Het optreden is net twee nummers oud als zanger en gitarist Paul Stanley een moment van stilte vraagt voor de slachtoffers van de terreuraanslag in Manchester, twee dagen eerder. Tienduizend kelen zwijgen even, iedereen voldoet keurig aan het verzoek. Het is een indrukwekkende ervaring. Het effect van de gruwelijke daad is ook op andere manieren voelbaar. Buiten de zaal is opvallend veel politie aanwezig. Alle bezoekers worden bij de ingang grondig gefouilleerd en bij een tweede ingang gecontroleerd met een draagbare metaaldetector. Alle grote tassen moeten verplicht bij de garderobe achterblijven.
Het is een nieuwe realiteit in een tijd waarin niets meer veilig is. Toch is het bemoedigend om te ervaren dat het optreden van KISS desondanks een feest wordt. In interviews had zanger en bassist Gene Simmons al aangekondigd dat de band zich voor deze nieuwe concertreeks zou steken in de pakken uit het Creatures Of The Night-tijdperk, een album uit 1982. Ook zou de nadruk meer liggen op obscure, zelfs nooit eerder live gespeelde nummers. De outfits zijn er, maar het optreden slingert als vanouds langs bewezen succesnummers als Deuce, Shout It Out Loud, Lick It Up, Crazy Crazy Nights, Rock And Roll All Nite en als toegiften I Was Made For Lovin’ You en Detroit Rock City. KISS is een firma die uiteindelijk nooit te grote risico’s zal nemen.
Zo ontvouwt zich de vertrouwde eredienst vol rituelen die alleen op waarde geschat wordt door leden van de internationale KISS Army, die – zo blijkt na een korte rondgang in een bijna uitverkocht Ahoy – inmiddels uit drie generaties bestaat. De ronkende introductie waarmee al sinds de jaren zeventig afgetrapt wordt (‘You wanted the best, you got the best…’). Gene Simmons die vuur spuwt tijdens Firehouse en diezelfde Gene die bloed uitbraakt ter introductie van God Of Thunder. Paul Stanley die aan het eind van de show laag over het publiek scheert en wat nummers op een klein centraal podium speelt. Halverwege het optreden organiseert de gitarist ook omslachtig een soort wedstrijd: welke helft van de zaal kan het hardst schreeuwen? En dan zijn er natuurlijk nog de traditionele explosies, steekvlammen en confettikanonnen.
De meeste aanwezigen hebben het allemaal al tientallen keren ondergaan. Toch zijn dit precies de ingrediënten waarvoor het leger KISS-fans altijd weer een kaartje koopt. Als er in de vorm van het van Destroyer (1976) afkomstige Flamin’ Youth een song voorbijkomt die niet in de achterliggende decennia volledig uitgewoond is, is dat lekker meegenomen.
Plaatsvervangende pijn
Het optreden in Ahoy maakt ook duidelijk dat de KISS Army vergevingsgezind is. De stem van Paul Stanley vertoont al jaren slijtageplekken. Het doet plaatsvervangend pijn om hem de aankondigingen te horen krijsen, terwijl het hem zichtbaar pijn doet. Stop daarmee, zou ik hem wel toe willen roepen. Zoals ook de worsteling met de zanglijnen in een nummer als Lick It Up een ongemakkelijk gevoel van medelijden opwekt. Het wordt gelukkig vaak overstemd door het publiek, dat de meeste songs woordelijk meezingt en alles op die manier met de mantel der liefde bedekt.
Zo wordt het een hele mooie avond, ook omdat de band met zichtbaar plezier op het podium staat. Echte inspiratie is nu eenmaal onweerstaanbaar. Het is een oude concertregel dat als een band tot voorbij de mengtafel de handen op elkaar krijgt, het optreden als geslaagd beschouwd mag worden. De songs van KISS worden nog in de toiletten meegezongen- en geklapt, leverde een snelle, maar representatieve steekproef op. De tand des tijds mag knagen wat het wil, de magie is er nog steeds.
KISS in Ahoy, Rotterdam
Gezien op woensdag 24 mei 2017
Foto’s: Robin Looy
27 Reacties
Ik ben het er helemaal mee eens. Al sinds 1979 volg ik KISS. Ik ben ook 38 jaar ouder geworden en onder mijn grijze haren zit jaren van rock and roll genieten verborgen. Onze generatie kan nog sporadisch genieten van al het goeds uit de seventies en eighties. Nog even en het is afgelopen met concertbezoeken als deze. Ik accepteer de oude mannenkwaaltjes met lede ogen en geniet nog even van hun oude rockdagen.
Ik sluit me helemaal aan met de reactie lekker genieten. Ik was er ook gisteren. Gewoon geweldig en gezellig. Ik had zelfs Meet and Greet. Ik hoorde zelfs Gene wat Nederlands praten. Tommy en Eric mogen er zeker ook zijn. Ik zie en hoor Ace en Peter ook graag maar er zijn nu eenmaal zaken waar wij als fan niks van weten waarom hun uit de band moesten. Ik heb de laatste cd van Ace gekocht, awesome gewoon dat duet met Paul. Zo krijgt Ace toch zijn plaats terug en zijn gitaarspel verdient gewoon de aandacht zonder Kiss. Kortom het was een geweldige show met prachtige effecten en een zeer gemoedelijke sfeer.
Als Ace Frehley en evt Peter Criss hadden meegespeeld dan hadden ze twee keer de Ziggodome uitverkocht In plaats daar van gingen nu de laatste kaartjes voor de helft van de prijs over de toonbank om toch maar de zaal vol te krijgen. De heren Simmons en Stanley zeggen dat ze alles doen voor de fans Doe dat dan ook !!! Frehley en Criss terug in de band en wegwezen met dat surrogaat.
Fred
Onzin!
Ja idd,niet zo zeuren maar lekker genieten
Huilebalk… Geniet gewoon ervan. Ze waren en zijn gewoon nog steengoed!
Je hebt helemaal gelijk Fred!
Daarom ben ik ook niet geweest want uiteraard is Vinnie Vincent het meest verachtelijke lid dat Kiss ooit gehad heeft, maar deze 2 (Thayer en Singer) slaan echt alles en dan ook nog met de make-up van Frehley en Criss… bah bah…..
Ace komt gelukkig nog een laatste keer terug, maar Criss kan het helaas niet meer (71 jaar) ook al zal hij hoogstwaarschijnlijk een paar nummers mee drummen wanneer Frehley het podium wederom zal betreden.
Uiteraard zullen we er dan wél bij zijn Fred! ;)
Reken daar maar op Patrick !
10 dec 1996 was een van de beste concerten die ik ooit heb bijgewoond.
The original four is gewoon nostalgie. Mag hopen dat hun schamele optreden bij the induction in the rock n roll hall of fame niet de laatste keer was dat zij met zn vieren samen op het podium stonden.
Frehley stal daar overigens de show.
Zijn optreden twee jaar geleden in de Melkweg was ook grandioos !
Peter is 71 en heeft totaal geen drumpower meer. 20 jaar geleden was zijn drumwerk al extreem basic en mager. Met Eric Singer heeft de band weer tempo. Ook Tommy is bovenal een betrouwbaar bandlid die de rol van “Spaceman” perfect vervult.
Gezeik over het missen van Peter en Ace komt van mensen die er woensdag zeer waarschijnlijk zelf niet bij waren maar graag zeiken vanaf de zijlijn.
helemaal mis jongen ik heb ze vele malen gezien het draait gewoon om nostalgie
een eerlijke recensie , door een gewaardeerd journalist , zelf ben ik nog altijd zo blij als een kind als kiss weer in onze regionen (ned , belgie)passeert , vooral om de grote bezielers van kiss , paul en gene aan het werk te zien , en nee , ik mis peter en ace niet , vooral omdat de sound stukken beter is nu , beiden hebben ze hun kansen gehad en meermaals verbrod , op een paar uitzonderingen na hebben de meeste groepen al een aantal personeelswissels ondergaan , maar altijd blamen ze kiss voor dit feit , eric en tommy aanzie ik als volwaardige leden , het is ook dankzij deze heren dat paul en gene er ook nog volop zin in hebben , laten we dat niet vergeten en geniet van deze nog actieve rockband , er zijn ons al genoeg rocksterren vroegtijdig ontvallen !
Gisteren wederom genoten van een wervelend concert.
Al bij ruim 40 concerten van kiss geweest in alle bezettingen.
Ze worden idd ouder en dat merk je, maar wij zelf ook.
En dat gezeur om ace en peter moet over zijn.
Kiss is kiss.
Hoop op nog zeker 1 keer deze mannen te kunnen bewonderen. …
Inderdaad dat gezeur over Ace and Peter moet maar eens over zijn want deze 2 zijn niet voor niks 2x door Gene and Paul uit de zgn nostalgische bezetting gezet you all know what I mean en weet je wat Eric and Tommy zijn teminste clean en echte profs Kiss is Kiss en daarmee uit goh wist niet eens dat Psychocircus the album in was gespeeld door Tommy Thayer omdat die alcoholist het weer eens af liet weten
Voortreffelijke, objectieve en rake recensie. Ieder woord klopt. Het mooie van Kiss is dat je iedere keer weer waar voor je geld krijgt. Het mag dan muzikaal wat sleets zijn geworden en natuurlijk zijn de show ietwat voorspelbaar, maar de mannen nemen hun werk nog altijd serieus, weten wat de fans willen, weten wat hun komst voor de fans betekent en leveren iedere keer weer een geweldige show af. En dat valt te prijzen. Het blijft top-entertainment. Uitstekend stukje.
Chapeau Robert.
Ben samen met mijn dochter van 22 geweest (die ook veel concerten bezoek!)
Vond het zeer indrukwekkend en vooral het feit dat er idd 3 generaties op de been waren voor een paar oude rockers.
Is toch mooi, hoop ook op deze manier oud te worden!!
Inderdaad: deze recensie is spot on!
Ik ben samen met me kameraad er geweest wij vonden het steen goed mijn kameraad zag Kiss voor het eerst live als Kiss de volgende keer weer naar Nederland komt dan gaan we waarschijnlijk weer naar toe en zeer mooie show twan
Voor mij de eerste keer dat ik de kans kreeg om mijn jeugdidolen live te zien,en wat heb ik(en mijn man)genoten.
Super!!!!
Ze waren gewoon Super Vet.KISS Let.s Go .Groetjes uit Landgraaf. R’Dam Ahoy. 2017.
Helemaal met dit commentaar eens. En: vroeger gingen mensen met deze leeftijd dood. Deze heren geven op deze leeftijd nog steeds een rock show dat staat als een huis. Heb je die jonge gastjes van net 10 jaar gezien? Geschminkt en al? Kiss is nog lang niet dood. Ik hoop ze gauw nog eens te zien, te horen en te beleven!
Ben al 40 jaar fan, gister een meet and Greet met de band gehad, wat was dat super gaaf, de mannen zijn geweldig en het concert een toppertje, de stilte voor manchester kippenvel, hoop dat ze nog een paar jaar door gaan ik ben er op zeker bij
Top recensie!
Ik ben ook geweest en heb onwijs veel plezier gehad en daar gaat het toch uiteindelijk om
na 85+ kiss concerten die ik vanaf 1980 heb mogen bezoeken kan ik alleen maar zeggen ‘Kiss nooit genoeg’ als ze ooit nog een keer mogen komen dan ZAL ik er op zekers ZIJN samen met mijn familie ‘The Dutch FB Army’
Geweldig was het
Ik ben voor het eerst in mijn leven naar kiss geweest, alhoewel ik de band al circa 35 jaar volg. ik heb zeer genoten. Nostalgie, show, etc. het viel me op dat de sound erg goed was. Strak gitaargeluid, strakke gitraarsolo’s (geen noot teveel) en veel spelplezier en fitheid. Ik vrees dat dit met Ace maar vooral Peter niet meer mogelijk is. en alles 100% live. Bij een coldplay concert bijvoorbeeld is zeker de helft van het geluid uit de computer afkomstig. De stem van Paul is niet mee om aan te horen, maar dat moeten we hem maar vergeven op zijn leeftijd. Ik was met mijn vrouw die slechts 1 nummer kent (uitaard I was made…. )Zij vond het ook Topentertainment.
Was een mooie show. En Eric Singer kan flink meppen en goed zingen.Tommy levert ook vakwerk af. Kiss vertoont wat roestplekjes maar kan deze twee heren nog wel verder rocken !
Inderdaad Eric mept er goed op los al vinden velen hem een imposter van Peter Criss hebben beiden hun eigen kwaliteiten dus Catman 1&2 jullie zijn beiden mijn idolen van Kiss
ja net zoals alle mensen geniet ik er van om kiss te hooren
spelen ze mogen van mij altijd zo doorgaan ik was er zelf niet bij maar ik ben een enorme fan van de band