Kasabian in AFAS Live

De helft van het publiek in AFAS Live zit door de knieën gezakt, dicht op elkaar, met een biertje in de hand te balanceren terwijl de mensen op de balkons met hun armen vooruit gestrekt over de balustrade hangen. Vanaf het podium wordt stilletjes de spanning opgevoerd en dan springt ineens iedereen als één massa omhoog om uit volle borst Fire mee te brullen. Zoals de band het in zijn eigen song al zegt: Kasabian is deze avond ‘on fire’.

Bij een band die bekendstaat als geweldige live-act moet je als voorprogramma stevig in je schoenen staan. En dat doet openingsact Slaves vanavond. Het punkduo uit Engeland weet de al redelijk volle zaal lekker warm te draaien. De halfnaakte drummer en vocalist kan niet stil op zijn stoeltje achter de drums blijven zitten en springt er zelfs een aantal keer vanaf om het enthousiaste publiek nog eens even lekker op te jutten.

Britse Pub
Pas als ik in de pauze de zaal uitloop om wat te drinken te halen, merk ik hoeveel Britten er zijn uitgerukt voor dit concert in Amsterdam. Allemaal het type Wayne Rooney meets Liam Gallagher. Waar de meeste bands één groupie hebben, neemt Kasabian zo’n beetje het hele Engelse legioen mee. Geen probleem, want ze maken het er zeker niet ongezelliger op. Terug in de zaal komt het enthousiasme van deze ‘hooligans’ pas echt goed tot zijn recht als de themesong van Super Mario klinkt. De heren van Kasabian staan nog niet eens op het podium of de vuisten gaan al de lucht in, terwijl het gejuich begint.

Dan komen ze eindelijk op, allemaal in witte pakken, die telkens van kleur veranderen door de lichtshow. Zanger Tom Meighan hobbelt vrolijk heen en weer over het podium, fladderend met zijn armen, terwijl hij III Ray (The King) ten gehore brengt. Vanuit het publiek komt er ineens een halfvolle beker bier tevoorschijn die een aantal ongelukkig toeschouwers van een flinke bierdouche voorziet om daarna weer tussen de mensen te verdwijnen. Een trend die zich de rest van de avond telkens herhaalt en ervoor zorgt dat ik aan het einde van de avond bijna tot mijn enkels in het bier sta. Maar niemand lijkt zich er veel zorgen over te maken, want de concertzaal is vanavond omgetoverd tot een pub en het bier vloeit rijkelijk.

Lads
De band trakteert het publiek deze donderdagavond op een mix van songs van het nieuwste album For Crying Out Loud en de hits van voorgaande platen. “Thank you, Amsterdam. God Bless”, klinkt het veelvuldig uit de monden van Meighan en gitarist Sergio Pizzorno, terwijl er ironisch genoeg een Engelse vlag omhoog wordt gehouden. Ineens vraag ik me af hoe deze zaal eruit had gezien als al die Britten niet mee waren gereisd. Het maakt niet uit, Engels of niet, vanavond zijn we allemaal lads uit Leicester en weet Kasabian iedereen aan het dansen en zingen te krijgen. “Hoeveel pshycho’s zijn er vanavond?”, vraagt de zanger schreeuwend voordat het nummer You’re In Love With A Psycho ingezet wordt. Als reactie komt er instemmend gejuich en worden er om mij heen bekers bier omhoog gehouden als een soort offer aan de band.

De heren houden hun performance simpel: geen uitbundig decor of vuurkanonnen voor Kasabian, het draait allemaal om de mensen zelf. Meighan marcheert in topconditie over het podium. De zanger heeft inmiddels al aardig wat meters afgelegd zonder dat het ook maar een beetje effect heeft op zijn stem, die tot het einde van de avond zuiver blijft klinken. Hier en daar gaat hij wijdbeens staan om de uithalen wat kracht bij te zetten en zet hij met een attitude een hand in zijn zij terwijl hij naar de mensenmassa wijst. Eén gelukkig persoon krijgt een handkus naar zich toe geblazen en als Pizzorno opdraagt dat er gesprongen moet worden, volgt de menigte van harte. Zelfs de trillingen van de bas die bij enkele songs de vloer laat schudden, lijken onderdeel van de performance. Zo houden de mannen het publiek vanaf het eerste moment enthousiast, maar eerlijk is eerlijk: de concertgangers zelf zijn vanavond de echte sfeermakers.

Zelfs als de laatste noot is gespeeld, is het feest voor deze sfeermakers nog niet voorbij. Het voelt alsof ik een voetbalstadion uitloop met supporters in Kasabian-voetbalshirts en sjaals die tot aan de trein ‘la la la lala’ blijven zingen. Kasabian FC heeft vanavond de belangrijkste wedstrijd van het jaar gewonnen en de band mag dan allang van het podium zijn verdwenen, het legioen feest vrolijk door.

Kasabian in AFAS Live, Amsterdam
Gezien op donderdag 9 november 2017
Foto’s: Maaike Ronhaar