar ik deel het : veel te duur die kaartjes! Wel een strak concert met veel nieuwe nummers en eigenlijk te weinig bekende nummers, maar The Balad of John Henry was een absoluut hoogtepunt en genieten was de samenwerking met de toetsenist! Ja, de volgende keer wat goedkoper,dan is de zaal ook uitverkocht! Maar ik heb genoten van een groot artiest!!! Ik ben benieuwd na zijn nieuwe live album – Red Rocks.
Ik was er bij afgelopen dinsdag met mijn vrouw en ook ik heb de kaartjes gekregen voor mijn verjaardag van mijn vrouw en kinderen.
Misschien was ik niet gegaan omdat het toch dure kaartjes zijn .
Het was de eerste keer dat ik Joe zag maar zeker niet de laatste keer .
Ik heb er zeker geen spijt van , zeker met nummers als John Henry en Sloe gin .
Het was een lust om hem zo te zien spelen en de toetsenist natuurlijk ook .
Geweldig
Geweldige gitarist maar de kaarten zijn te duur.
Wat ik nu lees lijkt het me een show met teveel van hetzelfde.
Ik was vrijdag de 13e in Carre bij Joe. Het was een geweldige avond. Wat een klasse muzikanten. Dus niet alleen Joe maar ook de overige leden van de band met een toetsenist die er zeker uit sprong. Ik had hem al bewonderd op YouTube waar hij meespeelt in Muddy Wolf at Red Rock.
Wie niet geweest is heeft veel gemist. En wat de prijs betreft, het was misschien relatief duur, maar ach Nederlanders zijn nogal gierig alhoewel ze veel geld uitgeven aan waardeloze goedkope rotzooi waar je niets aan hebt. Voor een dubbeltje op de eerste rang bestaat gewoon niet. Geef je geld eens uit aan iets waar je echt plezier in hebt. Voor mij (ons) was het ‘t zeker waard.
Ik ben 13 maart 2015 geweest, het was geweldig.
Een hele goede band en een superieure joe, wat een guitarist.
Veel andere nummers en dat was heel goed en aangevuld met de blazers, dat was verrassend.
Joe zijn concerten zijn altijd goed.
Weer iemand al de nummers die hij heeft gespeeld?
Wij waren gisteravond in Carré om het concert bij te wonen. Inderdaad, behoorlijk aan de prijs, maar de moeite meer dan waard! Op Joebonamassa.com vond ik via het forum een link naar een site die setlists van concerten plaatst, http://www.setlist.fm/setlist/joe-bonamassa/2015/koninklijk-theater-carre-amsterdam-netherlands-3bcbd434.html
Eerste keer voor mij dat ik Joe heb mogen zien spelen en dan gelijk in Carré gisteravond. Ik heb samen met mijn vriend, door wie ik Joe heb leren kennen, zitten genieten vanaf de eerste tot de laatste minuut….geweldige avond gehad.
Super concert, ben twee keer geweest.
hoi
een van zijn betere concerten
ben twee keer geweest en heb 2avonden genoten
en dat gezeik over de prijs een avondje stappen kost meer
ik vond het niet duur voor wat ik heb mogen zien en horen
maar al die mensen die het te duur vinden zitten de volgend keer op de eerste rij.
gerard
Ik heb echt genoten. Vond wel het geluid nu en dan te hard waardoor er vervorming optrad
ben vrijdag geweest, geweldig concert met uiteraard Joe als absoluut uitblinker, maar moest even slikken zag in een flits de reincarnatie van John Lord,wat een fantastische organist en dan ook nog op een Hammond, kortom voor herhaling vatbaar.Was waanzinnig
Geweldige gitarist, alleen het besef dat een artiest het publiek nodig heeft om
In een bestaansrecht te kunnen voorzien is nog niet tot hem doorgedrongen.
Geen interactie met het publiek die voor veel geld zijn optredens bezoeken
en muziek kopen. Geen mogelijkheid tot een praatje na afloop.
Dat heeft blues/ rockbeest Walter Trout toch beter begrepen.
Voor weinig, geeft ook deze man een geweldig concert, heeft aandacht voor
zijn fans, maakt grapjes tussendoor en zet na afloop ook nog even een
persoonlijke boodschap op je gekochte cd. Eenvoud is een van de basisbegrippen in de blues.
Wij zijn op 14 maart naar Carré geweest. Een fantastische show maar wat belachelijk hard was de muziek. Mijn tas op schoot trilde helemaal. Voor mij had een man zijn handen voor zijn oren. Waar is dit toch voor nodig!
Was later bij het concert van Sting en Paul Simon in Ziggo dome daar heb ik mijn inmiddels aangeschafte oordoppen niet nodig gehad.
Geweldig optreden. Alleen jammer van de hoge entreeprijs. En ik werd vreemd aangekeken toen ik even ging dansen.
Ik ben eens naar een optreden van Joe in Duitsland geweest.
Was veel gemoedelijker en goedkoper.