De Ziggo Dome draait deze maanden overuren als het aankomt op grote rockacts die al decennia meegaan. Fleetwood Mac opende die periode afgelopen week en spoedig volgen Paul McCartney, Kiss, Neil Diamond, Santana en The Who. Voormalig Dire Straits-frontman Mark Knopfler bewees zaterdagavond dat hij prima in dat rijtje van grote namen past.
Alsof het een grote darter of snookeraar betreft, wordt Knopfler aangekondigd. In geheel Britse stijl vraagt de mastercaller ons om de Schot weer welkom te heten. De sfeer zit er daardoor gelijk goed in en er wordt enthousiast meegeklapt met Broken Bones. Hoewel hij sinds het opheffen van Dire Straits als solo-act te boek staat, wordt hij door een zevenkoppige band ondersteund. De zanger prijst al snel de werklust van zijn entourage: “Ze zijn zo fanatiek: niet te stoppen. Geven jullie ze een staande ovatie, dan komen ze terug voor één encore. Doen jullie dat niet, dan geven ze er waarschijnlijk twee!”
Ook al prijst hij zijn band, tijdens Privateering zijn de ingetogen stukken waarmee hij de uitverkochte Ziggo Dome nagenoeg stil krijgt het meest imponerend. Toch zou het nummer nog beter tot zijn recht komen in een kleiner zaaltje, dan in de gigantische muziekhal in Amsterdam-Zuidoost. Dat geldt voor zijn meest recente album – Tracker – nog meer en dat komt ook naar voren in de setlist. Want ook al is het officieel de Tracker-tour en is de albumhoes groot afgebeeld op het drumstel, er worden in de grote zalen vaak maar een paar nummers van de plaat gespeeld.
De Ziggo Dome wordt nog rijkelijk bedeeld met vier tracks, waarvan de volgende Skydiver is. Zangeres Ruth Moody heeft dan het podium al betreden. De Australische zangeres werkte mee aan de twee meest recente platen van Knopfler. Nu reist ze een paar weken mee met zijn gezelschap. “Dit is voorlopig de laatste keer dat ze bij ons op het podium zal staan”, vertelt de Schot. Hoewel de samenwerking feilloos is, heeft het duo iets komisch. Moody is gekleed in een kort zwart jurkje, dat haar benen eindeloos lang doet lijken. Daarnaast staat de kalende zanger met zijn iets te lange spijkerbroek, die over zijn stoffige schoenen valt, een donkergrijs T-shirt met daarover een flets uitvallend openhangend blauw overhemd. Wel draagt hij nog altijd zweetbandjes, al gebruikt hij ze nu een stuk minder dan in zijn periode als Dire Straits-frontman.
Het kan niet uitblijven tijdens een van zijn concerten: uiteindelijk komt de Dire Straits-periode aan bod. Moody verlaat het podium en saxofonist Nigel Hitchcock leidt een prachtige en lange versie Romeo & Juliet in. Daarna volgt met Sultans Of Swing de volgende klassieker. Hier wordt toch wel duidelijk waarom Knopfler een paar tandjes terug heeft geschakeld, want zijn stem hobbelt soms een beetje achter het hoge tempo van het nummer aan. Qua gitaarspel is hij gelukkig nog helemaal bij de les en laat hij horen dat zijn vingers nog over de snaren kunnen wervelen als vanouds.
Daarna volgt met Mighty Man een lied dat veel meer bij zijn stem van nu past, gevolgd door Postcards From Paraguay. De geel, groen, blauw en roze lichtpatronen passen bij het weer van de laatste dagen en geven het gevoel dat de zomer echt gaat beginnen. Met Marbletown brengen Knopfler en zijn band het hoogtepunt van de avond, dat vooral komt door een geweldig minutenlang durend outro, waarin piano, fluit en gitaar om beurten de hoofdrol krijgen.
Uiteindelijk klinkt het meest befaamde outro dat Knopfler gemaakt heeft: de zeven minuten gitaargepingel van Telegraph Road. De zaal heeft maling aan de boodschap van twee uur terug en geeft de muzikanten een staande ovatie. Dat betekent dat er slechts één encore volgt. Na So Far Away komt Moody weer het podium op voor haar definitieve afscheid van de Tracker-tour. Niet geheel ontoepasselijk zingen ze Wherever I Go. Na een instrumentale afsluiter met Hitchcock erbij, verlaat het muziekgezelschap het podium. Het publiek blijft nog een paar minuten door applaudisseren, in de hoop dat ze nog terugkomen. Als uiteindelijk de lichten aanspringen, klinkt er een langgerekte ‘Aaaaawh’ uit duizenden kelen. Een gespeelde kreet, want na deze bijna tweeënhalf uur durende show gaat er niemand met een ontevreden gevoel naar huis.
Mark Knopfler in Ziggo Dome
Gezien op zaterdag 6 juni 2015
Foto: Luuk Denekamp (Ziggo Dome, 13 mei 2013)
21 Reacties
Geweldig concert! Meerdere malen kippenvel gehad.
Helaas, ik ging wel ontevreden naar huis, want het geluid was vele malen slechter dan het optreden vorig jaar! Het geluid was te hard en te schel. Vorig jaar was ik diep onder de indruk, nu zwaar teleurgesteld, terwijl een aantal van mijn favoriete Dire Straits nummers op het repertoire stonden. Snif
Had gehoopt dat Mark Knopfler de Dire Straits-nummers met wat meer passie zou spelen…
Voor de rest: het podium in Ziggodome staat veel te laag. Op de vloer zie je geen ene flikker van het concert.
Het was werkelijk weergaloos goed deze keer. Het geluid was zelfs vele malen beter dan in 2013! Inzake het podium versus het veld begrijp ik dat niet helemaal. Heb je wellicht achter een lang persoon gezeten en ben je zelf 1.23 meter?? Enige minpuntje vond ik dat er te weinig nummers van Tracker werden gespeeld. De tracking was ook nagenoeg gelijk aan 2013 en dat vond ik merkwaardig .
Niet echt Peter. Waarschijnlijk zat je óf vooraan in de rolstoelrij, óf achter een rij dwergen. Ik ben 1.90 en kan bij de meeste concerten over de mensen heen kijken. Bij het Ziggodome lukt dat nooit.
‘Instrumentale afsluiter’, ook wel bekend als Going Home.
Ken je klassiekers…..
Het was een goed concert, enige minpunt vond ik dat Ziggo te groot is voor het materiaal dat hij bracht, daar moet je met je neus bovenop zitten. Verder alles top uitgevoerd!
Geweldig concert. Meerdere malen kippenvel. Ik zat op de 1e balustrade recht tegenover het podium. Het vorige concert 1 verdieping hoger. Je hebt een perfect zicht op het podium (niemand ontneemt het zicht) en het geluid is daar perfect. De afstand tot het podium is echter veel te groot om het goed te kunnen zien. Daarom had ik dit keer een verrekijker meegenomen. Uit de kunst en een aanrader voor iedereen.
Wederom erg genoten van Knopfler (en band)! Maar, ‘muzikale afsluiter’? Kom op, een op en top einde van het concert met Going Home! Zwaar kippenvel.
Heerlijk en inderdaad jammer dat met name in het begin van het concert de boel veel te hard stond, bij de rustigere nummers ging het beter en later bij de andere ook. Kreeg de indruk dat het nummer “brothers in arms” wel heel erg werd gemist, zelf vond ik het er wel bij passen en uit het publiek hoorde ik het ook terug.
Het was mijn eerste live-optreden van Mark Knopfler en de eerste keer in de Ziggo-dome. Was onder de indruk van zowel de zaal als van het concert, maar ben het eens met vorige reacties dat de muziek beter tot zijn recht komt in een kleinere accommodatie. Ik zat op de vloer bijna achterin. Geluid op zich wel goed, maar weinig beleving. Pas toen we aan het eind helemaal naar voren schurkten heb ik de laatste 3 nummers echt goed ‘gevolgd’. Maar eh,… die ouwe ken het nog best!!
Over het concert kan ik niet anders dan ongelofelijk enthousiast zijn, het zingt nu, na 3 dagen nog na. Het personeel in de Ziggo is hartstikke vriendelijk en behulpzaam. Minpuntje is de rare brede plastic glazen waar het water overheen gulpt. En dat er toch geen schermen zijn daar, dat snap ik ook niet. Een Mark Knopflertje van 3 centimeter is wel erg triest klein als je wat verder weg zit. Het geluid was wel subliem trouwens.
Een echte muziek show was het , daar draait het ook om bij knopfler, andere zaken spelen geen rol. Het publiek komt niet voor pretty looks en fancy moves.
Ik krijg altijd tranen in de ogen bij zijn concerten. De
band produceert geluid op erg hoog niveau. Zij maken heel goed gebruik van dynamiek.
Ik ben een echte fan vanaf het eerste begin, maar het concert viel mij toch wat tegen, ten eerste werden er heel veel arrangementen gebruikt van de Privateering tour, de opbouw van de set paste precies hier in. Gitaar spel blijft voortreffelijk maar qua zang was het niet allemaal even zuiver. Miste de singel cd van Tracker “Beryl”.
Ik zat in de zaal maar kon het niet goed zien, wat mij erg opviel dat het erg onrustig in de zaal was met lopende mensen.
Geweldig concert maar jammer de zijn stem niet goed doorkwam in het begin.
Maar muzikaal geweldig.
Het was Genieten met een grote G. Bij 1 nummer vond ik dat het geluid wat vervormde in mijn hoofd. Verder ben ik razend enthousiast. Met name het plezier in het spelen, dat de muzikanten uitstraalden vond ik geweldig. Een geweldige pianist en de tweeling op de fluit vond ik meesterlijk. Thank you Mark and your collegues. You did a great job !!
het was een geweldig concert, helaas was mark in het begin slecht te verstaan. mis in zo’n grote zaal wel de videoschermen en waarom zit iedereen met z’n telefoon te kloten? je komt toch voor de muziek?
zwaar teleurgesteld; ben het met veel voorgangers eens, het geluid was slecht; voor een setting als de Ziggo Dome verwacht je dat niet; na bellen en mailen toch een klacht ingediend; blijkt achteraf aan de geluidstechnicus te liggen. Heb een aantal maanden geleden Kensington in de HMH gezien; de geluidstechnicus daar dacht dat het concert speciaal voor doven en slechthorenden was; de zanger was amper te verstaan en de decibelmeter(ik zat achter de technicus) stond continu in het rood(boven de 105dB!!). Jammer en doodzonde; knopfer was in het begin inderdaad niet te verstaan; Ruth Moody, prachtige stem, ook zonde; het podium is inderdaad te laag; ik zat beneden in vak F en als er iemand voor je zit met een groot hoofd ben je de klos. Dus iedereen ging staan, en door dat gekloot met die filmende smartphone’s zie je ook geen bal.
Ziggo Dome, misschien nog een paar keer proberen en dan Ring 1(beste zicht); geen verbetering dan maar thuis genieten van een goeie plaat.
Muziek was prima. We zaten echter schuin achter in de hoek En keken tegen een rooster van de trappen aan. Geen direct zicht op het podium. Voelde me wat plek betreft bekocht. Dat verwacht je toch niet in een speciaal ontworpen poptempel
Beter laat dan nooit.
Knopfler 2x gezien dit jaar. 1x in de Royal Albert Hall eind mei. Was fantastisch. Komt wel door de ambiance en het typische Engelse publiek. geen telefoons, geen geloop enz. Op 6 juni naar de Ziggodome. Goede plaatsen en opnieuw genoten Mark en zijn Band. kan niet wachten op het volgende concert.
Ik was bij dit concert. Het klopt dat het geluid erg luid/schel klonk, maar mijn (peperdure) speciale oordoppen kwamen erg goed uit. Deze maakten het tot een heel verteerbare avond. Grote klassiekers afgewisseld met nieuw werk. Een onvergetelijke avond!