Marillion in Philharmonie

Marillion is bezig aan zijn tweede ronde van de F.E.A.R.-tournee en natuurlijk wordt de trouwe Nederlandse achterban weer goed verwend. Deze keer met maar liefst vijf uitverkochte shows, verspreid door het land. Lust For Life was er op 27 juni 2018 bij in de Philharmonie in Haarlem en zag dat het nog steeds goed was.

Als alle apparatuur werkt en de bandleden hebben er zin in, dan kan er tijdens de Nederlandse concerten van Marillion nog maar weinig misgaan. Want ook al speelt de Britse rockgroep bij ons overzees; het is stiekem toch altijd een thuiswedstrijd. Dat komt door de uitstekende connectie tussen de band en de Nederlandse fans. De sterke relatie met Nederland wordt voor aanvang van het optreden al onderstreept: er is namelijk een speciaal tour-T-shirt verkrijgbaar met daarop enkel de Nederlandse data en de Nederlandse tekst ‘Allemaal één in Nederland 2018’, dat refereert aan de (Engelse) songtekst van One Tonight, de slotpassage van The Leavers, afkomstig van het bejubelde album F.E.A.R. (Fuck Everyone And Run, 2016).

Bezieling en beroering
Wie Marillion een beetje volgt, weet dat de band vrijwel continu kwaliteit levert. En dus zitten de verrassingselementen tijdens de show vooral in de setlist. Gelukkig rouleren de heren hun afspeellijst voor vrijwel elke gelegenheid en vallen ze tijdens een tour terug op slechts enkele vaste keuzes. Dat het concert in Haarlem met El Dorado van F.E.A.R. begint, is bijvoorbeeld nog voorspelbaar. Maar wat is dat toch een prachtige, meeslepende compositie. Zeker de passage The Gold, met dat huilende gitaarwerk van Steve Rothery, zorgt bij aanvang al voor bezieling en beroering. Vanaf de aftrap zit de sfeer er dan ook meteen goed in. Omdat het een zitconcert betreft, wordt er in eerste instantie nauwelijks gedanst (op enkele mensen op de tribune na); de meedeinende hoofden die boven de stoelleuningen uitkomen zijn echter al direct niet meer te tellen.

Cricketknuppel
Opmerkelijk is dat zanger Steve Hogarth al bij het tweede nummer de mist in gaat: hij kijkt over Quartz van het album Anoraknophobia heen en slaat het nummer bijna over. Het is dat de podiumhulp hem voor die song zijn cricketknuppel aanreikt, wat in werkelijkheid een draadloos MIDI-instrument is dat als een soort synthesizer/keytar functioneert. Zo is Hogarth weer even bij de les (later op de avond moet hij wel weer even vragen welke dag het ook maar weer is). Hogarth, die ook wel ‘H’ wordt genoemd, kan na de uitvoering van Quartz zelf nog wel een grapje over zijn vergissing maken, want voordat hij The Party inzet, improviseert hij al zingend: “This is the song I almost played by mistake for the last one.”

Op het randje
Verderop in de set komen we wat liedjes tegen die live minder gebruikelijk zijn, zoals Beyond You van het album Afraid Of Sunlight (waarvan het fraaie titelnummer ook nog sterk wordt vertolkt). Hier lijkt Hogarth iets meer moeite te hebben met zijn zanglijnen. Maar hoewel hij soms op het randje balanceert, kukelt hij nooit helemaal in de valse noten. Ook de korte, energieke rocksong The Release, een B-kantje dat vanavond als eerste toegift voorbij komt, is een minder voor de hand liggende, maar aangename verrassing.

Saamhorigheid
Fanfavorieten als The Great Escape en Easter weten als altijd een gevoelige snaar te raken, onder meer dankzij de fraaie (samen)zang, maar zeker ook dankzij Rothery’s zalvende gitaarsolo’s. The Leavers en concertafsluiter This Strange Engine, twee van de langste composities van vanavond, krijgen misschien wel de hartelijkste ontvangst. Vooral het eerder aangekaarte One Tonight als onderdeel van The Leavers is een ode aan de saamhorigheid die fans en band met elkaar kunnen hebben. En die saamhorigheid tussen Marillion en de Nederlandse fans die voelt ook vanavond – hoewel er verder weinig bijzonders op het spel stond – weer heel erg sterk.

Marillion in Philharmonie, Haarlem
Gezien op woensdag 27 juni 2018
Foto’s: Anieck van Maaren