Het optreden van Santana in de Ziggo Dome was vooral een ode aan de jaren zestig. Dit bleek al meteen bij aanvang uit de foto’s die getoond werden op het scherm boven het toneel. Concertposters van Janis Joplin, Grateful Dead en vele andere grootheden uit de jaren zestig gaan over in foto’s uit dezelfde periode. Jonge mensen die concerten bezoeken. Flowerpower, peace, love and happiness. Dan zien we filmbeelden van Woodstock met een jonge Carlos Santana die de show steelt. Ondertussen betreedt Santana, nu 49 jaar later en zelf 71 jaar oud, het podium. De toon is gezet, het feest kan beginnen.
Voordat we hierop doorgaan nog even een opmerking over de jaren zestig. Je zou denken dat er vooral veel leeftijdgenoten van Santana in de zaal zitten, maar niets is minder waar. Het publiek bestaat grotendeels uit de post-hippiegeneratie. Weer eens een bewijs dat goede muziek tijdloos is.
Geoliede machine
Natuurlijk is Carlos Santana een legende. Hij is niet alleen een van de weinigen die op Woodstock heeft opgetreden en nog steeds leeft, maar boven alles een magistrale gitarist. Dit blijkt in vrijwel ieder nummer van de set die ruim twee uur duurt.
De band achter Santana is een geoliede machine, maar deze machine bestaat uit twee delen: de bandleden zelf en de zaal waarvoor ze spelen. En het duurt even voordat de zaal op stoom is. Pas als de voeten van de vloer gaan zie je de band ontspannen, want nu kan het echte werk beginnen. En dan verandert er iets: de band en de zaal hebben er lol in en er ontstaat een stampend, kolkend geheel.
Zoals gezegd werkt de band zich eerst uit de naad om de zaal op te warmen. Het eerste uur lijkt het er niet van te komen. Ja, er wordt driftig meegeknikt en na ieder nummer wordt hard geapplaudisseerd, maar daar blijft het dan ook bij. Iedereen blijft in z’n stoeltje zitten. Dit zal ook wel een beetje aan ons eigen Noord-Europees temperament liggen, want aan de latinrock-ritmes ligt het absoluut niet.
Dansen
Santana is nog steeds een oude hippie, dat blijkt uit hoe hij zich kleedt (wijde, witte kleren, opvallend motief) en hoe hij praat. Het gaat over liefde, de ‘vibraties in de zaal’, dat soort dingen. Hij vertelt: “Soms zit er iets in je, dan moet dat eruit.” Ik moet even denken aan de hamburger die ik vlak voor het optreden heb gegeten en inderdaad prominent aanwezig is, maar dat bedoelt Santana niet. Nee, we moeten gaan dansen.
En dit helpt, de zaal komt los. De band ontspant, het vuurwerk begint. Onder leiding van drie percussionisten, onder we Cindy Blackman (de vrouw van Carlos Santana) op drums wordt de ene hit na de andere eruit gestampt. De zaal ontploft bij Maria Maria, smelt weg bij Mona Lisa en swingt mee met alle andere bekende en minder bekende hits.
Cindy Blackman
Ieder bandlid krijgt z’n eigen momentje in het voetlicht en speelt een solo. De van oorsprong Utrechtenaar Benny Rietveld op bas, de percussionisten Karl Perazzo en Paoli Meijías, David Mathews op keyboards en Tommy Anthony op gitaar komen allemaal aan de beurt. Maar dan is Cindy Blackman nog niet geweest. Haar minutenlange solo mag gerust het hoogtepunt van de avond genoemd worden.
Ray Greene (trombone) en Andy Vargas verzorgen het vocale gedeelte. Goede stemmen, dat wel, maar eerlijk gezegd ook niet meer dan dat. Ze zingen zuiver en goed, weten de boel op te zwepen, maar daar houdt het dan ook mee op.
Maar dit zijn bijzaken. Het gaat om Carlos Santana, de levende legende die zijn rol meer dan waarmaakt, en om het latinrock-feestje dat veel te kort duurt. Want de zaal is los, iedereen swingt en danst en dan is het plotsklaps voorbij. De volgende keer toch maar iets eerder de heupen losgooien…
Santana in de Ziggo Dome, Amsterdam
Gezien op dinsdag 26 juni 2018
Foto’s: Don Crusio
16 Reacties
Over smaak valt niet te twisten en natuurlijk is de beleving van zo’n avond heel persoonlijk. Toch heb ik wel wat kanttekeningen bij het concert van gisteravond. Wat mij inderdaad opviel was dat het optreden laat op gang kwam. Het geluid viel mij bar tegen. Twee weken geleden zat ik in dezelfde Ziggo nog te kijken en te luisteren naar een legendarisch optreden van Peal Jam, waarbij het geluid subliem was. Gisteravond stond het geluid met name van de bassist en de zangers veel te hard, hetgeen de zuiverheid van het gitaarspel van Carlos niet ten goede kwam. Ook vond ik dat de band niet echt “uitpakte” en als dan een drumsolo als hoogtepunt wordt genoemd zegt dat ook wat over de gehele band Santana. Gelukkig hoorde ik even een covernummer van The Police waarbij bij mij het enige kippenvelmomentje ontstond…..
ik kan hier volmondig mee instemmen. inclusief covernummer van The Police het enige kippevelmomentje.
Helemaal mee eens!
Het geluid was werkelijk bedroevend…. het kwam als één bak herrie over je heen. Niet om aan te horen.. We zijn dan ook eerder weggegaan.
Zijn we niet gewend in de Ziggo, daar is het geluid juist altijd goed in orde…. Ben benieuwd waar dit nu aan ligt.. aan de zaal of aan de geluidsapparatuur van de band??
Heb ik wat gemist? Ik vond het een geweldig optreden en (maar misschien ligt dat aan de plek waar ik zat) er was niets loos met het geluid. De band was, met name in het tweede gedeelte, ontzettend goed op dreef. Ik herken me helemaal in de recensie!
Geweldig optreden alleen de bas was te veel van het goede
Was een prima optreden. Echter door de harde percussie werd het gitaarspel zeker te vaak overstemt. Geen probleem verder, want de band was erg goed. Zangers waren inderdaad “gewoon” goed, maar vooral bij de echte top40 hits waren hun stemmen niet warm genoeg. Ook erg jammer dat She’s Not There en Samba Pa Ti ontbraken op de setlist.
Ja en dat het publiek langzaam op gang kwam viel mij ook erg op. Zeker bij dit soort muziek waar alleen het ritme je al moet doen bewegen. Maar al met al heb ik prima genoten.
Super avond gehad, vooral in het tweede deel met veel salsa ging ik uit mijn dak. Ook mijn kinderen (16, 20 en 22) hebben genoten. Met het gitaarspel van de oude meester was nog niets mis. Ongelooflijk dat Carlos met zijn 71 jaar bijna 2,5 uur nog zo’n prestatie levert!
In 1 woord top.wel vindt ik dat mensen elk optreden op zichzelf moeten zien, dus ook de sound. Dit was voor mij zijn 6e x geziende optredens.. Tot de volgende x maar weer..blijf genieten zolang hij nog optreed met zijn perfecte gitaar sound/ spel. my guitar hero.
De reden waarom men in eerste instantie bleef zitten, kwam door de beveiliging. Zodra je je buiten je zitplaats begaf om aan de zijkant mee te swingen, werd je gesommeerd om weer te gaan zitten !! Werkelijk re belachelijk voor woorden. Moeten blijven zitten bij een concert van Santana. Pas toen Carlos Santana zelf zei dat iedereen mocht gaan staan (omdat dit de muziek alleen maar ten goede komt) werden de bezoekers aan de zijkant met rust gelaten. Het concert zelf vond ik oké. Maar ik stoorde me wel aan de religieuze lading van de avond. Bovendien miste ik de nummers van het album van twee jaar geleden, ‘4’. Ook jammer dat diverse gitaarsolo’s werden gespeeld op de trombone. Tja, daar kom je niet voor. Ziggo Dome zelf? Echt geen super zaal, zoals velen mij dat van te voren hadden voorspeld / gezegd. Met oordoppen in was de “bak herrie” goed te beheersen. Gitaar geluid was niet goed op de voorgrond gemixt. Cijfer? Voor mij niet meer dan een 6,5.
Het was mijn zevende keer. Zat op de eerste ring Noord. Wat mij opviel, was dat daar de meesten daar niet bewogen. Twee jaar geleden heb ik van de 7x het meest genoten. Ik miste de blazers. Maar vanaf 1978 blijf ik carlos prachtig vinden
Inderdaad zoals eerder geschreven was het geluid te hard maar verder een prima optreden
Ik ben een week daarvoor bij Roger Waters in de Ziggo Dome geweest en die had het geluid vele malen beter voor elkaar. Bij Santana was het algehele geluidsniveau te hard (oordoppen waren nodig), de drums overstemde het gitaarspel behoorlijk en er was af en toe een nare galm aanwezig. Evengoed genoten, maar tov Waters viel het geluid tegen.
Ik keek er erg naar uit om lekker te genieten naar het
gitaar werk en de rest,maar wat een blamage wat betreft
het geluid pfff ronduit schandalig slecht!!!
Overall cijfer een mager zesje
Eerste 5 kwartier ok, daarna inderdaad een bak/brij herrie, ook eerder weg gegaan. Black magic woman, helaas aan de korte kant, en ook hier en daar vals. Ben enorm blij te zijn geweest, maar niet nog een keer.
Enne…geen Neil Schon..?
Ben geweest en vond t eerlijk gezegd een kutconcert. Baggergeluid, te weinig solo’s en veel te weinig klassiekers. Wat muziek betreft voelde het aan als een grote Antilliaanse bruiloft. Waar niks mis mee is maar daar ga ik niet voor naar Santana. En die beveiliging………te triest voor woorden……blijven zitten en vooral niet bewegen was hun opdracht…..heel raar.