Sixto Rodriguez in Koninklijk Theater Carré

De Oscarwinnende documentaire Searching For Sugar Man heeft van Sixto Rodriguez onbedoeld een levende legende gemaakt. De Mexicaanse Amerikaan nam in de jaren zeventig twee albums op die amper werden verkocht in zijn thuisland, maar hem op de een of andere manier wel wereldberoemd maakten in Zuid-Afrika, waar zijn muziek – naar verluidt – werd gebruikt in de strijd tegen de Apartheid. Alleen had de muzikant daar zelf geen weet van. Hij werd uit zijn arme, hardwerkende ‘blue collar’-bestaan geplukt om op zijn oude dag nog de wereld rond te toeren. Inmiddels is hij 73 en heeft hij Carré twee dagen op rij uitverkocht.

Waar hij in Searching For Sugar Man nog vrij energieke optredens gaf, moet hij in Carré al schuifelend naar het midden van het podium gebracht worden. Hij krijgt meteen een staande ovatie en een enorm applaus van de zaal. En als hij even zijn hoed afneemt, volgt er gejuich. Rodriguez en zijn driekoppige band beginnen met Climb Up On My Music en zetten daarna de bijna iconische baslijntjes van I Wonder in. De gitaar van de zanger werkt echter niet mee en hij prevelt excuses na excuses. Waarop het uit de zaal klinkt: “We still love you!”. Hij reageert grinnikend: “Thanks for your patience. I know it’s the drinks, but I love you back.” Na een hoop gerotzooi met technici begint het nummer dan echt. Zijn rauwe stem heeft hij nog steeds, maar soms blijken de teksten er niet helemaal in te zitten. Het publiek boeit het niet. Applaus na applaus, en tijdens de iets te lange pauzes tussen de nummers is het muisstil in de zaal.

Covers
Naast zijn eigen werk speelt Rodriguez ook een aantal covers van de groten der aarde. Onder anderen Rod Stewart, Elton John, Elvis Presley, Frank Sinatra, Ella Fitzgerald, Bob Dylan, Jefferson Airplane en Lou Rawls komen aan bod. Sommigen zijn meer geslaagd dan anderen. Het aloude Love Me Or Leave Me (o.a. opgenomen door Rod Stewart) en Your Song (Elton John) horen duidelijk bij de laatste categorie. Daarnaast steken nummers als Blue Suede Shoes scherp (en vooral hard) af tegen zijn eigen werk. Het past er gewoonweg niet bij. En uiteindelijk speelt hij zijn eigen nummers toch met veel meer overtuiging. Ondanks noten en teksten die net gemist worden her en der, klinken Inner City Blues, Sugarman (met bijpassend anti-drugs praatje), Only Good For Conversation, I Think Of You en This Is Not A Song, It’s An Outburst: Or, The Establishment Blues allemaal authentiek.

Magie
Na Forget It verlaat hij toepasselijk het podium, om er even later weer op geholpen te worden. Inmiddels is er een staande ovatie gaande die eigenlijk niet meer ophoudt tot het einde van het optreden. Het publiek verwachtte de magie van Searching For Sugar Man en blijft daar het hele optreden aan vasthouden, ook al kan de muzikant die magie zelf niet helemaal meer brengen. Te oud misschien, te versleten. Maar de gunfactor zal hij altijd houden, en dat is misschien wel het belangrijkste.

Na een cover van Somebody To Love van Jefferson Airplane vraagt iemand uit het publiek – terecht – om meer eigen nummers. “Your wish is my command!”, is de reactie vanaf het podium. Rich Folks Blues wordt inderdaad ingezet, maar daarna volgt toch nog een cover van Frank Sinatra’s I’m Gonna Live Till I Die. Toch wel een mooi, passend einde en een bijzonder mooie gitaarsolo. Met de woorden: “Power to the people. Amsterdam, I love you!” verlaat hij het podium. Uiteindelijk heeft het publiek toch een levende legende mee kunnen maken van dichtbij. Een kleine teleurstelling hier en daar is hem snel vergeven.

Sixto Rodriguez in Koninklijk Theater Carré
Gezien op vrijdag 22 januari 2016
Foto’s: Tineke Klamer